Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 25

eindrapport van 18 september van datzelfde jaar beveelt de Commissie-Douglas

aan de geologische opleidmg in Nederland te concentreren m één instituut in

Utrecht en daarnaast de opleiding aan de Vrije Universiteit te handhaven'^

Simon en Rondeel (in voorb ) suggereren dat het vooral opportunistische

overwegingen zijn geweest die de Commissie-Douglas er toe hebben geleid

aan te bevelen de VU-subfaculteit te handhaven naast de voorgestane mega-

concentratie in Utrecht Voor die opvatting is veel te zeggen. Het is inder-

daad plausibel dat de commissie, die verwacht werd met een snel advies te

komen, gecompliceerde constructies, potentieel voortvloeiend uit de bijzonde-

re positie van de Vrije Universiteit en de verweving van de geologie en de

fysische geografie aan de VU, heeft willen vermijden en gekozen heeft voor

een oplossing waarbij de VU het de facto verder zelf maar uit moest zoeken.

In de argumentatie van de commissie (naar het oordeel van Simon en

Rondeel een gelegenheidsargumentatie) worden de volgende argumenten

aangevoerd a) het aantal studenten neemt bij de VU sterker toe dan aan de

andere instituten, b) het aan de VU gegeven onderwijs en met name de kwa-

liteit van het verrichte onderzoek staan in het algemeen op een hoog niveau

en c) de aard van de onderwijs en onderzoeksonderwerpen is zodanig dat er

alle aanleiding is de opleiding en de wetenschapsbeoefening aan dit instituut

in zijn huidige vorm te laten voortbestaan

Als er al sprake is geweest van een gelegenheidsargumentatie, dan heeft de

commissie, dunkt ons, geen onrealistische argumenten gehanteerd maar

deze hoogstens uitvergroot De VU beschikte in 1970, in tegenstelling tot de

andere subfaculteiten, over een geheel nieuw modern geëquipeerd instituut

met voor die dagen uitgebreide analytische faciliteiten, waarbij met name de

electronenmicrosonde opviel Daarnaast had de VU er met haar keuze voor

de hydrogeologie en de Kwartairgeologie blijk van gegeven oog te hebben

voor de noodzaak nieuwe wegen in te slaan op het terrein van onderwijs en

onderzoek en daarmee aanzienlijk succes geboekt bij het aantrekken van

studenten die het kandidaatsexamen elders hadden afgelegd. Hoe het ook

ZIJ, met het positieve oordeel van de Commissie Douglas was de positie van

de VU-subfaculteit in de nog volgende onderhandelingsronden (onbedoeld''

of wellicht toch met zonder opzef) zeer aanzienlijk versterkt.

In eerste instantie leidden de aanbevelingen van de Commissie Douglas binnen de

subfaculteit tot een lichte vorm van euforie^". Overigens sprak de wetenschappelij-

ke staf m een eerste reactie, waarin men onder voorwaarden^' akkoord ging met

het "twee-institutenplan", wel uit dat "de motivering ten aanzien van het voort-

bestaan van het Instituut voor Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit gedeel-

telijk niet verantwoord is' Al snel maakt euforie echter plaats voor realisme

Het moet de pragmaticus Wiggers, gegeven het massale protest vanuit de overige

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen