VU Magazine 1977 - pagina 62

yU magazine 16

AR-kamerleden worden ,,Ontrouwe inlanders'': hinderlij]c gevolgd straffen of niet? ,, Thans is voor de antirevolutionairen de tijd voor de ontwikkeling hunner kracht gekomen. Eene zaak, waarvoor twintig jaar tang voornamelijk door hen gestreden is, wordt eerstdaags in het Parlement behandeld. De groote vraag of de belijders van de Soiivereiniteit Gods staatsrechtelijk moeten achterstaan hij de belijders van de Staatssouvereiniieit. Thans ' zal het blijken ojOnze mannen{n\. dea.r.-kamerleden) versmolten zijn in de tegenpartij; of door ons volk in de Kamer gebracht zijn, enkel om in Den Haagde zittingen der Staten bij te wonen, dan wel om voor onze banier. voor de zaak der vrijheid, te strijden en, moest het zijn. hun pohiieke leven er voor op le.offeren". Deze opmerking uit De Standaard van 5 februari klinkt als een schot voor de boeg aan het adres van de a.r.kamerleden, die naar het gevoelen van tal van kiezers nogal eens verstek laten gaan. Bij de komende kamerbehandeling van het wetsontwerp lager onderwijs zal men de banier,,onomwonden moeten laten wapperen". Al te hard wil De Standaard de a.r.-kamerleden overigens niet vallen. ,. Een antirevolutionair te verwijten dat hij b. v. in de koloniale quaestie met de conservatieven of wel met de liberalen meegaat, is, zoolang hij niet inziet dat door dat meegaan zijn hoofdbeginsel gevaar loopt, onbillijk". Maar bij de behandeling van de H ooger Onderwijs-wet heeft men het laten afweten. vindt De Standaard. Toen is er,. /f weinig kracht en eensgezindheid aan de dag gelegd. Doch vergeten wij niet, dat die wet in behandeling kwam. juist op het ogenblik dat drie leden der anti-revolutionaire partij en wel zij die het best tot bespreking er van bevoegd waren van het Staatstoneel

werden afgeroepen. Te verwachten is dat bij de be handeling va n de onderwijswet in de Kamer, de roomskatholieken de zijde van de anti's zullen kiezen. Moet men daar nu blij mee zijn of niet? Deze partij strijdt dan wel tegen staatsovermacht. maar stelt daarnaast,,menselijk gezag hooger dan de Souvereiniteit Gods". ..Zoolang wij nu de zekerheid hebhen, dal zij welde Siaatsalmacht bestrijden kart. maar niet hij machte is de almacht der Kerk daarvoor in de plaats te stellen, zoolang behoeven wij voor haar medewerking niet te vrezen. Trouwens, zij zou ons geworden. ook al weerden wij ze af. vermits het niei in ons, maar in haar eigen belang is dai ze niet ons den gemeenschappelijken vijand, de Staaisalmachl bekampt."

Met 39 stemmen voor en 27 tegen spreekt de Tweede Kamer op 26 februari uit dat het niet wenselijk is het artikel 2 no. 27 van het politiestrafreglement voor Inlanders (in 1 ndië) te laten voortbestaan. Op de regering rust de verplichting de rechtsverhouding tussen werkgevers en van elders aangevoerde arbeiders afzonderlijk te regelen. Het bewuste artikel stelt het verbreken van arbeidscontracten door inlandse werklieden en dienstboden strafbaar; het IS ai enige tijd in discussie. Een kamercommissie had, na adviezen uit Indië te hebben ingewonnen, aanbevolen dat de strafbepaling zou verdwijnen. Het artikel was bedoeld voor alleen d ie gevallen waarin de arbeider 'n voorschot had gekregen en vervolgens zijn arbeidsverplichtingen niet was

Kruger k andidaat preside]ütschaD •

^ p ^ -^fc

^ir

^

1

r»,^ JÊL ^mr^- ^ B ^ , ••"^•^

„Het is nu zeker dat Paul Kruger aan president Burgers den presidentszetel (van de Zuidafrikaanse Republiek) bij de aanstaande verkiezing zal betwisten. Men is zeer teleurgesteld wegens het bedanken van hoofdrechter Reitz (uit den Oranje-Vrijstaat) voor decandidatuuren Paul Kruger heeft zich ter elfder ure verkiesbaar gesteld. Dit kan het land voor een burgeroorlog bewaren, daar velen vast besloten schijnen, om Burgers niet weer te erkennen als president. Een groot aantal invloedrijke personen hebben bij het Gouvernement gepetitioneerd om te besluiten. dat, zoo de heer Burgers ., her kozen" zou moeten worden verklaard, wegens gebrek aan een tegen-kandidaat. hij echter niet weer zou worden „ ingezworen " zonder

1

^ ^ ^ ^ ^mr ,^i..^L^^W ^p^r

het volk daaromtrent te hebben gehoord. Het crediet der Regeering is geheel weg. Rekeningen blijven onbetaald en zelfs de gouvernementsgebouwen te Pretoria zijn. naar men zegt, met schepenkennis belast. Sekukuni heeft. door den honger gedrongen. vredesvoorstellen gedaan, en de Transvaalsche regeering wil hem uit het door hem bewoonde land verdrijven. doch juist nu komt sir Theophilus Shepstone, de Minister voor Kafferzaken in Natal, vaneen vijf en twintigtal gewapenden vergezeld, in de republiek, om namens de Engelsche regeering zich met de Kafferzaken, nu hangende, in te laten. Engeland zal niet toelaten dat Sekukuni's stam worde opgebroken." (20 februari).

nagekomen. In de praktijk echter werd het gebruikt tegen iedere verbreking van dienstcontracten. Vooral door de in Indië gevestigde industrieën wordt druk uitgeoefend het artikel te handhaven. Bij de Kamer komt een adres binnen van suikerfabrikanten en industriëlen waarin ze de overtuiging uitspreken dat „ff «éstrajhepaling. welke de inlanders belet geheel willekeurig hunne vrijwillig aangegane werkovereenkomsien niet na te komen" voor de industrie .,een levensquaestie is. Bij de behandeling van de kwestie in de Kamer vindt die waarschuwing gehoor bij onder anderen de afgevaardigde Wintgens. Deze meent dat thans de wet moet voorzien, waar,, vroeger gebruiken en instellingen de nakoming van overeenkomsten tot een heiligen plicht van den inlander maakten". Anderen echter, onder wie de afgevaardigde Mirandolle, hechten weinig waarde aan de adviezen uit Indië. Daarin wordt de Javaan te slecht afgeschilderd en wordt te veel gelet op het voordeel van de ondernemers en te weinig op het volksbelang. „ Vooral die laatste grief', schrijft De Standaard, „zette spreker uitvoerig uiteen, terwijl hij betoogde dat de Inlandsche bevolking volstrekt niet slechter is dan eenige andere natie en in elk geval driewerf eerder Nederlandsch-lndië uitmaakt dan de Europeanen. Juist van het behoud der strafbepaling, van den dwang op den Inlander om te blijven bij een meester-dien hij verfoeit. vreesde spreker de grootste gevaren." De minister van koloniën laat de Kamer overigens weten dat aanneming op hem geen invloed zal hebben en dat hij zou „handelengelijk hij meende dat noodig zou zijn".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen