De Vrije Universiteit - haar ontstaan en haar bestaan 1880-1930 - pagina 45

DE UNIVERSITEIT GEOPEND

weer zien op ons heilig beginsel, hief na eiken golfslag, die over ons

henen sloeg, het moede hoofd zich weer even moedig uit de wateren

op. Indien toch uit den Machtige Jacobs deze zaak niet ware, hoe zou

ze stand kunnen houden? W ant ik overdrijf niet, het is tegen al wat

groot heet, het is tegen een wereld van geleerden, het is tegen heel

een eeuw, een eeuw van zoo ontzaglijke bekoring, ingaan en oproeien,

wat we met de stichting dezer school bestaan. En daarom: zie vrij,

zoo laag uw zelfbesef meent, dit te moeten doen, neder op onze per­

sonen, op onze kracht en onze wetenschappelijke beduidenis. „God

alles en alle mensch niets te achten", is het Calvinistisch credo, dat u

daar volle recht op schenkt.

Dit ééne slechts bid ik u, ook al waart ge onze felste weder­

partijder, onthoud aan de geestdrift die ons bezielt den tol van uw

eerbied niet. W ant immers, die belijdenis, waar wij weer het stof van

wegvaagden, was eens de zielskreet van een vertrapte natie; die

Schrift, voor wier gezag wij buigen, heeft als onfeilbaar Godsgetuige

eens de bedroefden getroost in uw eigen geslachten; en die Christus

wiens naam we in deze Stichting eeren, is hij niet de Bezieler, de

Verkorene, de Aangebedene uwer eigen vaderen geweest? Stel dus al,

dat het dan wezenlijk met de Schrift uit en het Christendom een

overwonnen standpunt ware, ook dan nog vraag ik: Is dan toch dat

Christendom ook in uw oog, historisch, niet een te imposant, een te

majestueus, een te heilig verschijnsel geweest, om smadelijk inéén te

zinken en om te vallen zonder eer ? Of is er dan geen Noblesse oblige

meer? En mocht een banier als we van Golgotha meedroegen, dan

ooit in 's vijands handen vallen, zoolang niet het uiterste was be­

proefd, nog één pijl onverschoten bleef, en er nog een lijfgarde, hoe

klein ook, van dien door Golgotha gekroonde op deze erve leeft?

Op die vraag, M.H.! op die vraag heeft een: ,,Bij God, dat nooit!"

in onze ziel weerklonken. Uit dat: ,,Nooit" is deze Stichting geboren.

En op dat ,,Nooit", als eed van trouw aan hooger beginsel, vraag

ik een echo, mocht het een Amen zijn, aan elk vaderlandsch hart.

Daarop volgden onderscheidene toespraken, waarna be­

sloten werd met deze lofverhef fing:

,,Onze Vader die in de hemelen zijt, Sprinkader van alle

waarheid, Fontein aller waarachtige kennissc en aller wijs­

heid Bron. Van U afzwervcnd vindt Uw schepsel niet dan

donkerheid, niet dan matheid, niet dan gebondenheid der

ziele. Maar nabij U; ons badend in Uw leven, dan om­

stroomt ons het licht; doortintelt kracht ons de aderen;

en ontplooit zich in zalige verrukking de vrijheid des ge­

loofs. Aanbiddelijke, eeuwige Majesteit, zie dan in gunste

39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen