Vrije Universiteitsblad 1946 - pagina 51

H e b b e n onze offers, heeft ons werk voor de V.U. wezenlijke w^aarde ? Zeoen en zorgen

De zoo noodzakelijke uitbreiding van het hoog•leerarental aan de Vrije Universiteit kon na de bevrijding op verheugende wijze voortgang hebben. Het aantal studenten, dat in de eerste jaren van den oorlog de duizend reeds passeerde — waaraan toenmaals de sluiting van Leiden niet vreemd was — is steeds toenemend. Natuurlijk schept dit alles zijn zorgen, in het-bijzonder van financiëelen aard. Vooral de stijging van het loon- en prijspeil is zorgwekkend. Want een evenredige stijging van het peil der ontvangsten verloopt minder eenvoudig. Voorzoover wij op rente zijn aangewezen is de ontwikkeling zelfs in de omgekeerde richting. Des te dringender is het noodig dat onze vrienden hunne bijdragen aan het gewijzigde peil aanpassen. Confrontatie

AI die moeilijkheden en zorgen confronteeren ons als vanzelf met de vraag, of de offers, welke de Universiteit in zoo toenemende mate vraagt, terecht worden gebracht; of al het werk, dat wordt verricht, wezenlijke waarde heeft. Voor het ons rekenschap geven van die vraag is thans wel in het^^ bijzonder aanleiding. Voor het tegenwoordige wordt door velen, juist vanuit het standpunt van de roeping en taak van den Christen, een arbeid als aan onze Universiteit wordt ondernomen, gelijk de Christelijke actie in het algemeen, gewraakt. Het is niet goed, dat wij ons daarvan afmaken; alleen reeds door de aanwijzing van velerlei gevaren, waarvoor wij in onze actie blootliggen, heeft die critiëk haar waarde. En slechts indien wij, na haar ten volle op ons te hebben laten inwerken, nochtans aan onze Universiteit als een geloofsstuk vasthouden, kan er de bezieling zijn om het moeizame werk in afhankelijkheid van onzen God voort te zetten, AanvuIIingsOverigens, al is er in den vorm van deze kritiek systeem nieuws, men meene niet, dat de controvers, welke daaraan ten grondslag ligt, van vandaag of gisteren is. Hij scheidde reeds Kuyper en Bronsveld. In den strijd, die zich naar aanleiding van Kuyper's Bede om een dubbel corrigendum ontspon, was het de gedachte van de z.g. ,,aanvulling", die zijn opponent naar voren bracht. Niet de afzondering in een aparte Universiteit werd de oplossing geacht, maar de' mogelijkheid moest worden benut, dat Christelijke geleerden aan de openbare universiteiten als privaat-docent optreden om — o p de wijze als Bilderdijk in het begin der 19e eeuw aan de Leidsche Universiteit — door hun woerd een tegenwicht te bieden t'egen het a-Christelijke, ja, anti-Christelijke van het onderwijs der hoogleeraren. Door zulk een aanvulling zou het evenwicht worden hersteia. De studenten zouden beide kanten belicht zien. Zoo zou de afval van het geloof worden gestuit, de Universiteit zelfs wellicht worden heroverd. Die gedachte — zich te concentreeren op een omzetting van de 1755

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen