VU Magazine 1973 - pagina 187

het werk voor en na z'n benoeming, Beide hoogleraren zijn het er over eens, dat de 'schokken' eruit moeten worden gehaald. Een meer vloeiend in elkaar overlopen van de schalen zou gewenst zijn. Prof. Oort: 'Ik kan nne zelfs voorstellen, dat je het salaris na verloop van tijd weer laat zakken en vroeger oplopen. Je hebt meer plezier van het geld als je jong bent en als je trouwen gaat heb je 't ook meer nodig dan

de universiteit, dan komt de universiteit in een heel ongunstige positie ten opzichte van de maatschappij. En ik dacht dat een universiteit er toch altijd naar moet streven de beste mensen aan te trekken.' VU-magazine: Zijn de sterk uiteenlopende salarisschalen ook van invloed op de persoonlijke verhoudingen binnen het wetenschappelijk corps? Prof. Oort: 'Dat is beslist van invloed op een aantal wetenschappelijke medewerkers en hoofdmedewerkers. Ze vragen zich af waarom ze zoveel minder moeten verdienen, terwijl van hen toch dezelfde inzet en prestaties worden verwacht (eigenlijk nog hoger, zou je kunnen zeggen, want ze moeten nog bewijzen professorabel te zijn). Prof. Wiggers: 'Velen begrijpen echt niet waarom een hoogleraar zoveel meer moet verdienen. Het knijpen van het aantal plaatsen aan de top door het leerstoelenbeleid van het ministerie, maakt ook dat steeds meer mensen de weg naar boven afgesloten zien.'

Universiteitsraad vu-magazine: Vindt u niet dat over dit soort zaken er principiële discussies in de universiteitsraad moeten komen? wanneer de kinderen al de deur uit zijn. Waarom moet 'n hoogleraar tot z'n zeventigste op de top blijven zitten? Er zou zelfs iets voor te zeggen zijn wanneer ze in 'n bepaalde situatie op hun 55ste hun leerstoel weer ter beschikking stelden. Tot hun grootste wetenschappelijke prestaties komen de meeste hoogleraren als ze jong zijn. De Nobelprijswinnaars over 't algemeen zijn allemaal jong. Is het niet wat vreemd iemand hoog te belonen voor 't werk dat hij in de achterliggende periode heeft gedaan? Want daar komt 't vaak op neer.' Gevraagd of de inkomensverdeling, zoals die tot uiting komt in de ambtelijke salarisschalen, correspondeert met hun gevoel voor rechtvaardigheid, zegt prof. Wiggers: 'De kop mag er wat mij betreft best af, behalve voor die hele kleine groep die bereid is gedurende een aantal jaren zich extra voor de universiteit in te spannen in bestuurlijke functies. Die hoogste schaal (154) hoeft voor mij helemaal niet.' vu-magazine: Is dat een algemeen gevoelen onder VU-hoogleraren? Prof. Wiggers: 'Dat dacht ik niet.' Prof. Oort: 'Hetzelfde geldt voor vele andere topfunctionarissen in de maatschappij. Maar je moet 't op het ogenblik als een gegeven aanvaarden. Als er alleen wat gedaan zou worden aan de topsalarissen in

Prof. Oort: Je kunt geen daden stellen en dan wordt het een beetje steriel. Er moet 'n mentaliteitsverandering komen in de zin dat men één wetenschappelijk corps gaat zien. En wat de salarissen betreft, kun je je niet isoleren van de maatschappij en daar gebeurt nog niets.' Prof. Wiggers: 'We zijn opgehangen aan een ambtelijke salarisregeling. Als wij als Universiteitsraad zouden besluiten dat het anders moet, zou iedereen, die het daarmee niet eens is, daartegen in beroep kunnen gaan. En dat zouden we dan verliezen.' Prof. Oort: 'Inkomensnivellering is een politieke zaak, dacht ik, van Den Haag en de Kamer. Daar moet het gebeuren.' Prof. Wiggers: 'We praten er eigenlijk misschien ook te gemakkelijk over omdat het vrijblijvend is. We kunnen rustig zeggen: haal de kop er maar af, want we weten dat 't tóch niet gebeurt. Ik wou dat mijn politieke partij nu eens keihard tegen die inkomensnivellering aanging, maar dan ook keihard. Er is helaas aan ons, hoogleraren en hogere ambtenaren nooit gevraagd een bijdrage te leveren aan de matiging. Je krijgt het gewoon in 't loonzakje, maar ik wilde dat ze het gevraagd hadden, net als aan de advocaten en andere beoefenaren van vrije beroepen. '

Joegoslavische arbeiders bepalen directeurssalaris Wat gebeurt er wanneer arbeiders meebesiisseri over de hoogte van het salaris van hun directeur? Prof. dr. H. J. van Zuthem tot VU-magazine: 'De ervaringen in Joegoslavië leren, datje dan niet zo gauw tot nivellering komt. Men werkt daar veel met het gegeven 1:6 of 1:5. Dat heeft daar de goedkeuring van de arbeidersraden. Je zou kunnen zeggen dat het verschil tussen Joegoslavië en Nederland is, dat daar de grote toppen eraf zijn, zoals die hier voorkomen. In 't westen laat men een kleine top enorm doorschieten, terwijl men die in Joegoslavië op 't niveau vlak boven de anderen houdt.'

Veelvuldig zijn de verzekeringen van arbeiders (Hoogovens) tot het hogere personeel, dat het echt niet de bedoeling is hun inkomen gelijk te maken aan dat van arbeiders. Maar welke verschillen worden recht-

vaardig geacht? Prof. Van Zuthem kan zich niet herinneren dat er ooit onderzoek geweest is naar deze vraag, maar het lijkt hem wel 'nuttig en interessant' als dat eens zou gebeuren. De door de Wiardi Beekman Stichting gesuggereerde norm 1:5 netto acht hij persoonlijk niet radicaal genoeg. Dat zou, afhankelijk van de gezinssamenstelling van de inkomenstrekkers, neerkomen op 'n verhouding 1:9 bruto. Hij persoonlijk zou de voorkeur geven aan een verhouding 1:6 bruto (dat zou netto ongeveer 1:4 zijn). 'Toch heb ik 't idee dat een pleidooi voor 1:6 bruto maar heel weinig mensen zal aanspreken. Ik heb wel het gevoel dat er in Nederland een meerderheid te vinden is voor 'n geleidelijke nivellering, maar een al te straffe nivellering zal alleen maar tot gevolg hebben dat we een grote sterke W D 27

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen