VU Magazine 1972 - pagina 64

m

magazine

Na zes jaar... Zelfs op de onbewoonde eilanden van de Galapagos-archjpel vond VU-bloloog drs. Tjitte de Vries tekenen van westerse beschaving in de vorm van plastic wegwerp-artikelen, die waren komen aandrijven. Na een verblijf van zes jaar op die eilanden, waar hij biologisch onderzoek verrichtte, trof het drs. De Vries, dat de Nederlanders er tijdens zijn afwezigheid wel in waren geslaagd wat meer variatie aan te brengen in hun eigen kledij, maar dat het veel minder goed was gelukt een halt toe te roepen aan de vervuiling.

Onderzoek Op de Galapagos-eilanden deed de heer De Vries onderzoek naar de levenswijze van de Galapagos-buizerd, een roofvogel die nergens anders dan daar voorkomt. Zijn gegevens zal hij verwerken in een proefschrift. Uit het onderzoek blijkt, dat de buizerd op de Galapagos-eilanden de ontmoeting met de mens en zijn huisdieren niet ongeschonden heeft overleefd. Op de door (in totaal slechts vierduizend) mensen bewoonde eilanden van de archipel komen geen buizerds meer voor. Op de onbewoonde eilanden nog ongeveer 130 tot 150 paren. De mens had het, voor zover hij zelf bij de uitroeiing van de roofvogel was betrokken, erg gemakkelijk: de dieren op de eilanden zijn zo mak, dat ze desgewenst met de hand kunnen worden doodgeslagen. Daarnaast hebben de buizerds sinds de komst van de mensen moeten concurreren met verwilderde huiskatten, die net als zij, leven van ratten en duiven.

Darwin Drs. De Vries was op de Galapagoseilanden verbonden aan het biologisch station Charles Darwin. Zijn aanwezigheid werd mogelijk gemaakt door de Technische Hulp aan Andere Landen van het ministerie van buitenlandse zaken en door Unesco. De laatste drie jaar werd zijn verblijf gesubsidieerd door de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek van de Tropen. Waarschijnlijk zal hij eind dit jaar teruggaan naar Galapagos. 10

Galapagos, straks ook vervuild? door drs. Tjitte de Vries

Waimeer men na zes jaar buiten Nederland te hebben vertoefd op een goede middag in de buurt van Barneveld (men leze: ergens in Nederland) fietst, is één van de opvallende dingen de grijsblauwe stinkende-stille sloten. Sloten en vaarten zijn van water-afvoerkanalen geworden tot afvoergeulen voor afvalstoffen. Dat er tot voor kort nog planten in groeiden en kikkers in kwaakten, is iets om tegen je kinderen te vertellen; het is geschiedenis geworden. Wanneer men . . . op een vroege avond van een balkon over de Eerste Helmerstraat kijkt (men leze: stille straat ergens in een stad), is één van de opvallende dingen een rij auto's aan beide kanten van de straat. Stille straten zijn parkeerplaatsen geworden; trottoirbanden zonder een gele streep. Wanneer m e n . . . op een willekeurige dag door de Kalverstraat (men leze: een drukke winkelstraat) loopt, dan is het meest opvallende, dat de mensen er uiterlijk zo gevarieerd bijlopen. Ik acht dit een duidelijke vooruitgang. De mens heeft hier de 'bestaande orde' doorbroken en heeft vooruitgegrepen op niet meer functionerende poUtieverordeningen omtrent 'openbare zedelijkheid'.

Verandering De uiterlijke veranderingen bij de mensen zelf zijn mogelijk gebleken. Noodzakelijke wijzigingen en op grotere schaal (het voorkómen van te veel vuil, auto's, mensen) hebben veel haken en ogen. Broodnodige structurele veranderingen komen veel te langzaam op gang. In de psychologie kent men de divantherapie en de groepstherapie. Lange tijd hebben biologen geprobeerd via de divantherapie een minister en zijn bestuurlijk apparaat te genezen, maar die 'zachte drang' heeft plaats gemaakt voor het optreden van actiegroepen. De twijfelachtigheid van de divantherapie werd onder meer bevestigd door de weerklank die natuurbeschermingsacties ondervonden bij het volk. Progil werd in eerste instantie niet door het bestuurlijk apparaat afgewezen, maar dank zij acties van omwonenden. De smog-staking van één uur

Drs. Tjitte de Vries

door vijfhonderd werklieden van de Schiedamse werf Gusto wees erop, dat arbeiders niet altijd staken om een vier-procentsloonsverhoging te eisen, maar ook warmlopen voor niet-materiële verbeteringen. Als het getij verloopt, verzet men de bakens. Als het milieu verpest wordt, mag men het vuil niet meer de spuigaten laten uitlopen. 'De vervuiler betaalt', is een slogan, net zo iets als: 'natuurbescherming is voor andere mensen', ik blijf wel lekker buiten schot. Dit is geen juiste gedachte. Niemand ontneemt u het recht een auto te bezitten. U kunt er natuurlijk wel wat minder gebruik van maken. Neen? Wel dan is het alternatief: dag vissen, dag vogels, dag vUnders. dag bloemen en nog voor een poosje mensen in betonnen blokken als lucifers in een doosje. Dan kunnen we natuurlijk variatie in de mode aanbrengen om de eentonigheid te doorbreken. Er kan misschien ook wel wat meer, maar dan met wat minder mensen.

Galapagos Op de Galapagos-eilanden, een groep eilanden in de Stille Oceaan, duizend kilometer uit de kust van Ecuador, wonen vierduizend mensen, negenduizend reuzenschildpadden, veertienduizend landleguanen, vijftigduizend zeeleeuwen, twintigduizend albatros-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen