Vrije Universiteitsblad 1935-36 - pagina 123

465 In vroeger eeuwen, toen de Godgeleerdheid nog de koningin der wetenschappen was en de wijsgeerige en rechtsgeleerde en andere wetenschappen er nog niet aan dachten om van haar gegevens en stellingen af te wijken, bestond er weinig verschil van meening over den ouderdom van het menschelijk geslacht. Aan de hand van de geslachtsregisters, die terloops in de Heilige Schrift gegeven worden, werden berekeningen opgesteld, waardoor men tot de slotsom kwam, dat de schepping van hemel en aarde en al wat daarin is, dus ook van den mensch, ongeveer 4000 jaar vóór Christus had plaatsgevonden. Om den totalen leeftijd van het menschelijk geslacht te berekenen, hoefden daar slechts de jaren na Christus te worden bijgeteld. Toen evenwel in de 17e en 18e eeuw het Rationalisme opkwam, de wijsgeerige richting, die de menschelijke rede ten troon verhief, duurde het niet heel lang, of de Godgeleerde wetenschap verloor haar eereplaats. De bron, waaruit zij haar kennis put, het onfeilbare Woord van God, werd in de weegschaal der rede opgewogen en te licht bevonden. De Bijbel verloor zijn gezag, vooral tengevolge van de critiek, die groote stukken van de Schrift kortweg voor onecht verklaarde, en wat nog overbleef voor onbetrouwbaar en grootendeels onjuist ging houden. Het laat zich verstaan, dat deze ommekeer der geesten vérstrekkende gevolgen heeft gehad, ook voor het onderwerp, dat ons bezig houdt. De gegevens, die Gods Woord biedt, werden als waardeloos verworpen. Zelfstandig, d.w.z. los van de Schrift ging de wetenschap een onderzoek instellen om den leeftijd van het menschelijk geslacht te bepalen. Vooral de Anthropologie, de wetenschap, die den mensch zelf tot voorwerp van studie heeft, wierp zich op dit onderwerp, daarbij geholpen door de Geologie, de wetenschap, die zich bezig houdt met de studie van den bouw van de aarde, haar gedaanteverandering en haar geschiedenis. In het Nederlandsch kan men deze beide wetenschappen het best weergeven door Menschkunde en Aardkunde. Hoe men bij dit onderzoek te werk gaat? Verschillende wegen heeft men daarvoor ingeslagen. Sommige geleerden gaan uit van de afstammingsleer. Deze beweert, dat de mensch niet oorspronkelijk door God geschapen is. maar dat hij een wezen is, dat afstamt van hoogere diersoorten. Men meent zelfs heel een stamboom van den mensch te kunnen opstellen. Ernst Haeckel, die in het begin van de tegenwoordige eeuw groote bekendheid genoot, begint b.v. bij de Lemuriden, een soort halfapen. Hieruit hebben zich, volgens hem, de Platyrrhinen of de breedneuzige apen van Amerika ontwikkeld. Uit dit soort zijn weer de Katarrhinen, de smalneuzige apen voortgekomen. Daaruit weer de Anthropoiden, de apen, die op den mensch lijken zooals de Gorilla en de Orang-Oetang.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen