Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 332

bestuur voelde zich dan ook weldra te veel op een zijspoor gezet. In 1983 sprak het er

eens over met Brinkman. Die verklaarde dat na de installatie van het nieuwe universi-

teitsbestuur in 1972 het bestuur van de Vereniging volgens afspraak buiten het gezichts-

veld zou blijven. Wel erkende hij dat rechtens de uiteindelijke beslissingsbevoegdheid

bij het bestuur bleef liggen. Voorzitter D. Schut, die in 1973 Sizoo was opgevolgd,

merkte dan ook op dat het altijd wel de bedoeling was geweest het verenigingsbestuur in

belangrijke zaken te betrekken. Men besloot de correspondentie er nog eens op na te

slaan om de afbakening van de wederzijdse bevoegdheden nader te onderzoeken,3' en

daar is het bij gebleven. Het bestuur werd geleidelijk teruggedrongen naar een margina-

le rol.

Dat kwam overeen met de positie van de Vereniging. In 1979 bedroeg de totale op-

brengst van contributies, collecten en giften, plus nog de bijdragen van Vrouwen vu-

Hulp, minder dan een half procent van de universitaire inkomsten.3^ Het innen van

kleinere contributiebedragen kostte in 1972 al meer dan het opbracht.33 Een enkele keer

werd de Vrije Universiteit nog in een testament bedacht. J.F. Kool schonk haar in 1972

'al zijn onroerende goederen gelegen te Barendrecht, alsmede zijn gouden horloge, res-

pectievelijk ter waarde van 30.000 a 40.000 gulden, en 65 gulden.'3'^ Het is een gebaar

dat aan de gloriedagen van de achterban herinnert, vooral in dat sublieme detail van het

gouden horloge. In diezelfde stijl werd ook in 1979 het honderdjarig bestaan gevierd,

met psalmgezang, orgelspel en vijf toespraken.35 Maar Lever zei wel in zijn rede dat de

Vereniging moest overwegen zich te ontwikkelen in oecumenische richting. Sizoo pakte

de suggestie op en adviseerde het bestuur nu eens in gesprek te gaan met hoogleraren

'die niet specifiek behoren tot de gereformeerde gezindte'.^"^ Aan die voorwaarde had

bijvoorbeeld de medicus Stahlie kunnen voldoen, als lid van het College van Bestuur bo-

vendien een invloedrijk man. Maar hij zag voor de Vereniging in haar huidige vorm geen

toekomst meer. Zo'n kolos als de Vrije Universiteit inmiddels was geworden kon niet

door een vereniging bestuurd worden. Hem leek het beter de universiteit zelfstandig te

maken, en dan een nieuwe vereniging op te richten van vrienden van de Vrije Univer-

siteit.

Stahlie zag voor zo'n fanclub wel een toekomst, de Vrije Universiteit had immers veel

vrienden.37 Dat was juist gezien, maar die vrienden hadden wel dikwijls hun eigen voor-

stelling van het voorwerp van hun sympathie. Vrouwen vu-Hulp nam in 1972 een sug-

gestie van De Gaay Fortman over, de universiteit te begiftigen met een kapel. Het Col-

lege van Bestuur had al spoedig de naam daartegen te zijn,3^ en in 1980 werd het plan

opgegeven. Binnen de universitaire gemeenschap bleek er geen draagvlak te bestaan.39

De vrouwen hadden kennelijk te weinig voeling met de actualiteit, ze begrepen niet dat

de oude idealen, ook in moderne vorm gegoten, niet aansloten bij de bestaande praktijk.

Dat probleem deed zich met de hele Vereniging voor. Om die reden werd in 1975 de al-

gemene ledenvergadering afgeschaft,3' die aloude toogdag van kuyperiaans gerefor-

meerd Nederland. Het bestuur was daar met enig leedwezen toe overgegaan, maar

328 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen