Studentenalmanak 1899 - pagina 166

104

Werd zij door een storm soms effen

Nog gekant in 't lioofdverheffen, —

Door Gods gunst bleef zij geschraagd.

Ja, der stormen woeste winden,

Schudden wel geheel den stam.

Doch de wortels, om zich pakkend,

Ongemerkt zich breed vertakkend,

Boden weerstand, als een dam.

Hooger ging de kruin zich heffen,

Breeder sloeg 't geblaart' zich uit;

Heerlijk schuilden in zijn lommer,

Vrij van zorgen, vrij van kommer,

Jonkman, jongeling en schavuit.

Kennis, haar in 't eerst onthouden.

Drong nu door tot in haar geest;

Mannen: denkers, hooggeleerden,

Die haar als een' zuster eerden.

Zijn haar sinds tot hulp geweest.

Zoo won niet alleen uitwendig

Haar statuur in vorm en kracht;

Ook van binnen kwam er leven.

Kwam er geestdrift, kwam er streven

Naar erkenning, eer en macht.

Wat nog schooner mag geheet en.

Naast de kennis, wetenschap,

Steeg 't geloof, 't geloof der ouden.

Die God voor hun Vader houden,

In haar ziel van trap tot trap.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen