Omstreden normalisering - pagina 86

heid. De aanleiding is wat dun, zoals hij zelf grif toegeeft. Het gaat om

het niet doorgaan van de benoeming van de Amerikaan Leslie Fiedler

tot gastdocent. Fiedler is het enfant terrible van de Amerikaanse lite-

raire kritiek. De benoeming ketst af vanwege zijn drugsgebruik. Voor

kritische studenten is dit geen reden om hem niet uit te nodigen, inte-

gendeel. Tijdens deze bijeenkomst, waar ook intellectuelen als K.L.

Poll en Bernard Delfgaauw spreken, bekritiseert Regtien - gestoken in

pak met stropdas - de stand van zaken aan de universiteiten. 'De wer-

kelijke toestand is dat de universiteit van vroeger, als een los van de

maatschappij gedachte ivoren toren, thans wordt omgebouwd tot een

soort van ivoren fabriek, een grote hygiënische broedbak voor jong in-

tellect. (...) Het is tegen deze onderwerping van de wetenschappelijke

opleiding aan de directe belangen van invloedrijke pressiegroepen uit

de maatschappij dat studenten, wetenschappelijke ambtenaren en

hoogleraren zich gezamenlijk zouden moeten verzetten.' Regtien doet

voorstellen hoe de KrU zich zou moeten organiseren: parallel aan de

bestaande structuren van de universiteit. Per faculteit en studierich-

ting moeten studenten en wetenschappelijke ambtenaren, samen met

hoogleraren die eraan willen meewerken, de KrU opbouwen, door

onder meer maatschappijkritische, theoretische seminars te houden.**

Regtien noemt de KrU dé methode om de interne universitaire ver-

houdingen te democratiseren.

Tijdens zijn toespraak ter geiegenlieid van de opening van het acade-

miscli jaar van de UvA in 1992 l<ijl<t bestuursvoorzitter (en socioloog)

Janl<arel Gevers met enige weemoed terug op de Kritische Universi-

teit.'De l<ritische universiteit was wel een wat raar verhaal, overlopend

van radicaal en nogal opgelegd links, behept met een loodzware

maatschappij- en kentheorie, en gegoten in de taal van een geëxal-

teerd soort padvinderij. De ruwe bolster bevatte echter een blanke pit.

Kennis was niet zomaar iets; wetenschap was een hoog principe; en de

universiteit een geduchte mee- of tegenspeler. En bovenal: de maat-

schappij moest op haar tellen passen, want ze voelde de hete adem

van de academie in de nek. Dat was toch eigenlijk wel mooi. Kennis die

zo belangrijk was, datje ze in goede en slechte soorten had, welke de

wereld dienovereenkomstig tot hemel of hel maakten. Universitair on-

derwijs dat de student tot zo mondig mens zou vormen, dat deze zich

zonder mankeren met de goede maatschappelijke belangen zou as-

sociëren om intellectueel leiding te gaan geven aan de emancipatie

van de mensheid.'*^

84

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen