Studentenalmanak 1941 - pagina 196

begrijpen, naar vastheid in de wisseling der verschijnse-

len, eigenlijk wel een zin bezat. „Moest dan ook het kennen

niet begrepen worden als moment van de volle, heenglij-

dende levensstroom, als juist een verstarring van deze

durée, of eenvoudig als symptoom van een wil tot macht ?".

„Wat geeft wetenschap voor een volk in nood, dat van

alles te kort komt, brood en geluk, maar geen kennis. Wat

geven oude cultuuridealen aan wie zoeken naar leven?"

Waar het nu voor de meesten van hen die zich voor deze

problemen gesteld zagen, bleef bij het stellen van de

vraag, het constateeren van een algemeene crisis, restte

hen voor het overige slechts hetzij hoopvol berusten, met

het oog op de toekomst gericht, hetzij een „sceptisch rela-

tivisme" dat zich nog slechts bezinning op het verleden

gegeven zag.

De weinigen anderen daarnaast, die den held in hun

ziel niet wegwierpen en kracht bezaten zich van de supre-

matie van het denken, ook in de wetenschap, te bevrijden,

hoorden de stem van het volk roepen om léven, geen

kennis meer. En stelden mi hun vermogens in dienst van

stelsels die leerden, alle bruggen van rede — geloof en

rede — ideeën te verbranden en de wederopbouw te onder-

nemen op het fondament van een mythe die den menschen

weer leven zou brengen. De rede had gefaald, welnu het

onredelijke was er om haar taak weder op te nemen: Zoo

kreeg ook de wetenschap weer zin, al stond nu het Leven

voor de waarheid.

Toen schaarden zich vele menschen onder de vanen van

deze nieuwe gedachte, die hen de mogelijkheid van leven

brengen moest en bracht. En, meegesleept, als in een roes,

beleefden zij, verheugd, opnieuw het leven, en voelden

zich bevrijd vaTi 't zware juk dat de reflectie hen had

opgelegd. Spontaan gelijk hun leven werd hun kunst.

Kortom, herboren, hooger leven was hun deel geworden.

En het probleem van kenniö'-leven was voor hen en voor

hun wetenschap in waarde sterk verminderd, zoo niet ver-

dwenen.

Zoo bracht hen de mythe verlossing van het gedurige,

188

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen