Vrije Universiteitsblad 1964 - pagina 135

Wie

zich van de beginperiode

busjesactie met

iets

hoeveel

van

de

herinnert, weet nog wel

enthousiasme

hel ging.

roep om mee te doen, kwam recht hart en vond de weg n a a r

vele harten.

V a n het vuur dat brandde, sprongen vonken over. Z o werd

het

De

u 11 hel

sparen

de een

levende zaak. En dat w e r d h e l nog meer,

wel blijven: een andere,

een bijzondere

universiteit en dat niet in de zin van „ e e n lagere r a n g " . Z i j n we er straks, wij van V r o u w e n V . U . Hulp? Gelukkig

niel!

Tot

van mijn nadrukkelijk

ondersleuning

„ n e e n " wil Ik nog

op drie dingen wijzen; 1.

toen het sparen voor het ziekenhuis begon.

Laten w e dankbaar wezen, dat w e er nièl zijn. Dal we blijven staan voor de

Toen bleek pas goed hoe hel werk boeide,

noodzaak

omdat men geboeid was door een hoog

voor onze universiteit te werken en te

ideaal en daarnaar greep. Ik wou dat ik

geven. Dal geeft een slerke band! Dat

tijd had dames, om u van dat ziekenhuis

,,boeit"! Met een band en een verbon-

— financieel gezien

— om

vandaag alles te laten zien. Enkele weken

denheid

geleden waren w e er.

vensbelang is en die wij zelf zo hard

groot deel nog

H e l is voor

een

in aanbouw, maar er is

toch ook al veel te zien en Ie bewonderen. In één w o o r d : machtig! Prachtige ziekenkamers! Licht, zon en warmte overal. Een paar bedden stonden klaar en we hadden er allemaal begrip voor toen één van de groep zich liet ontvallen: je zou haast ziek willen zijn. W e hebben in operatiezalen, laboratoriaruimten rondgekeken. W e

en

in

dokterskamers

zagen wiegen

(zonder

baby) achter glaswanden en een entourage, aangepast aan de meest moderne opvattingen en eisen van ziekenhuisverpleging. Ik heb

bij dat bezoek

gedacht

aan

die voor

onze V . U . van le-

nodig hebben. 2.

De V r i j e Universiteit heeft een wereldwijde, een misslonnalre taak. En aan die laak komt geen einde zolang deze wereld beslaat. Het is juist het bijzondere van de V r i j e Universiteit, dat zij in de strijd voor de komst van het Godsrijk vooraan mag staan. In de laatste jaren komen studenten uit vele landen, ook uit de zgn. ontwikkelingslanden, In toenemend aantal

aan

onze universiteit

studeren. En veel van onze eigen studenten gaan naar het buitenland. Dat

die

woorden „ e e n groots en wonderlijk werkstuk", dal mede dank zij V r o u w e n V . U . Hulp tot stand komt. Boeiend werk in een

Is prachtig! H e l beginsel uitdragen; het licht laten schijnen. En daaraan mogen wij meehelpen door ons werken, ons sparen en geven.

boeiend bedrijf. Boeiend ook in de zin van: er aan gebonden. W e komen er niet meer

3. Tenslotte: w e hebben nog een andere belangrijke taak. Een taak die we mis-

los van.

schien wel eens wat teveel uil hel oog onze

verliezen. W i j staan tussen gisteren en

zijn wij er, als

morgen en moeten die twee verbinden.

straks h e l ziekenhuis klaar is en in bedrijf?

Elke dag moet de generatie van van-

Z i j n wij

— met „ w i j "

V r o u w e n V.U.-Hulp

—

bedoel

ik

Kunnen w e dan onze busjes inleveren, ons

daag bezig zijn om met zoveel andere

sparen

Natuurlijk

zaken ook deze universiteit aan de ge-

en

ons werk staken?

niet. Hebt u ooit gehoord van een univer-

neratie van morgen over Ie dragen. Dal

siteit die niet altijd meer nodig had? Kent

„ o v e r d r a g e n " kunnen we alleen maar

u één ziekenhuis dat geen wensen meer

doen met wat werkelijk ons b e z i t is.

heeft?

Ik heb geen zorg over de jeugd van

Iemand zei eens: ,,Een universiteit is een

vandaag in die zin alsof zij

niet te dempen p u t " . Een beetje somber,

zou

ik geef hel toe. Maar het is wel zo: hoe

waarden. Z i j is anders, allicht. Z i j mag

slaan

tegenover

de

afwijzend geestelijke

meer zij groeit, hoe meer zij nodig heeft.

en moet dat ook zijn, omdat zij zich-

Aan

zelf moet zijn, altijd binnen de grenzen

beoefening van wetenschap is geen

eind. Maar als wij hel ons een plicht re-

die G o d stelt. Maar al is de jeugd van

kenen om een eigen universiteit té heb-

1964 anders, zij Is dacht ik wel bereid

ben, dan bedoelen w e natuurlijk óók, dat

de erfenis te aanvaarden.

die universiteit krijgt w a l zij nodig heeft

daar zal het altijd op aankomen, mits

Mits,

en

om haar taak goed te kunnen vervullen.

wij haar het Ideaal, de roeping, laten

Daarvoor behoeft zij niet met andere uni-

zien. Z i j moet t o l aanvaarden ook be-

versiteiten te concurreren, maar zij moet

reid gemaakt worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen