Vijfenzeventig jaar Vrije Universiteit - pagina 111

nieuwde droefheid deze feiten vermelden, zonder een oordeel uit te

spreken.

Vijf en twintig jaar later, toen Ds J. C. Rullmann het gedenkboek

voor het vijftig-jarig jubileum schreef, gebruikte hij voor deze episode

bijna dezelfde woorden: We vermelden deze feiten met droefheid, zon-

der een oordeel uit te spreken.

Dat hij de zaak zeer belangrijk achtte, blijkt uit het feit, dat hij er

vele bladzijden aan wijdde.

Wij staan nu voor dezelfde taak en willen trachten van deze kwestie-

Lohman een kort historisch verslag te geven. Historisch, dat wil ook

zeggen, dat we niet de jubilerende Vrije Universiteit en de Vereniging,

die haar draagt, in dit conflict van te voren al gelijk geven of bezien

zouden van de gezichtshoek: Kuyper en de V.U. konden niet dwalen.

Er moge dan al eens spottend van Sinte Kuyper geschreven zijn,

het ware toch wel heel on-Calvinistisch theoretisch voorop te stel-

len, dat alle mensenwerk door zonde bevlekt is — maar dan in

de practijk der geschiedschrijving toch een smetteloos beeld te willen

forceren.

Jonkheer Mr A. F. de Savornin Lohman behoorde tot de stichters

der Vrije Universiteit en diende haar van de aanvang af als curator.

In de strijd voor het Christelijk onderwijs stond hij vooraan en van

de bekende Unie een school met den Bijbel was hij de eerste voorzitter.

Ook in de Tweede Kamer streed hij onvermoeid voor de goede begin-

selen en De Standaard sprak van hem als van het philosophisch hoofd

der Anti-revolutionaire partij. Men behoeft slechts enkele blikken in

de correspondentie Kuyper-Lohman te slaan om te zien, hoe hartelijk

de verstandhouding tussen beiden was.

Dat Lohman zijn taak als curator zeer ernstig opvatte, bleek in 1884

wel. Toen het curatorium namelijk bemerkte, dat geen jurist zich voor

Nederlands staatsrecht en strafrecht aan de V.U. wilde verbinden, nam

Lohman die taak op zich en werd zo van curator professor. Toen in 1890

M r W. H. de Savornin Lohman tot buitengewoon hoogleraar aan de

V.U. werd benoemd, doceerden vader en zoon daar naast elkaar.

Ook als ambtgenoten waardeerden Kuyper en Lohman elkaar. Toen

Kuyper in 1892 Lohman het rectoraat der V.U. overdroeg, prees hij

hem in het openbaar zeer en eindigde met de woorden: Op u blijft het

oog van ons Calvinistisch volk gericht, op u staat de hope gebouwd

voor onze politieke toekomst.

Drie jaar later lag de verhouding Kuyper-Lohman en de verhouding

107

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen