Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 45

voor de Herstructurering der Aardwetenschappen stelt de volgende verhoudingen

vast Utrecht 6 0 , Leiden 39, UvA 30, VU 15, Groningen 6 De feitelijke situatie

wordt Utrecht 72, Leiden 36, UvA 27, VU 16, Groningen 8. Voor de VSF betekende

een en ander een aanzienlijke overschrijding van de capaciteit m totaal ca. 40

1 '-jaars studenten ten opzichte van een berekende capaciteit van 25.

BIJ het berekenen van de opnamecapaciteit werd de aan onderzoek te beste-

den ruimte met geëxpliciteerd. Traditioneel had in het wetenschappelijk

onderwijs de onderwijstaak steeds voorop gestaan Het onderzoek vormde

daar als het ware als een instructiecategorie onderdeel van. Meer studenten

betekende in dit systeem dus automatisch meer onderzoeksruimte. Vanuit

een oogpunt van kostenbeheersing, maar ook van kwaliteitsbevordering in

het onderzoek, werd in bet begin van de jaren '80 een nieuwe benadering

ingevoerd. Voortaan werd nog slechts een beperkte opslag op de onderwijs

capaciteit gegeven ten behoeve van het "onderwijsgebonden onderzoek'.

Daarnaast werd het "voorwaardelijk gefinancierd onderzoek" onderscheiden

dat aan externe kwaliteitstoetsing werd onderworpen. Het gevolg van een en

ander was dat het totale onderzoeksvolume (1 geldstroom) vanaf het begin

van de jaren '80 in feite bevroren werd (zie verder hoofdstuk 4).

Het probleem werd primair veroorzaakt door de grote toestroom m de fysische

geografie, mede als gevolg van de overflow vanuit Utrecht Deze situatie zou nog ''S

jarenlang voortduren. Pogingen om het tij te keren door het instellen van een

numerus fixus voor de fysische geografie (vooral bepleit door de subfaculteiten

aan de UvA en VU) werden een enkele maal gehonoreerd, maar stuitten m het

algemeen af op de politieke ongewenstheid van dit uiterste middel. Door de gelei-

delijke groei van de stafomvang werd in de loop van de jaren '70 het probleem

voor de VSF overigens minder acuut.

In dit verband is het relevant om nader in te gaan op de wijze waarop de VSF-staf

werd toegerekend aan, respectievelijk ingezet voor, enerzijds de geologie en

anderzijds de fysische geografie Extern, zowel bij zuster(sub)faculteiten en

Wetenschappelijke Raad als bij het eigen universiteitsbestuur, bestond veelal de

indruk dat de VSF naar believen manipuleerden tussen geologie en fysische geo-

grafie om de middelentoewijzing te optimaliseren De werkelijkheid was dat de VSF

geconfronteerd werden met een conflict tussen feitelijke en administratieve werke-

lijkheid en daarvoor m de praktijk hanteerbare oplossingen moesten vinden.

De symbiose van geologie en fysische geografie waarvoor aan de VU gekozen was,

was uiteindelijk gestoeld op de overtuiging dat er geen fundamentele weten-

schapsinhoudelijke overwegingen bestaan op grond waarvan de beide disciplines

onderling scherp afgebakend kunnen worden. Tegelijkertijd is er echter de, histo-

risch verklaarbare, realiteit dat dat onderscheid wettelijk wel gemaakt wordt. Die

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen