Vrije Universiteitsblad 1969 - pagina 55

over de actuele betekenis van haar grondslag moeten buigen. Dat betekent dat intensivering van het wetenschappelijk onderzoek mogelijk gemaakt moet worden. Tegelijkertijd echter eist de onderwijstaak op overrompelende wijze de beschikbare krachten op. Voor dit vraagstuk — waaraan belangrijke personele en daarmede ook financiële aspecten verbonden zijn — is de oplossing niet eenvoudig. Echter, juist in een tijd waarin — om slechts dit voorbeeld te noemen — het natuurwetenschappelijk onderzoek zo ver is voortgeschreden, dat het binnen het bereik van de mens komt de toekomst van het ontwikkelingsproces te beïnvloeden en te sturen en waarin ook de grenzen tussen dood en leven schijnen te gaan verschuiven, moet een puur technische benadering van de problemen en de mogelijkheden levensgevaarlijk genoemd worden. Aan de Vrije Universiteit zal dan ook aan de principiële bestudering van de vraagstukken van deze tijd, zo nodig ten koste van andere zaken, voorrang gegeven moeten worden. DE V.U. IN NATIONAAL VERBAND

Het is zinvol enkele opmerkingen te maken over de positie die de Vrije Universiteit in nationaal verband is gaan innemen. Hoewel zij de kleinste van de zes Nederlandse universiteiten (doch tegelijk de snelst groeiende) is, neemt zij in het universitaire leven in ons land toch een gelijkwaardige plaats in: zij heeft dezelfde rechten, met inachtneming van de specifieke beleidsvrijheid die zij als bijzondere instelling bezit — en met waardering moet hier worden opgemerkt dat deze vrijheid van regeringswege ten volle wordt erkend en gewaarborgd — maar ook in de verplichtingen die op de instellingen voor wetenschappelijk onderwijs rusten deelt zij evenredig mee. De grote omvang van de rijksbijdrage in de uitgaven in aanmerking genomen, kan dit ook geen verwondering wekken. Dit betekent in concreto dat, toen plaatsgebrek de regering er toe noopte de adspirant-studenten in de geneeskunde, de tandheelkunde — zie ook hierna — en de biologie over de verschillende instellingen te verdelen, de Vrije Universiteit ook een aantal studenten heeft moeten opnemen wier aanvankelijke voorkeur niet naar haar uitging. Gelet op de nationale belangen die hier in het geding zijn, verleent de Vrije Universiteit haar medewerking op dit punt uiteraard con amore. Taakverdeling tussen de verschillende instellingen zal ook in ander opzicht onontkoombaar zijn. Wanneer men zich hoojdgehoii ir

rekenschap geeft van de enorme kosten die aan de beoefening van bepaalde vakken van wetenschap verbonden zijn, zal het duidelijk zijn dat het de regering volstrekt onmogelijk is elke universiteit en hogeschool de vrije hand te geven in de instelling van nieuwe studierichtingen of de uitbreiding van bestaande studierichtingen met nieuwe specialisaties. BESTUURSORGANISATIE

De vraag dringt zich op, of de structuur van de universitaire organisatie — die al van jaren her dateert — wel afgestemd is op de behoeften en vraagstukken van thans en of wellicht meer adequate organisatievormen gevonden zouden kunnen worden. In het verslagjaar heeft de Academische Raad — overlegorgaan waarin het gehele Nederlandse universitaire leven participeert — zich met deze problematiek beziggehouden. Mede op verzoek van de minister van onderwijs en wetenschappen is deze zaak thans, aan de hand van vraagstellingen welke de academische raad heeft aangeboden, in studie bij de instellingen van wetenschappelijk onderwijs, ook bij de Vrije Universiteit. Enkele voorbeelden van de onderwerpen welke hierbij aan de orde komen zijn wellicht verhelderend: de vraag of de ,,opdeling" van de universiteit in faculteiten nog zinvol is; het vraagstuk van de medezeggenschap van medewerkers en studenten; taak en samenstelling der toporganen: curatoren, directeuren, senaat. Een vrij algemene beduchtheid valt te constateren voor het continueren of creëren van structuren die men als ,,autoritair" kenschetst, structuren waarin aan een of enkelen een zo vergaande zeggenschap in de verschillende geledingen van de universiteit toekomt, dat aan hun medewerkers de gelegenheid wordt ontnomen naar de mate van hun kunnen medeverantwoordelijkheid te dragen. Van de kant van het wetenschappelijk personeel, de administratieve en technische medewerkers komt sterk het verlangen naar voren betrokken te worden bij de bepaling van het beleid. In ruimere kring is wél bekend dat ook de studenten zich op dit vlak bewegen; in een volgende paragraaf wordt daarop nader ingegaan. BUREAU DER UNIVERSITEIT

De bij de faculteiten waarneembare schaalvergroting manifesteerde zich ook bij het bureau der universiteit. De totale personeelssterkte van het bureau steeg in 1968 tot ruim 200. Om de voor onderwijs en onderzoek benodigde personele en materiële voorzieningen ter beschikking van de faculteiten te kunnen stellen, dient een universiteit in deze tijd over een goed geoutilleerd centraal apparaat te beschikken. Complexe vraagstukken op financieel-economisch gebied, op het vlak van de personeelszorg, op bouwkundig terrein enz. zijn ook bij de Vrije Universiteit aan de orde van de dag. Dit laat zich verstaan, wanneer men ziet dat alleen reeds bij de universiteit — dus exclusief het academisch ziekenhuis — thans ongeveer 1500 personen in dienst zijn, de jaarlijkse uitgaven de 100 miljoen gulden bijkans overschreden hebben en een programma in voorbereiding

9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen