Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 215

Fortman. Van die vijf was alleen Okma ouder dan veertig jaar. Op de anderen is van toe-

passing wat De Gaay Fortman op zijn oude dag zich niet zonder zelfvoldaanheid herin-

nerde: 'Wij zijn er met dat jonge team inderdaad in geslaagd de Vrije Universiteit meer

open te maken en meer op de wereld gericht, minder strikt gereformeerd en meer alge-

meen christelijk.'5« Dat bleek in hun maatschappelijke opstelling bij Diepenhorst, die

bestuurslid van de NCSV bleef, en elke zomer mee ging kamperenss"; en bij De Gaay Fort-

man, medewerker aan het niet zo calvinistische weekblad Vrij Nederland^ en vanaf 1948

rector van de CNV-kaderschool.55' In de wetenschapsbeoefening kwam het minder tot

uitdrukking. Beiden hebben in de vu-geschiedenis een eigen plaats als bestuurder. Toen

heeft vooral De Gaay Fortman die openheid in praktijk gebracht. Maar dan zijn we dui-

delijk in de jaren zestig.

Een aparte plaats komt toe aan Gesina van der Molen, in 1949 als eerste vrouw tot hoog-

leraar benoemd. Ze was een indrukwekkende figuur, zegt haar leerling P.H. Kooijmans,

om drie redenen: haar moedige houding tijdens de oorlog; haar onverschrokkenheid in

de strijd tegen alle onrecht; en haar diepe liefde voor de medemens.ss^ Wie over zulke ei-

genschappen beschikt, dwingt respect en bewondering af, maar voor een hoogleraarsbe-

noeming worden doorgaans andere criteria aangelegd. De aanstelling van mevrouw Van

der Molen moet dan ook enerzijds gezien worden als huldebetoon aan haar bijzondere

persoonlijkheid, anderzijds als teken dat ook de Vrije Universiteit aan de vrouw in de

wetenschap een volwaardige plaats wilde toekennen. Een geleerde was ze niet, een goed

docente evenmin. Ze zal wel de laatste geweest zijn die in de collegezaal de volle drie

kwartier lang letterlijk dicteerde.553 Ze was wel een zeer zuivere vertegenwoordigster

van de vu-traditie op haar best. Ook in haar wetenschappelijk leven was steeds de centra-

le vraag 'wat God van ons wil en wat Hij voor ons zijn wil'.554 Ze stond zeer kritisch

tegenover het studentenpastoraat555, en ook daarin weerspiegelt zij meer het uitgaande

dan het komende tijdvak. Op één belangrijk punt wees ze vooruit. Haar aandacht voor

verdrukte en lijdende mensen in de hele wereld zou juist in dat komende tijdvak bepa-

lend worden voor de doelstellingen van de Vrije Universiteit.

De medische faculteit begon in 1950 een realiteit te worden. Naast Van der Horst

kwamen G.A. Lindeboom voor algemene ziektekunde, A.Th. Knoppers voor fysiologie

en farmacologie, en A. Stolk voor anatomie.55'' Met steun van de wis- en natuurkundige

faculteit was nu een opleiding voor het kandidaatsexamen mogelijk geworden. De ver-

dere uitbouw zou dan een kwestie van tijd zijn. Zo was het dan eindelijk werkelijkheid

geworden, dat vurig gewenste en toch zo onbereikbaar schijnende ideaal. De vrienden

van de Vrije Universiteit beleefden het als een wonder Gods.557 Vanzelfsprekend ver-

meldde Dooyeweerd in zijn rectorale rede de start van 'een volledige wetenschappelijke

opleiding voor christen-artsen'.'5**

De woordkeus heeft iets opmerkelijks. De kwalificatie christelijk zouden we van

Dooyeweerd eerder verwachten bij het woord wetenschap dan bij het woord arts. Of was

CHRISTELIJKE W E T E N S C H A P 1926-1955 211

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen