Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 111

een brief uit de Congo Mevrouw G. Leibbrandt-Donner schreef onlangs:

Wat waren wij toch ontzaglijk blij met de mededeling waarmee de drie medici van de VU onlangs hier kwamen, dat de opbrengst van de Vrouwen VU-hulp van dit en het komende jaar in principe bestemd is voor de toerusting van de medische faculteit. Ook van een Vrije Universiteit, maar dan niet van Amsterdam, maar van de Congo. Ik heb er gewoon behoefte aan om op dit moment u te schrijven wat een kostelijk geschenk Vrouwen VU-hulp geeft, hoe dankbaar en verrast en gesteund iedereen hier is. De mannen vergaderen overdag en 's avonds vrijwel onafgebroken over studieprogramma's, over welk practicum het best in welke zaal gegeven kan worden, over de instrumenten die aangeschaft moeten worden (en dankzij uw hulp ligt de grens niet bij het absoluut onontbeerlijke, maar bij het noodzakelijke, en dat is een groot verschil, heb ik begrepen), over de boeken, over de wijze van vervoer, een probleem op zich zelf in ieder ontwikkelingsland en zeker hier in Kisangani, dat toch 1200 km. vliegen en 2000 km. varen van, zeg maar, de bewoonde wereld afligt. Maar over dat alles zullen zij zelf rapporten schrijven en een voor een leek begrijpelijk uittreksel zal Vrouwen VUhulp zeker ook bereiken. Maar ik wou dat alle busjeshoudsters konden zien, hoe nodig het is dat juist hier in deze Oostprovincie van de Congo, naar ik schat een gebied 10 keer zo groot als Nederland, iets van een medische faculteit komt. Om te zien dat er dokters, veel meer dan nu, nodig zijn, hoef je de straat maar op

te gaan om de slachtoffers van bijv. polio, een volksziekte hier, te zien. Er zijn dokters, verschillende blanken daaronder; de Belgische missie en de Amerikaanse zending hebben hier geweldig werk verricht, en verschillende Congolezen hebben in het buitenland gestudeerd en hun doktersgraad behaald, maar het is zo geweldig belangrijk dat er hier in Kisangani zélf een medische opleiding komt, met op den duur, naar wij hopen, een academisch ziekenhuis (daartoe is het bestaande ziekenhuis uit te bouwen) met alle daaraan verbonden mogelijkheden van verpleegstersopleiding en dergelijke. Want dat betekent niet alleen meer Congolese dokters, en daar moet het

toch naar toe, maar het is dan ook een plaats waar diegenen, die zoals wij dat noemen op de voorposten staan, die nog honderden kilometers hier vandaan wérkelijk in het oerwoud hun eigen kliniekje hebben, naar toe kunnen gaan met problemen en vragen. Om u een concreet voorbeeld te noemen: deze week liep een Amerikaanse arts die permanent aan de universiteit verbonden is, met één van de VUmedici door het hospitaal en ontmoette een blanke verpleegster die, naar later bleek, voor een week in Kisangani was met een lijst vragen en een lijst benodigde medicijnen voor een kliniek hier twee dagreizen vandaan. Daar werkte zij op een voormalige Belgische missiepost, tijdens de rebellie van 1964 verlaten en sinds juni 1969 weer in opbouw. Zij was daar in juli, kersvers van de verpleegstersschool in Chicago, gekomen en had daar nu zeven maanden met nog een Amerikaanse en enkele Congolese verplegers gewerkt. Toen ik haar later vroeg of zij ook bevallingen moest doen, zei ze: O nee, ik heb twee verloskundigen; alleen als het gecompliceerd wordt, halen ze mij erbij! Voor deze ,,heiligen", ik heb er geen ander woord voor, is een medisch centrum hier belangrijk, dat begrijpt u. Het is alles nog toekomstmuziek, en er is veel geloof, veel hoop en veel liefde nodig

De vice-recteiirs van de ULC; rechts dr. G. ]. Leibbrandt

*//:.->^.

7<^i

^ •

9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen