Studentenalmanak 1926 - pagina 175

EEN GLAS KOUD WATER 163

dat nog wel, terwijl een oolijke jonkvrouw tegen hem staat

te pinkoogen! Klets! vloog m'n in wanhoop neergesmeten

pen tegen het dictaat. Een groote inktklodder droop traag

langs de keurig geparagrapheerde bladzij.

„Houd er de moed maor in."

„Houd er de m-hoed. .. . m-haar. . . . hin. . . . " Geïnteres-

seerd keek ik op, want deze, overigens nogal opwekkende,

regels werden op zóó dramatisch-gerekten toon uitgeklaagd,

d a t . . . . En jawel, daar had j'em al. Hoed scheef, facie

bleekbezweet, zwaaide het hoofd des zangers m'n venster-

bank voorbij. Hè? Een doffe plof, gevolgd door een serie

schorre keelgeluiden, trok me naar 't raam. Even schrok ik.

't Was niet het sullig tegen de stoep gezakte lijf, de rasecht

scherpe Jordanerskop (werkelijk, de kerel had een „kop").

Toch stond ik geboeid. Over 't drankverhitte gelaat lag een

trek van hevige pijn, In de oogen, klein weggetrokken, was

de schuwe angst van een gemarteld dier. Telkens schokten

z'n schouders van een drogen hoest. Maar plots kwam

ontnuchterend de walging: De vent stonk. Een weeë drank-

lucht drong in m'n kamer. Geërgerd keerde ik me af. Ik met

m'n fantasieën ook. Nogal glad, dat een zatladder rare

gezichten trok. Wat had ie vlak voor mijn deur te gaan

liggen.

'k Was al in de gang. Als m'n hospita.... haha! m'n

hospita „van nette afkomst, meneer", als er op m'n kast

erge herrie getrapt werd: „van meschien nog beter femilie

as Uw!" Zij tegen dien kerel, dat zou me een nummertje

Hollandsch taaieigen opleveren! Het denkbeeld stemde me

milder.

„Wat moet je hier?" Traag keerde hij zich om, stelde zich

voor; „Kaubus" en in éénen door: „'k Hip saü 'n dorscht."

Verstomd stond ik, keek langs de onbarmhartig heete

straat. De man had pijn! Dorst, nog wel nadorst. Ik kende

de heische kwelling. En dat bij deze temperatuur! Een

oogenblik aarzelde ik. De trottoirs lagen verlaten. Opeens

besloten keerde ik me om en ging weer naar binnen,

,,Hier," Met groote, gulzige teugen dronk hij. 'k Had het

enerveerend besef van glurende oogen achter gordijntjes.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen