Studentenalmanak 1968 - pagina 106

„het eeuwig t h e m a "

met „heel eigen geluid"

blijkt geen ijdel fluit tuit

dus gerust j e lipjes thea

m a a r eerst een zoen

dat h a d hij gedacht

ballet

zie dan voor een vetgemeste spiegel wil zij

vliegen en zweven

zij schikt nog haar veertjes en glimlacht

onder h a a r wespentaille

h a a r h e u p e n twee barre wegen

onder de eeuwige zon onder de eeuwige regen

h a a r schaduw verheft zich en danst wat

zij gaat welsprekend in het licht staan

h a a r a r m e n klimmen als ibishalzen

h a a r irisspiegels springen

dansend verdringt het licht het donker met h a a r lichaam

- de zwaarte voedt het zwevende

in de danser die een het vallen a a n v a a r d d e -

alsof de neus van het heelal h a a r opsnuift

vliegt zij door de ruimte

van een god dooraderd

dartelt haar lichaam

koor

een café-chantant vol hese muizen is mijn dagdrooin

en een sleep van speelse uizenissen zijn mijn lippen

academisch zingende m a n n e n manmoedig wanhopig

zingende m a n n e n en vrouwen vaag d r a p e r e n d de ruimte

ik denk d a t een god het is

viool spelend op h u n strot

nu is het een bronzen negerin

straks een niarmeren m a n

morgen een moerbezie

ik zou panisch kunnen zingen

als paiacleet met de druppel

leeuwendamp der zon zeggende

tevreden gaan de goden met de mensen

m a a r de goden

102

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen