GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1973 - pagina 482

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1973 - pagina 482

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

sers moeten alle goud uit Johannesburg en slaan het op in Zurich en als de Nederlanders er geen geld hebben zitten, dan hebben ze er zeker hun bloed. U moet niet vergeten, dat de grondlegger van de hele zaak. Verwoerd, een Nederlander was en de Afrikaners zijn de neven van het Nederlandse volk. Maar afgezien even van deze bloedverwantschap en andere zaakjes, is het een feit dat u een relatie onderhoudt met een instelling in Zuid-Afrika, die wij nu niet zozeer zien als een instituut, dat ons behulpzaam zou kun-

IK BEN EEN AFRIKAAN door Gabriel Setiloane Ze noemen me Afrikaan En dat ben ik ook: Ruige zoon van Afrikaanse bodem Zwart zoals mijn vader en de zijne voor hem Zoals mijn moeder en zusters en broeders, levend en uit deze «'ereld vertrokken. Ze vragen mij wat ik geloof... mijn religie Sommigen denken zelfs dat ik er geen heb Maar leef als de dieren van het veld 'Is het waar', vragen ze, 'dat je gelooft Dat de zielen van je voorvaders om je heen zweven, Naar binnen en naar buiten, waar je ook gaat?' O ja, dat is waar. Ze zijn echt bij ons: Ze spreken tot me in de wind en de regen Door medemensen en levende schepselen. Vogels in de lucht, reptielen in het gras De doden zijn niet dood, ze zijn altijd bij ons Beoordelen al onze daden. Ze berispen ons als we verkeerd doen, Zegenen en helpen ons bij goede daden, als we vriendelijk zijn en vreemdelingen opvangen; Ze vermeerderen onze voorraad en straffen onze trots! Waarom frons je je wenkbrauwen, vriend? Is dit je te veel? Wordt je christelijk geweten gekwetst? Was het niet een van jouw zieners uit het westen die schreef: 'Stof zijt ge en tot stof zult ge weerkeren Werd er niet van de ziel gesproken?' 'Heeft God de Schepper

nen zijn. De instelling, waarmee u een relatie heeft, zien wij als de hardste kern van Afrikaner apartheid, in z'n meest verkrampte vorm. Excuseer me, als ik me zo kras uitdruk maar het is, waarde vrienden, een feit, dat iedereen in Zuid-Afrika, die het over Potchefstroom heeft, weet dat het gaat over de slechtste producent van de Afrikaner ideologie, slechter zelfs dan Stellenbosch, Pretoria en Bloemfontein, De vraag nu, die ik emotioneel moet stellen (het is overigens de vraag óf het wel 'n emotionele vraag is) is de volgende; Kunnen wij,

zwarte mensen van Zuid-Afrika eeriijk zeggen; ja, u mag een relatie met ons hebben. Kan de Luthuli Foundation zeggen dat het goed is dat u ons helpt met het opzetten van een instelling in Botswana terwijl u ook dit soort relaties met Potchefstroom heeft? Dat is de vraag; kunnen we dat? Toen ik de uitnodiging aannam om hier te komen spreken, wist ik niet dat er zo'n heet hangijzer was, maar ik moét het nu aan de orde stellen. Ik vind het ontzettend moeilijk om als Luthuli Foundation tot de Universiteit van Botswane te zeggen; 'de Vrije Univer-

Niet via de Joden aan de mensheid geopenbaard de JAHWEH: IK BEN Die ik geweest ben en altijd zal zijn? Aanvaard je hem?

Zoon des mensen en zoon van God Geloof je in hem?

MUn vaderen en de hunne, vele generaties geleden, kenden hem. Ze kenden hem bij veel namen En toch is het de ene en enige God Ze noemden hem UVELINGQUAKI: De Eerste Die hier kwam voordat er iets verschenen was UNKULUNKULI: De Grote Grote Zo groot dat geen ruimte hem ooit kon bevatten. MODIMO: Omdat zijn woonplaats hoog in de hemel is. Ze kenden hem ook als MODIRI: Want hij heeft alles gemaakt; en LESA: De geest waar de adem der mensen niet buiten kan. Maar mijn vaderen zeggen wat hun vaderen hun vertelden: Dat deze God van oudsher scheen Met een glans zo helder Dat hy hen verblindde . . . Daarom . . . Maakte hij zelf, UVELINGQUAKI, Dat niemand in zijn nabijheid kon komen . . . Tenzij ze stierven (want er was medelijden in zijn hart). Alleen de vaderen die dood zijn komen in zijn nabijheid, Kleine goden die de gebeden en vragen van hun kinderen Opdragen aan de GROTE GOD . . . 'Vertel eens verder, Afrikaan: Wat zeg je van Jezus, de Christus, Geboren in Bethlehem:

Het gedicht op deze pagina is van dr. Gabriel Setiloane, die 1 oktober de VU bezocht o.a. in verband met de problematiek rond het verdrag met Potchefstroom. Het is ontleend aan de bundel 'Waar blijft God?', een verzameling gedichten, citaten uit romans, redevoeringen, manifesten enz. die onder de titel 'Salvation Today' door de Wereldraad van Kerken uitgegeven werd ter 10

Eeuwenlang heeft hij ons ontweken, deze Jezus van Bethlehem, zoon des mensen: Eerst ging hij naar Azië en Europa en het westen. Sommigen zeggen dat hij bij ons probeerde te komen. Boodschappers heeft gezonden heel vroeger . . . Maar... Zij werden afgesneden door de woestijn en de hoge bergen van Ethiopië. Reizigers van over die bergen vertelden Vreemde verhalen aan onze vaderen En zij op hun beurt aan anderen. Verhalen van de man van Bethlehem Die rondging en goed deed! Het thema van deze waarheden is nu opgegaan in de monden van vrouwen Als ze hun kinderen en zichzelf in slaap susten. Later kwam hij, deze zoon des mensen: Als een nagekomen kind kwam hij bij ons. De blanke bracht hem. Hü was bleek, hij was niet de zonverbrande Zoon van de woestijn. Hy kwam als een kind. Een arme kleine baby in doeken gewikkeld. Ach, had hy er maar uitgezien als Mozes Gebruind door de zon liggend aan de oevers van de Rivier van God Dan hadden we hem wel herkend. Hij ontwijkt ons nog steeds deze Jezus, zoon des mensen. Zijn woorden, o, die smaken zo goed Zoet en verfrissend als het sap van de palm die gekweekt en gevoed wordt op afrikaanse bodem De Waarheden van zijn woorden zijn voor alle mensen, voor alle tijden.

gelegenheid van de Bangkok-conferentie in januari '73. De Nederlandse uitgave, die dezer dagen verschijnt bij de uitgeverij Ten Have, is voorzien van een inleiding van ds. Philip Potter, secretaris-generaal van de Wereldraad van Kerken en een nabeschouwing op Bangkok van ds. R. J. van der Veen, algemeen secretaris van de Nederlandse Zendingsraad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's

VU Magazine 1973 - pagina 482

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's