VU Magazine 1973 - pagina 95

spandoek: 'Waar'een wil is, is geen weg' en 'Geen snelwegen, wel frisse lucht'

%viMm Lira

nen raken wanneer ze dan ook nog eens een klap met een gummiknuppel krijgen. Onlangs ben ik als getuige a décharge opgetreden in een zaak die verband hield met de gebeurtenissen op de Oosterdoksdam (in Amsterdam, waar groepen buurtbewoners enige tijd geleden trachtten het rooien van een aantal bomen tegen te houden). Ik vertelde toen, hoe de politie er bij die gelegenheid op insloeg. Het bleek dat een van de rechters die situatie helemaal niet begreep. "Ze gaan toch niet zomaar op iemand inslaan", vroeg hij. Hij had geen idee van de psychische toestand van de marechaussees (jongens van een jaar

of twintig) die er wel degelijk gewoon op in hakten. Dat paste niet in het beeld dat die rechter had van een "ordehandhaver". Een vrouw die daar liep te filmen vertelde ter rechtszitting hoe ze onverwacht "een hengst in haar nek" kreeg, zoals ze dat noemde. "Ja maar mevrouw," zei de rechter, "ze geven u toch niet zo maar een hengst?" Dat gebeurde nu juist wèl. De rechters waren zich kennelijk' niet goed bewust van hun eigen vooronderstellingen. Daarom kan er geen sprake zijn van werkelijk rechtspreken, zolang niet de achtergronden erbij worden betrokken. Het blijft dan het formeel vaststellen van een aantal feiten. De talrijke protesten die men aanvankelijk probeerde te negeren en het feit dat de kosten van de metro-aanleg flink uit de pan zijn gestegen (van de begrote 250 miljoen tot meer dan een miljard) beginnen langzamerhand hun weerslag in de gemeenteraad te krijgen. Alle actiegroepen hebben jarenlang gehamerd op de waanzin van deze planologie; buurtbewoners zijn zich gaan verzetten tegen het vernielen van hun omgeving; sommige media zijn steeds meer achter het verzet gaan staan. Die druk is niet zonder gevolgen gebleven. Het beroerde is alleen, dat de raad altijd achteraan komt. Men begint nu te reageren nadat er acties zijn gevoerd en nadat er bij die acties slachtoffers zijn gevallen in de vorm van veroordelingen door de rechter. Ongeveer hetzelfde patroon is zichtbaar bij de Vietnam-betogingen. In het begin werden die systematisch uit elkaar geslagen en was het maar een heel kleine groep die om de veertien dagen de straat op ging. Door het volhouden van die groepen is er veel in de mentaliteit veranderd. In de Amsterdamse raad treden nu bepaalde veranderingen op. Het hotel in de Oosterpark-

'Ravage achter de Lange Keizersdwarsstraat na stopzetting sloop 1969'

39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen