GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Vrije Universiteitsblad 1939-40 - pagina 84

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vrije Universiteitsblad 1939-40 - pagina 84

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

1290 zijn brood te verdienen, maar die met de regelmaat van de klok porde. Elk uur van den nacht was hij present. Of ge nu om één uur of om zes uur wildet opstaan, hij zorgde op den afgesproken tijd dat uw bel overging of met de noodige kracht op uw raam of deur werd gebonsd. Nooit te vroeg en nooit te laat. Men kon z'n horloge op den porder gelijk zetten. Precies op tijd riep hij ieder tot zijn taak. Een paar eigenaardige dingen herinner ik me ook nog van dien porder. In de eerste plaats dit, dat wij als jongens bepaald een soort eerbied hadden voor dat mannetje, dat zoo maar op elk willekeurig uur van den nacht kon opstaan. Dat leek ons haast bovenmenschelijk. Die eerbied voor den porder bracht ons er toe met onze kwajongensstreken uit de buurt van zijn huisje te blijven. Als hij moest slapen overdag, mochten wij natuurlijk in die omgeving geen lawaai maken. En dat gebeurde dan ook niet. Tot zelfs de ramen van de notabelen van het dorp waren voor onze zeer gezochte sport „ruitjestikken'' niet veilig, maar bij den porder zouden we nimmer het touw met speld en steentje aan het raam bevestigen. En achteraf lijkt me dit toch wel het meest eigenaardige bij dien porder, dat zelfs de menschen die in zekeren zin zijn slachtoffers waren, omdat zij regelmatig door hem uit hun zoeten slaap gewekt werden, met onzen porder bevriend bleven. Niemand, die er zelfs maar aan dacht om boos te worden als de porder er aan herinnerde dat het tijd was voor opstaan. Ieder, die gepord werd, aanvaardde dat dankbaar en ging aan den slag omdat hij wist dat, door den porder, zijn plicht hem riep. Ik heb de vraag wel eens bij mij voelen opkomen of het ook in dezen tijd en in heel veel gevallen niet goed zou zijn, zulke porders te hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1939

VU-Blad | 225 Pagina's

Vrije Universiteitsblad 1939-40 - pagina 84

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1939

VU-Blad | 225 Pagina's