Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 279

denken wat de Schrift over de liefde zegt, namelijk dat zij alle dingen bedekt.^^^ Wate-

rink schreef in het VU-blad de verschijning van de brochure te betreuren, ook al stond er

een en ander in dat op zichzelf genomen waar was. 'Men kan op zichzelf juiste dingen

zeggen over uw gezin en over het mijne. Maar men kan dat zo doen, dat gijzelf uw gezin

en dat ik mijn gezin in de beschrijving ternauwernood nog kan herkennen.'^^^

Een heidense instelling wilde het vu-corps inderdaad niet zijn, al erkende de aftre-

dende rector corporis H. van Andel in ig66 dat de grondslag nauwelijks merkbare in-

vloed had op het verenigingsleven.^^'* Zijn voorganger J.A. Aertsen had in i960 echter

wel degelijk een eigen spiritualiteit gezien. Volgens hem was het grote gevaar, dat de

eenmaal afgestudeerde student het grote Ideaal zou verloochenen en de knie buigen voor

het conservatisme. 'De maatschappij wantrouwt onze ideeën. De kerken hebben geen

oor voor onze kreten. De christelijke pers blijft ongevoelig voor onze weimenende en op-

bouwende kritiek. [...] We mogen uitsluitend de aangeharkte paden in de zo verwaar-

loosde tuin betreden.' Zo verklinkt 'de goddelijke oproep na onderzoek slechts het goe-

de te behouden en het leven te vernieuwen'.^^5 Hoe vaag Aertsens boodschap ook blijft,

we herkennen haar toch in het gesprek dat de studentenpredikanten Hessels Mulder en

Ringnalda in de zomer van 1964 voerden met de directeuren. Studenten hebben vooral

behoefte aan eerlijkheid, zei Mulder. Ze staan kritisch tegenover het kerkelijk leven en

sluiten zich niet zo gemakkelijk bij de bestaande traditie aan. Dat hangt direct samen met

de algemene tendens 'dat niemand het meer zo zeker weet, ook in gereformeerde kring

niet'. Geen grote woorden meer, voegde Ringnalda eraan toe; 'wél woorden die waar ge-

maakt worden'.^^* Om die uitdaging te beantwoorden koos het studentenpastoraat een

nieuw kader, de evangelische studentengemeente, waarin hervormden, gereformeer-

den, luthersen en doopsgezinden met elkaar samenwerkten.^^7

In die brede algemeen protestantse bedding was geen instroom meer van de klassiek-

gereformeerde zede. Pharetra nam in 1958 advertenties van een dansschool op,^^^ en de

studentenrubriek van Ad Valvas begon voorstellingen aan te kondigen die op zondag

plaatsvonden.^^9 Maar de grote verandering was de aanvaarding van een vrije seksuele

moraal. In 1958 had de hervormde studentenpredikant G. van Leeuwen zich nog zorgen

gemaakt over het grote aantal gehuwde studenten,^'" en zijn gereformeerde collega Hes-

sels Mulder had toen gepleit voor een kerkelijk hulpfonds ten behoeve van studenten die

zich niet konden beheersen, maar geen geld hadden om te kunnen trouwen.^'' Dat pro-

bleem verdween snel op de achtergrond. Al in 1961 deelde Hessels Mulder aan curato-

ren mee, dat er in het studentenleven een grote geestelijke verschuiving was opgetreden.

De meesten waren losgeraakt van de gereformeerde traditie, en dat openbaarde zich met

name in hun opvattingen over het seksuele leven.^'^ Toen was dat nog opmerkelijk ge-

noeg om een agendapunt te vormen voor de vergadering van directeuren. De senaat pak-

te het probleem drie jaar later op, en stelde een commissie in om onderzoek te doen naar

'wantoestanden onder de studenten op sexueel gebied'.^'^ In een 'notitie inzake levens-

gedrag der studenten' rapporteerde de commissie, 'dat in studentenkringen het voor-

DIENENDE WETENSCHAP 19551968 275

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen