Schuld en straf - pagina 72

66welke vreemde resultaten men komt, en hoe men tot geheele omwerking van strrfrecht en strafrechtspleging zal moeten overgaan om het beginsel toe te passen, dat de straf moet vervangen worden door maatregelen van preventie, in elk geval overeenkomstig den aard van den delinquent, bij wien men slechts met anti-sociale neigingen heeft te doen, die zich buiten zijne schuld hebben gevormd en geopenbaard. Het bestaande strafrecht rust op anderen grondslag. RüMELiN 335) en BiRKMEYER 336) wijzen daarop eenerzijds; KLIPPEL 337) en NicoLADiNi 338) erkennen het van den anderen kant. APPEUUS insgelijks voor Duitschland 339). Ook op het gebied van het strafrecht bevestigt zich het uitnemende woord van Mr. CoRT VAN DER LiNDEN: „Terwijl de liberale partij alles bij elkaar genomen nog slechts zeer weinig heeft gewrocht, terwijl de maatschappij naar liberale beginselen bestuurd nog nergens, althans nergens op groote schaal, werd aangetroffen, kan de partij van het gezag bogen op duurzame ervaring." 340) Inmiddels verheugen velen zich in de ruime strafmaat en het lage minimum, waardoor heerlijke gelegenheid bestaat in de rechtspraak beginselen toe te passen, waaraan bij het vaststellen van de wet niet is gedacht, gelijk Mr. HAMAKER zelfs in het algemeen, in verband met zijne opvatting, dat recht bloot is het doen van de maatschappij, en het wetboek hare beschrijving, het terzijde zetten van de wet door den rechter voor betere kennis van het leven aanprees 34i). De rechter, die de wet tegenover den wil der maatschappij toepast, doet onrecht, en wie haar daarvoor zwichten^doet, recht! Op het voordeel van het lage minimum wijst Mr. VAN HOUTEN, als middel „om des wetgevers bedoelingen zoo goed als illusoir" te maken 342). Dat een rechterlijk college dit niet doen zal, zoo gaat hij voort, „acht ik geenszins zeker. Integendeel schijnt het mij in menig geval plichtmatig." Mr. VAN HAMEL schrijft, dat de strijdvraag tusschen het objectieve en het subjectieve standpunt in zake strafbaarheid der poging „in wetgevingen die bij de straftoemeting den rechter groote ruimte laten, veel van hare beteekenis (heeft) verloren." 343) Inderdaad niet vreemd. Vrijzinnigheid is geen vrijheidszin, schreef Mr. GROEN VAN PRINSTERER, maar vrij zijn van hooger

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen