Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 387

studente, 'maar ik ben te sceptisch om te kunnen geloven. Toch blijf ik op zoek naar mijn

eigen kerk [...] God is dood en Marx inmiddels ook. Wat blijft er over.'' Er mist iets. Er

ontbreekt iets dat ik niet kan definiëren, maar af en toe valt het me lastig.'^39 Een andere

studente ziet verband met haar studie. 'Als je medicijnen studeert kom je toch wel veel

in aanraking met vragen over leven en dood.'^'*'' Daarom moet je opgeleid worden tot

christenarts, zou men vroeger gezegd hebben. Maar zo concreet maakt deze studente het

niet. Voorzover christen zijn meer inhoudt dan verantwoord handelen - en dat kan voor

sommigen een volledige definitie zijn^'*' — is het gevoel en ervaring. Emoties staan bij de

zoekenden centraal, meent de psycholoog Peter Roelofsma. Ze werden nooit gedwongen

naar de kerk te gaan, zoals vroeger hun ouders, ze komen uit vrije wil, zonder gevoel van

verplichting. Maar ze willen in de godsdienst wel iets vinden wat hun gevoel aanspreekt

en acti veert, ^"t^

Een opgaande lijn is in die ontwikkelingen echter niet te ontdekken. We staan zeker

niet aan de vooravond van een herkerstening. Als er één godsdienst steeds duidelijker in

beeld komt, is het de islam. Begin 2003 was 15 procent van de studenten islamitisch,^'*^

een percentage dat weinig kerken nog wisten te halen. De Vrije Universiteit is wel in trek

bij moslimstudenten. Ze is de enige instelling van hoger onderwijs, die een islamitische

was- en gebedsruimte ter beschikking stelt, en voor enkelen speelt ook mee, dat zij van-

wege de doelstelling hier respect verwachten voor mensen met een geloofsovertuiging.^''^

Enige aanpassing wordt wel verlangd. Het College van Bestuur vindt met alle in de VSNU

samenwerkende universiteiten^'*5 dat studentes geen sluier mogen dragen die het aange-

zicht bedekt. Oogcontact en handdruk horen verplicht te zijn.^''^ Kortom, de moslim

wordt niet gekerstend en krijgt ruimte voor de liturgische beleving van zijn geloof Maar

aan het juk van de seculiere normen mag hij niet ontkomen.

HET STUDENTENPASTORAAT

In de democratische periode waren de studentenpastores haast altijd te vinden aan de

zijde van de activisten. Toen de predikanten in 1980 een bezoek aflegden bij het College

van Decanen, maakte rector Verheul hun het verwijt dat ze nooit andere dan linkse

standpunten innamen, zodat het wetenschappelijk personeel de indruk had gekregen

'dat met studentenpastores geen vriendschappelijke relatie kan worden onderhouden'.

De predikanten wezen die beschuldiging terug. Ze wilden zich helemaal niet identifice-

ren met links, al was het inderdaad niet onmogelijk, 'dat soms de indruk heeft kunnen

ontstaan van een politieke voorkeur voor links'.^''^ Was er sprake van een misverstand,

dan had het pastoraatsblaadje Via-Via wel tot de verwarring bijgedragen, door tamelijk

consequent in elk nummer de hoofdpunten van de linkse agenda aan de orde te stellen:

tegen de kernwapens, tegen de neutronenbom, tegen de koude oorlog. Andere stof werd

zelden aangeboden, met uitzondering misschien van een artikeP^^ dat in zijn titel de

vraag opwerpt: 'Deed Jezus aan bodybuilding.'" Maar dat was nu weer geen opschrift dat

PRIVATISERING VAN GELOOF 19802005 383

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen