Studentenalmanak 1953 - pagina 241

vóór of tegen samenwerking met andere christenen op grondslag of

zonder grondslag?

Het zou goed zijn als zij, die in deze en vele andere vragen partij

kozen, aan het puur „vormelijk", het puur uitwendig vereiste van

enige kennis omtrent de te beslissen zaken voldeden. Over christe­

lijke eenheid, het moge in kerkelijk, in politiek, in maatschappelijk

opzicht wezen, het moge lager, middelbaar of hoger onderwijs be­

treffen, wordt vaak, met name door academisch gegradueerden,

alleronverantwoordelijkst gesproken, of juister, te keer gegaan. Wat

men in bedrijf en op kantoor, ten departemente of in het ziekenhuis

niet zou aanvaarden, stuit op geringe afkeuring wanneer het kerk

en christendom raakt, alsof de eenvoud des geloofs niet van de

onnozelheid, men mag zelfs zeggen van de onbenulligheid verschil­

len zou! Ieder aanvaardt, dat het lastig is en toewijding vraagt

carrière te maken, wetenschappelijke overwinningen te behalen,

staatkundig werkelijk een positie te verwerven. Tegen de daartoe

benodigde moeite en inspanning ziet men niet op. Maar om zich de

normaal vereiste kennis bij te brengen ten einde met enige geeste­

lijke uitrusting de oecumenische opdracht te voeren, is de meesten

te veel. De verontschuldigingen zijn legio en dikwijls goed gevon­

den. Men holt ademloos zijn agenda achterna, kan maar één ding

goed doen; is buiten staat ijzer met handen te breken, hecht enkel

aan levend geloof en niet aan onvruchtbare dogmatische haar­

kloverij. Geen van deze spitsvondigheden beantwoordt de vraag,

wie verlof tot levensvereenvoudiging gaf nu het kerk en christen­

dom raakt, nu hpt zeer bepaaldelijk het gestand doen der eenmaal

afgelegde belijdenis terzake van de eenheid en de waarheid voor de

kerk van Jezus Christus betreft.

Ik moet toch voelen dat, zolang ik de Heidelbergse Catechismus

onderschrijf — waarvan velen zich hoogstens het begin en vooral

het slot: „Wat betekent het woordeke A m e n ? " voor de geest kunnen

brengen — de avondmaalsgemeenschap met luthersen, ik zeg niet

onmogelijk, maar toch zeker hachelijk is. Ik dien toch te beseffen

dat, zolang er in dat belijdenisgeschrift van Jezus als waarachtig

God en waarachtig mens gesproken wordt, mijn eenheid van geloof

met Banning hier in Nederland, met Mönnich evenzeer hier in

Nederland, met Heering en Van Holk, nogmaals in Nederland, gelet

op wat zij schreven — niet op wat zij persoonlijk aanvaarden — op

zijn allerzachtst uitgedrukt ten hoogste twijfelachtig of niet goed

bestaanbaar is, en — meer naar waarheid geformuleerd — voor

uitgesloten te houden zij. In de Wereldraad ontmoet ik kerken, die

231

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen