Een handvol filosofen - pagina 344

340 VI A Uitdaging tot vernieuwing

6 Reorganisatie

Na de uitvoering van het taakaanpassingsplan, die in 1988 tot twee ontslagen had

geleid, was de financiële situatie van de faculteit zorgelijk gebleven/^ De studenten-

aantallen vertoonden een neerwaartse lijn, de financiële middelen liepen geleidelijk

terug en onder de leden van de wetenschappelijke staf bestond geen natuurlijk ver-

loop via pensionering of sollicitatie. Teneinde de doelmatigheid van de organisatie

van de faculteit te bevorderen, waren per i januari 1988 alle vakgroepen opgeheven.

De faculteit bestond voortaan uit één vakgroep met vier secties: i) antieke, patristi-

sche en middeleeuwse filosofie, 2) systematische filosofie, moderne filosofie, wijs-

gerige antropologie en wijsgerige ethiek, 3) kennis- en wetenschapsleer, logica en

natuurfilosofie en 4) sociaal-culturele filosofie, geschiedenisfilosofie en wijsbegeerte

van de economische wetenschappen. De financiële druk maakte echter meer ingrij-

pende maatregelen noodzakelijk.

In 1990 moest het faculteitsbestuur constateren dat de vacatures van Wolterstorff

(0,5 fte) en Van der Hoeven (0,6 fte) en de te verwachten vacature van Klapwijk (0,8

fte) niet konden worden vervuld. In overleg met het college van bestuur besloot het

bestuur in juni 1990 dat een reorganisatie van de faculteit onvermijdelijk was en stel-

de het daarvoor een commissie in.

Het college van bestuur was van mening dat in de faculteit kwaliteit aanwezig was,

maar het constateerde ook enige besluiteloosheid bij het faculteitsbestuur omtrent

het optimaal gebruik van deze kwaliteit. Het college stond positief ten opzichte van

de door het bestuur reeds in 1989 ingestelde commissie Toekomst, maar de vraag

was of deze commissie strategische keuzen zou maken. Omdat deze commissie al

voorbereidend werk had gedaan, werd van de reorganisatiecommissie verwacht dat

zij voor I oktober 1990 met een rapport zou komen.

De commissie Toekomst had onder voorzitterschap van prof. De Jong inderdaad

veel werk verzet en kwam in juni 1990 met haar eindrapport. Eén van de conclusies

was dat tweeëneenhalve formatieplaats niet meer kon worden gefinancierd en dat dit

aantal bij ongewijzigd beleid in de volgende jaren zou oplopen tot vijf. De commis-

sie liet zich in haar visie op de faculteit echter niet imponeren door allerlei doemsce-

nario's. Zij wees op de positieve resultaten van de onderwijsvisitatie, het geslaagde

lustrumcongres en de veelbelovende initiatieven zoals Wijsbegeerte en Spiritualiteit,

Filosofie in Bedrijf en de Studium Generale lezingen over grote filosofen. Boven-

dien had een evaluatiecommissie van de Koninklijke Nederlandse Akademie van

Wetenschappen de drie voorwaardelijk gefinancierde onderzoekspramma's positief

beoordeeld. Voor de periode 1990-1995 waren al drie nieuwe vervolgprogramma's

gestart. Verder waren overeenkomsten tot samenwerking gesloten met de Univer-

sity of Notre Dame en het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte in Leuven. Tenslotte

was het Instituut voor Ethiek aan de Vrije Universiteit (lEVu) bij de Faculteit der

Wijsbegeerte ondergebracht. Hoewel de commissie van oordeel was dat de faculteit

langzaam uit een dal omhoog kroop, kon zij mede vanwege het relatief geringe aan-

tal studenten de zorgelijke situatie van de faculteit niet ontkennen.

Vervolgens kwam de commissie met vier aanbevelingen: i) handhaven van een

breed en hooggekwalificeerd onderwijsaanbod, 2) bevorderen van kwalitiatief

27 Voor de uitvoering van het aanpassingsplan, zie hoofdstuk VD4.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen