GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De herziening van het physische causaliteits-beginsel - pagina 13

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De herziening van het physische causaliteits-beginsel - pagina 13

Rede uitgesproken ter gelegenheid van de Dies Natalis der Vrije Universiteit

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

selen een directe aanwijzing voor de juistheid van de microphysische theorie. Wat de behoudswetten betreft, deze blijven uiteraard in het microgebeuren onverminderd gehandhaafd en moeten dus ook in het macrogebeuren worden teruggevonden. Met name in de equivalentie van warmte en mechanisch arbeidsvermogen vindt ook deze conclusie een fraaie bevestiging. Zo scheen dan het physische causaliteitsbeginsel tegen het einde der vorige eeuw, hoewel het in de macrophysica het aureool der exactheid had verloren, in de microphysica zich in ongerepte staat te kunnen handhaven. In de laatste halve eeuw heeft het onderzoek echter macro-verschijnselen leren kennen, die hun oorzaak vinden in micro-processen waarbij slechts één of enkele micro-structuren betrokken zijn. Het is in het bijzonder de ontdekking van het verschijnsel der radioactiviteit, dat tot deze ontwikkeling heeft aanleiding gegeven. Het is ook bij het onderzoek van dit verschijnsel, dat voor het eerst ernstige twijfel is gerezen aan de mogelijkheid het causaliteitsbeginsel in de oude vorm voor het micro- gebeuren te handhaven. Dit onderzoek heeft geleid tot de voorstelling, dat in de kern van een radioactief atoom een plotselinge toestandsverandering kan optreden, waarbij een materieel deeltje met grote snelheid uit de kern gestoten wordt. Wij zullen zulk een toestandsverandering een desintegratie noemen. De energie, welke één zo'n uitgestoten deeltje meedraagt, is zo groot, dat het in staat is een waarneembaar macro-proces teweeg te brengen, bijvoorbeeld een zichtbare lichtfhts op een fluorescerend scherm of een uitslag van een meetinstrument. Men zou deze deeltjes dus kunnen beschouwen als boodschappers, die in de taal van de macrowereld mededelingen doen omtrent gebeurtenissen die zich in de individuele microstructuren voltrekken. Het ligt voor de hand, dat het zeer de moeite waard zal zijn naar deze boodschappen nauwlettend te luisteren en zulks naar de wijze der physica, d. w. z. door tellen en meten. Aangezien elk deeltje ons door een waarneembare gebeurtenis mededeelt, dat een desintegratie heeft plaatsgehad, kunnen wij door telling en tijdmeting nagaan of er een algemene regel geldt voor het aantal desintegraties dat per tijdseenheid optreedt. Zulk een wet wordt nu inderdaad gevonden en de inhoud blijkt zeer merkwaardig. Volgens deze desintegratiewet is voor elke hoeveelheid van een radioactief element, waar en wanneer ook onderzocht, het aantal desintegraties per tijdseenheid gelijk aan een constante vermenigvuldigd met het aantal nog niet gedesintegreerde atomen. Deze constante, die voor elke radioactieve atoomsoort een karakteristieke waarde heeft, noemt men de desintegratieconstante. Het merkwaardige van deze wet ligt nu juist in de constantheid van deze grootheid, 11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 20 oktober 1952

Rectorale redes | 24 Pagina's

De herziening van het physische causaliteits-beginsel - pagina 13

Bekijk de hele uitgave van maandag 20 oktober 1952

Rectorale redes | 24 Pagina's