EVEN PARKEEREN.

De verbeelding der schalmen.

Aan. de zachte hand van den droom werd' iJc gevoerd' in heL atelier van een, goudsmid. In die nachtelijke stilte kwam de sprake der glanzen tot mijn gemoed'. Mijn voeten hadden lang gesleept over de keien van de sombere slum, maair nu begonnen de verdoofde snaren der schoonheidisontroering in mij te trillen. Ik voelde mijn geest) als opgebeven tOit dien, grooten en hoogen berg, waarop de Stad ligt van zuiver goud, zijnde zuiver glas gelijk. Slil sprak ik den grooten droomer na: „en ik wenschte zeer daarin te zijn!"

Langzaam, heel langzaam gewenden mijn oogen zich aan de omgeving en begon ik de details tje onderscheiden. Tegen den muur hingen onderscheiden gouden horloges aan Itettimgein. Dimnie^, aristocratische remontoirs aan matgoudeii kettingen en eenvoudiger klokjes voor den burgennani Maar allen van goud. Hoe duurder 't horloge was; , des te gedempter klonk zijn spiraak en hoe fijner (de ketüng, des te za.chter was haar' glans. Ik luisterde naar het rhythmisch getik en mijn moede oogen gingen te gast aan de fijne schittering.

Maar op eens werd de rust verbroken. Ik hoorde •harde stemmen, die een luidruchtig gespiixk begonnen. Zij kwamen van de werkbiank van deaa goudsmid en bleken te behooren a, an een aantal schalmen van de weledelgeboren familie Goud- Doublé. Nadat zij eerst onderling wat gegiebeld hadden, begonnen zij een discours met de gouden kettingen.

„Wat ben jij dun!" sprak ©en dikke schalm tot de fijne gouden ketting, „breek je 'nog niet? " „Wat zie jij bleek!" schetterde een andere schalm tot een ketting van mat-goud. „Wat zitten juUie vast aan elkaar!" riepen de doublé-schalmen in koor, „dat is zeker omdat julUe zoo zwak bent, , dat je niet op je eigen beenen kunt staan! Wij zijn heerlijk vrij, wij hebben echt medelijden met jullie!" Een heel oude, wijze ketüng^ die beroemd was om haar zachtmoediglieid en geduld', gaf hun antwoord'. Zij trachtte de schalmen uit te leggen^ dat een schalm op zichzelf geen beteekenis heeft, maar alleen als onderdeel van een ketting ©enj nuttige funcüe verlo-ijgt. Toeia begonnen de schalmen, 'heel oribeleefd, luidruchtig te lacheii. „Dat is misschien wel waar van zulke magere scharminkels als jullie, maar wij zijn dik en ster'k'." De daad hij het woord voegend, greep een schalm een zwaar doublé horloge beet dat ook op de werkbank lag, doch het viel kletterend op den. grond. Toen werd het stil

Daarop zag ik in mijn droom, dat de goudsmid in zijn werkplaats kwam. Hij nam een tangetje en kneep' de doublé schalmen, zoodat zij schreeuwden: „Au, au, wat doet dat pijn!" Maar de goudsmid stoorde zich daar niet a, an. Hij boog ze eerst open met al de kracht van zijn .geoefende vingers en toen de schalmen elkaar in doodsangst beetgrepen, kneep hij ze dicht, „linap! Knap!" gierden de schalmen, terwijl zij zich wrongen van pijn. Maar de goudsmid belceek tevreden zijn werk en hing er een prijsje aan: „Koopje! f2, 50!" Toen begreep ik, dat eendracht zelfs aan het allereenvoudigste waarde verleent. En ik dankte, dat ik zelf geknepen was en pijn had geleden....

N. BI.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen