Revue 1997 - pagina 81

Faculteit der Letteren hoogleraar S.R. Slings en de schrijfster van dit artikel brachten er allen een jaar door. Het is een unieke kans om de Amerikaanse 'klassieke wereld' wat beter te leren kennen: de Griekse en Romeinse Oudheid genieten in de Verenigde Staten een levendige belangstelling, die zeker niet uitsluitend academisch Een classica in de Verenigde Staten In Washington DC ligt, ingeklemd tussen de Deense, de Braziliaanse en de Italiaanse ambassade en aan de rand van het idyllische Rock Creek Park, het Center for Hellenic Studies. Het is een onderzoeksinstituut dat bestuurd wordt vanuit Harvard, en het biedt jaarlijks plaats aan ongeveer tien gepromoveerde Graeci van over de hele wereld, die daar een jaar lang ongestoord aan hun onderzoek mogen werken. Ze wonen op het terrein van het Center zelf, nuttigen dagelijks een gezamenlijke lunch, krijgen geregeld vooraanstaande geleerden op bezoek voor lezingen en discussies, en hebben er gewoonlijk het jaar van hun leven. De VU-classici doen het er goed: de emeritus hoogleraar D.M. Schenkeveld, de huidige

van aard is. Een groot gevoel voor traditie fungeert voor vele Amerikanen als tegenwicht voor de naar Europese maatstaven nog steeds korte geschiedenis. Aan talloze Amerikaanse universiteiten volgen letterlijk honderden studenten per jaar cursussen die worden aangeboden door classici. Het staatsbestel bouwt expliciet voort op een interessante mix van wat als Griekse en Romeinse idealen werd gezien; rassenonlusten vinden hun academische, veel aangehaalde en zelden gelezen pendant in een boek als 'Black Athena', dat onder

vrije Universiteit

amsterdam

meer betoogt dat de Afrikaanse oorsprong van de Westerse cultuur stelselmatig door vooral de 19de eeuwse filologen is ondergeschoffeld, en met een zekere regelmaat treden classici op als getuige-deskundigen in rechtszaken. Ze betogen bijvoorbeeld dat de film Caligula ai dan niet historisch is en daarom (?) een wijder publiek verdient dan vijftig mensen per keer in een porno-bioscoop, ze bespreken de politieke wederwaardigheden van het grensgebied tussen Griekenland, Macedonië en Joegoslavië om de eigendomsrechten van een aldaar opgegraven zilverschat te helpen vaststellen, en een antiek filosofe getuigde voor de gelijke berechtiging van homoseksuelen - de gedachte achter dat laatste optreden was, dat de morele argumenten tegen homoseksualiteit allemaal uitsluitend zouden zijn ingegeven door religieuze, en vooral christelijke, opvattingen. De Amerikaanse overheid mag zich van zulke argumenten niet bedienen, omdat de Amerikaanse grondwet een verbod bevat op het 'stichten van religie' van staatswege. Plato en Aristoteles zijn evident niet door het christendom beïnvloed, maar het zijn wel serieuze ethische denkers. De vraag was dan ook of aan hen principiële bezwaren van |

De faculteiten

11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen