VU Magazine 1978 - pagina 371

1^ magadne 17

^

,,

Biesheuvel

.•

in geestelijke of financiële moeilijkheden komt (bijvoorbeeld een minister, een soldaat, een ambtenaar bij defensie of buitenlandse zaken, een arbeider in een wapenfabriek, enz.) zo iemand krijgt geestelijke steun van dominee en ouderling en de diaconie zal zorgen dat het hem aan niets ontbreekt. De synode verwacht dat dit geen uitzonderingsgevallen zullen zijn, want zij pleit voor een gerichte, d.w.z. een systematische, georganiseerde aanpak! Kennelijk begrijpt de synode heel goed, hoe ingrijpend haar uitspraak is. Waarom is de synode dan niet duidelijker in haar konklusies? Daarvoor zou ik drie redenen kunnen bedenken, die ik kan billijken en die ik, als het de echte redenen zijn, zelfs zou toejuichen. Ten eerste heeft niemand belang bij een oppervlakkige publiciteit. Het lijkt soms wel of alleen die dingen die de krant en de TV halen, belangrijk zijn. Dat is helemaal niet waar. Gestage groei van de overtuiging van een grote groep mensen is veel belangrijker. Daar kan onze toekomst vanaf hangen. Ten tweede is het niet de taak van een synode in zaken van praktische politiek met voorschriften te komen. Wat zij wel kan doen is profeteren tegen de geest van de tijd die een verband met de duivel best aanvaardbaar vindt, als zo'n verbond maar nuttig is o m de macht in handen te houden. Die profetische uitspraak heeft de s y n o d e - ik konstateer het met opluchting - in niet mis te verstane w o o r d e n gedaan. Ten derde zou een synode de christenen niet op eenmaal mogen wegroepen uit het leger, uit de politiek, uit de fabrieken en uit al die plaatsen waar zij mee werken aan het maatschappelijke systeem dat tot zulke afschuwelijke wapens zijn toevlucht neemt o m zich te handhaven. Immers de christenen zijn medeverantwoordelijk geworden voor de huidige situatie en zij zullen daarom mee moeten werken aan het zoeken van andere wegen. Dat mag nooit een drogreden worden o m voorlopig toch maar door te gaan met de kernbewapening. Dat heeft het IKV goed begrepen en daarom is het in september 1977 met zo'n concrete doelstelling gekomen: „De kernwapens de wereld uit, te beginnen uit Nederland". Met de uitspraken van de synode staan de gereformeerde kerken daar nu formeel achter."

Kernwapens weg De kernwapens w e g . Dat is het eerste praktische doel, w a n t je kunt niet op weg zijn naar de vrede van het rijk Gods en tegelijkertijd de massavernietiging aanvaarden. Dat doel is niet van vandaag op morgen te realiseren, maar gereformeerde militairen en politici, die hun eigen synode serieus nemen, zullen er hard aan moeten werken. Zij kunnen dat alleen doen als zij zich gesteund weten door de kerkmensen achter hen. Die zullen aan dit doel meer aandacht moeten geven bij landelijke verkiezingen dan tot op heden gebeurt. Die zullen ook actiever het IKV moeten gaan steunen. Daarmee zijn w e er nog lang niet. Immers de kernwapens komen voort uit de aanvaarding van

het recht van de sterkste en het zal niet mogelijk zijn alleen maar de kernwapens weg te doen en verder alles bij het oude te laten. Datzelfde recht van de sterkste staat ook bij andere problemen in onze wereld een gezonde oplossing in de w e g . We zullen van de militairen moeten vragen het leger zo in te richten dat de oorlogskansen zo klein m o gelijk worden en niet zo dat iedere aanval, hoe onwaarschijnlijk ook, kan w o r d e n teruggeslagen. Voorkoming van een oorlog en niet het winnen van een oorlog moet het doel w o r d e n , nu door de massavernietiging niemand meer winnaar kan zijn. Maar evenzo zullen w e de politici moeten machtigen niet uitsluitend bedacht te zijn op ons eigenbelang maar op het voorkomen van een chaos in de wereld. Ook voor dat punt zal bij landelijke verkiezingen meer aandacht gevraagd moeten w o r d e n vanuit de kerk. Een onmogelijke taak? Ja, dat is het, gemeten naar menselijke maatstaven. Maar laten w e niet vergeten dat de positie van de eerste christenen in hun samenleving in nog veel sterkere mate onmogelijk was. Toch bleek op den duur het Romeinse rijk niet opgewassen tegen hun geloof. Onze invloed op het politieke gebeuren en onze mogelijkheden o m de richting van de samenleving te veranderen, zijn veel groter dan die van de kerk in de eerste paar honderd jaar. Des te groter is ook de verantwoordelijkheid voor de samenleving die van ons, op w e g naar vrede, mag w o r d e n verwacht. Tot zover prof. Blok.

Biesheuvel Met name de conclusies van prof. Blok in het bovenstaande artikel brengen een schrikreactie teweeg bij mr. Biesheuvel. Op 17 juli stuurt hij een fotocopie van het kerkbode-artikel naar het Moderamen van de Gereformeerde synode. In de begeleidende brief laat hij weten gaarne zo spoedig mogelijk antwoord te ontvangen op de navolgende vragen: 1. Is het juist, zoals de heer Blok schrijft dat de uitspraken van de synode inzake de kernbewapening met zich brengen, dat dienstweigering voor leden van de gereformeerde kerken voortaan de meest normale zaak is? 2. Is het juist, zoals de heer Blok beweert, dat mét de uitspraken van de synode de gereformeerde kerken nu formeel achter de doelstelling van I.K.V. staan, te weten „De kernwapens de wereld Ciit, te beginnen uit Nederland"? Zijn brief stuurt mr. Biesheuvel ter publicatie aan het bewuste kerkblad, die althans de vragen van de verontruste oud-politicus afdrukt. In de dagbladpers (Trouw) komt een bericht terecht dat de onjuiste indruk wekt alsof er verschil van mening is over de vraag of gereformeerde jongens nu voortaan van de synode dienst moeten weigeren of niet. Maar zó kras heeft de synode zich niet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen