VU Magazine 1976 - pagina 195

1 ^ magazine 17 de „didache" de leer van Jezus, waarvan gesproken wordt in de Evangeliën, onverenigbaar is met de catechismus van de communistische ideologie. En in de tweede plaats omdat de communistische partijen, inclusief de CPN krachtens hun totalitaristische karakter geen kritiek dulden die gericht is tegen hun ideologische grondslag." Theologie-student Dick Boer, lid CPN, zag daarentegen geen conflict tussen communistische ideologie en christendom. Over de klassenstrijd stelde hij b.v. dat deze in de Bijbel gesignaleerd wordt en door de profeten gevoerd. „ God zelf voert die klassenstrijd zo in zijn strijd tegen de Farao, voor het slavenvolkder Hebreeën." Dick Boer studeerde aan de Universiteit van Amsterdam, hetgeen reeds deed vermoeden dat aan de VU geen theologiestudent, tevens CPN-lid voorhanden was. Wel was sympathie voor de CPN waarneembaar bij enkele studenten, die in hetzaaltje De Waarheid te koop aanboden. Dit zou nadien vaker in de VU-gebouwen voorkomen, zo ook bij de introductiedagen-1975. Bij die gelegenheid werd ook een pamflet verspreid waarin een aantal studenten van de Universiteit van Amsterdam en de VU (in een verhouding 3:1) het dagblad De Waarheid aan eerstejaars aanprezen. Dit feit zou achteraf gezien, belangrijk blijken. Menige anti-communist aan de VU liet verontrust z'n vinger glijden langs de namenlijst, zo ook de rector-magnificus prof. mr. I. A. Diepenhorst. Aangezien de VU, vanaf haar oprichting, toegankelijk is voor iedereen, die er w i l studeren, viel er in het algemeen niets te ondernemen. Maar hoe zat dat met ondertekenaars-studenten, die tot lid waren gekozen van de Universiteitsraad (één) en fakulteitsraden? Immers zij hadden de dan/wel-verklaring ondertekend inzake de doelstelling van de VU, een ongerijmdheid in de ogen van hen voor wie christendom en communisme elkaar bestrijdende levensbeschouwingen zijn, niet ongerijmd evenwel, voor w i e zich kunnen vinden in de CPN-opvattingen, zoals vertolkt door Joop Wolf. Niet achter gesloten deuren van de Universiteitsraad bleef het feit, dat prof. Diepenhorst in een universiteitsraadsvergadering dit onderwerp aansneed. Publiekelijk uitte hij zijn standpunt in een artikel in het Centraal Weekblad (24 jan. '76). Beslist zwarigheid leverde het op wanneer kommunistische studenten, wanneer jongelui die het christendom rechtstreeks wensten te bestrijden als gekozen leden in fakulteitsraad of universiteitsraad wilden optreden. Hier ligt inderdaad een te handhaven grens en mag de universiteit een konflict niet uit-de weg gaan." Voor SRVU/PKV (acht van de elf studentenzetels in de UR) waren deze geluiden het hijsen van de stormbal op de seinpost. Immers deze studenten beschouwden zich niet a\s „jongelui, die het christendom rechtstreeks wensen te bestrijden" (zie de dan/wel-verklaring). Een verhevigde belangstelling is sindsdien bij SRVU-studenten ook te bespeuren voor de vraag hoe het in de toekomst zal gaan met vertegenwoordigers van het CDA. Hoe hetzij, uit het feit dat verder niets werd ondernomen tegen het gekozen student-lid van de UR, die het lezen van De Waarheid had aanbevolen, mag afgeleid worden, dat de zaak op niets uitliep. Met spanning wachtten de SRVU-studenten of iemand iets zou ondernemen tegen de kandidaten voor de nieuwe UR-verkiezingen, die de Waarheid-oproep hadden ondertekend.rZou bezwaar tegen hun kandidatuur worden gemaakt? De gestelde beroepstermijn verliep echter zonder dat iemand uit de universitaire gemeenschap deze voor de hand liggende mogelijkheid aangreep om het verschil in

opvatting uit te vechten. „Niet consequent" oordeelde de SRVU, die naar verluidt graag slag had geleverd vanuit deze, door haar juridisch sterk geachte positie. Immers, zo is hun redenering, er valt niets te ondernemen tegen kandidaten, die voldoen aan alle reglementaire voorwaarden, inclusief de dan/wel-verklaring inzake de doelstelling van de VU. „Zwarte lijst" Het strijdtoneel had zich voordien echter al verlegd van de Universiteitsraad naar een andere sector. Het bewuste Waarheidpamflet, aanvankelijk door studenten verspreid, verkreeg een tweede druk via de kopieermachine, thans niet met wervende doch werende oogmerken, en deed andermaal de ronde in de VU-gebouwen, ditmaal als „zwarte lijst". Prof. dr. G. Kuypers (politicoloog) bedankte als lid van de benoemingscommissie lectoraat internationale betrekkingen. In de vergadering van de subfakulteit (15 dec. '75) las hij zijn verklaring voor waarom. „Mijnheer de voorzitter," Twee redenen had prof. Kuypers, die tegelijkertijd van persoonlijke en zakelijke aard waren. De eerste reden was dat er twee studenten (en drie stafleden) in de commissiebenoemd waren. Dit nodigde, aldus prof. Kuypers, bij voorbaat uit tot een „staf-standpunt" en een„studentenstandpunt". „ Met dit soort kloven heb ik nu wel zo veel ervaring, dat van mij niet meer gevergd kan worden, daarvan nog meer ervaring op te doen," zo klonk het vermoeid. De tweede reden was de naam in de benoemingscommissie van de student Jan Alderliesten. „Ik verbeeld mij uitstekend te kunnen samenwerken met Jan Alderliesten, maar met hem samenwerken in een kommissie, die de benoeming van een lektor aan de Vrije Universiteit moet voorbereiden, wil ik niet en kan ik niet (...) Een mens kan zo zijn meningen hebben over het christendom. Zulke meningen heb ook ik en ze zijn lang niet allemaal gunstig. Maar een andere zaak is, of je het evangelie van Jezus Christus moet gehoorzamen. Mijn overtuiging is:ja. En mijn overtuiging, datje alleen zo God en zijn wereld werkelijk kunt dienen, neemt met de jaren toe. Zo kan een mens ook zijn meningen hebben over het communisme. Ik althans heb zulke meningen zeker en ze zijn lang niet allemaal ongunstig. Maar een andere zaak is, of het communisme God en zijn wereld wil dienen in gehoorzaamheid aan het evangelie van Jezus Christus. Mijn overtuiging is: neen. En mijn overtuiging, dat juist communisten ook nimmer te werk kunnen gaan in de geest van zo'n doelstelling, neemt met dejaren toe. ' Vroeger heb ik wel eens gedacht: communisten zijn mensen, die niet „Here, Here" roepen, maar wel de wil van de Vader dóen. Het zijn mensen die daadwerkelijk hun naaste helpen zonder zich te realiseren daarmee Christus te dienen. Maar dat ben ik gaan betwijfelen. Daarvoor zijn communisten — hoe zal ik het zeggen — toch „te bewust". Daarvoor is hun hulp — hoe zal ik het zeggen — toch „ te indirekt", er gaat zo veel aan vooraf. Het „reinigende onweer", dat voorafgaat, is zo verwoestend het duurt zo lang. Hoe kom je daarop, zult u vragen. Omdat ik vermoed dat Jan A IderIlesten lid van de CPN is. En al ware hij dat niet, hij behoort tot degenen, die onze eerste jaars hebben opgeroepen zich te abonneren op het dagblad „De Waarheid":.." Prof. Kuypers achtte dit Jans volste recht, dwalen doen w e allemaal, zeker in bepaalde perioden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen