VU Magazine 1978 - pagina 147

1^ magame 13

Oud-minister J. Boersma:

OR-wetsontwerp: compromis of kabinetscrisis Drs. J. Boersma (lid van de Tweede Kamer voor het CDA en oud-minister van sociale zaken in het kabinet Den U yl) over de reacties van de kant van de werkgevers op zijn ontwerp-wet op de ondernemingsraden (die overigens nog altijd bij de Tweede Kamer ligt): „Ik heb uit die reacties de indruk gekregen dat in zekere mate de ondernemers bang zijn voor terreinverlies aan de vakbonden; vrees koesteren voor het inboeten aan macht.(...) Dat heeft er dikwijls toe geleid, dat de .^ondernemers de indruk vestigden slechts ,,njet" te kunnen zeggen tegen hervormingsvoorstellen. Dat zal stellig mede een gevolg zijn geweest van het onmiskenbare feit dat ze sedert geruime tijd met de rug tegen de economische muur staan. In het bijzonder aan de kant van de werkgevers vond men dat te snel veranderingen werden aangebracht in hervormingswetten. Op zichzelf is dat verwijt niet geheel onjuist, maar er staat wel iets tegenover. Het tempo waarin veranderingen plaats hebben, ligt in deze jaren hoger dan in de jarenzestig, mede als gevolg van de toegenomen aandacht voor immateriële vraagstukken. De veranderingen gaan vrij snel, derhalve zullen aanpassingen ook vlugger moeten geschieden. In het algemeen kan men stellen dat de wetgeving achter loopt bij de feitelijke ontwikkeling, alleen om die reden al zullen aanpassingen vlugger tot stand moeten worden gebracht. Daar komt dan nog bij dat de materiële spoeling dunner wordt. Immateriële vraagstukken krijgen daardoor meer aandacht".

Uitgangspunten In zijn inleiding stond de heer Boersma tamelijk langdurig stil bij het wel en wee van het wetsontwerp-ondernemingsraden. Bij het formuleren van dat ontwerp in eerste aanleg hadden drie uitgangspunten gegolden. 1. de OR is niet

reeds veelvuldig voor-overleg was gegroeid van de gekozen leden uit de OR, met daarop aansluitend het ORoverleg, onder voorzitterschap van een directie-lid. Het jongste voorstel, dat nu dus nog bij de kamer ligt, sloot bij de gegroeide praktijk aan.

Simpele procedure

Drs. J. Boersma (foto Peter Wolters, AVC -V t )

een orgaan dat zelfstandig en los van de onderneming staat; het is een orgaan van de onderneming en heeft te maken met het totale wel en wee van de onderneming; 2. regelmatig overleg tussen OR en ondernemingsleiding is onmisbaar; 3. de bevoegdheden van de OR worden versterkt. „Er moest natuurlijk rekening worden gehouden met de samenstelling van het kabinet. Hoewel iedere minister opereert vanuit een eigen, specifieke achtergrond zal hij natuurlijk moeten proberen, mede uitgaande van het regeerakkoord, een voor alle betrokken partijen aanvaardbare conceptie in de ministerraad op tafel te leggen. Daarbij is voorgesteld te komen tot een stuk verzelfstandiging van de OR in dier voege, dat voortaan de OR zou bestaan uit de gekozen leden, en dat die gekozen leden hun eigen voorzitter zouden benoemen. Daarmee zou dan de OR tot volwassenheid zijn gekomen. Bij de vorige wijziging, zo'n acht jaar terug, was dat punt ook onderwerp van discussie. Er zijn toen door kamerleden voorstellen in die richting gedaan. Ik heb als kamerlid dat wetsontwerp tot wijziging van de wet op de ondernemingsraden behandeld. Ik was toen tegen (dit even om te laten zien dat je in, een jaar of zes, zonder van je geloof af te vallen, toch tot andere opvattingen kunt komen). Achter de voorstellen die toen vanuit de kamer werden gedaan, zat de redenering, dat in de praktijk

In dit ontwerp was het periodieke overleg tussen de OR en de ondernemingsleiding nadrukkelijk geïnstitutionaliseerd, zowel als het zou gaan om adviserende bevoegdheden, als om beshssingsrecht. Daartoe was mijnerzijds een vrij simpele procedure voorgesteld om diezgn. overleg-vergadering te regelen. Ik vond een ingewikkelde reglementering zowel onnodig als — vermoedelijk — schadelijk. Immers: een goed werkende OR als orgaan van de onderneming is in hoofdzaak een zaak van mentaliteit. Als er iets is, dat niet per wet kan worden geregeld, dan is het mentaliteit. Als een OR, hoe goed de wet ook mag zijn, geen echt overleg wil, dan is de wet niet bij machte om dat overleg af te dwingen. Hoe plausibel ik zelf deze benadering vond, juist over dit punt (en veel minder over de kwestie van de bevoegdheden) is een uitvoerige politieke discussie ontstaan in de ministerraad. Ik zeg: niet over de bevoegdheden, die heel duidelijk tendeerden in de richting van uitbreiding van het mede-beslissingsrecht, van de introductie van beroepsrecht, van mede-advisering over nieuwe directieleden. Wel was er enige discussie over medezeggenschap over investeringsplannen en -beslissingen, maar die mag geen naam hebben vergeleken bij de zeer uitgebreide discussie over de door mij voorgestelde verzelfstandiging.

Slecht compromis De discussie spitste zich dus toe op de procedure van de overleg-vergadering; op de contacten tussen de verzelfstandigde OR en de leiding. Het resultaat is geweest, dat een zeer ingewikkeld compromis tot stand kwam, waarbij van stap tot stap werd geregeld hoe beslis-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen