VU Magazine 1979 - pagina 350

\ff} magazine 40

Uit de Hortus door Daan Smit

Bos- en bosrandvegetatie Daar waar de wilde plantentuin wordt afgeschermd door een windsingel of een beplanting van verschillende soorten inheemse bomen en struiken, kunnen vele planten worden neergezet die van nature aan de rand van of in het bos groeien. Zij die een stuk grond in het bos bezitten kunnen uit de hier te noemen gewassen een keuze maken. Het vingerhoedskruid (Digitalis purpurea) is reeds eerder ter sprake gebracht; ze ontwikkelt zich ook heel goed tussen een heersterbeplanting of op open plekken tussen bomen. De dagkoekoeksbloem (Melandrium rubrum) is voor dit doel eveneens bij uitstek geschikt, evenals de slanke sleutelbloem (Primula elatior) en de stengeiloze sleutelbloem (Primula vulgaris). Deze primula's bloeien al vroeg in het voorjaar met mooie lichtgele bloemen. Zij laten zich alle erg gemakkelijk door middel van zaad vermenigvuldigen. Een prachtige bodembedekker is naast de overbekende klimop (Hedera helix) de maagdenpalm (Vinca minor) die altijd groen is en in het voorjaar bloeit met grote.

zachtblauwe bloemen. Andere bodembedekkers voor wat schaduwrijke plaatsen zijn o.m. het lieve-vrouwebedstro (Asperula odorata). Wanneer het in mei-juni bloeit met zijn vele kleine witte bloemetjes, die tesamen een schermpje vormen, geurt de hele omgeving heerlijk zoetig. Dan zijn er nog de vele soorten viooltjes, waaronder die welke graag in het moeras groeien of juist wat droger in de volle zon. Het maarts viooltje (Viola odorata) en het bosvioltje (Viola reichenbachiana) prefereren de bosrand. Zij houden dus van wat schaduw. Dat is trouwens ook het geval met de witte klaverzuring (Oxalis acetosella), een opmerkelijk plantje dat 's avonds zijn blaadjes dichtvouwt en laat hangen als het gaat slapen. Na de groeiperiode trekt de klaverzuring zich geheel terug en vinden we er niets meer van. Alleen in de grond blijven dan de knolletjes over net zoals bij het muskuskruid (Adoxa moschatellina), dat het ook goed onder wat struiken doet. De bloei is van zeer korte duur, doch de kleine.

".5-

'/^

geelgroene bloemetjes, die al vroeg in het voorjaar verschijnen, verspreiden een intense muskusgeur, die op grote afstand is te ruiken. Salomonszegel (Polygonatum odoratum) mag natuurlijk ook hier niet ontbreken. Hij komt zowel in het duinbos als bijvoorbeeld in het Zuidlimburgse bos voor. Als we geluk hebben verschijnen na bevruchting van de goed met nectar voorziene hangende, wit met groen afgebiesde bloemen de grote parelvormige blauwzwart berijpte vruchten, die langs de stengel als het ware naar beneden druppelen. Het lelietje-der-dalen (Convallaria majalis) is een familielid van de salomonszegel en hier verschijnen in sommige gevallen de mooie, roodgekleurde bessen in het najaar. Wel oppassen, niet eten, ze zijn giftig! Nu we het toch over lelie-famijie hebben mag het dalkruid (Maianthemum.bifolium) hier niet ongenoemd blijven. Met zijn fijne wortelstokjes kan het dalkruid na verloop van tijd grote stukken begroeien. Ook hier komt het voor dat wij in het najaar zwarte bessen mogen verwachten.

^

^m^^ 3

^i^::n-iVingerhoedskruid (Digitalis purpurea)

Lieve-vrouwe-bedstroo (Asperulaodorata)

'i.x^

^ Maagdenpalm (Vinca minor)

M^Slanke sleutelbloem (Primula elatior)

Hondsviooltje (Viola canina)

Bol- en knolgewassen voor de bosrand In het moerasgedeelte hebben we al kennis gemaakt met het zomerklokje en de kievitsbloem. Vogelmelk (Ornithogalum umbellatum) mag zeker niet ontbreken. De grote witte bloemen, die tesamen een wit scherm vormen, verschijnen vroeg in het voorjaar, te midden van een warwinkel van sprietige, groene bladeren. De moedertakken produceren een enorme hoeveelheid kralen, dat zijn jonge bolletjes, die weer dienst doen voor de vermeerdering zodat de groep zich jaarlijks weer zal uitbreiden. De wilde hyacint (Scilla nonscripta) is eveneens de moeite van het planten waard. Ze vermenigvuldigen zich vrij snel door middel van zaad en klisters. Dat doet het daslook (Allium ursinum) trouwens ook. Zodra de bladeren zijn ontloken ruikt de omgeving sterk naar uien, wat nog wordt versterkt tijdens de bloei. De herfsttijloos (Colchicum autumnale) bloeit vroeg in de herfst. Deze droogbloeier die ook binnen op de vensterbank zonder grond of water tot bloei komt produceert in het voorjaar grote groene bladeren met daartussenin de driehokkige doosvruchten. Zowel blad als zaad zijn giftig, ook voor vee! Zoals de naam al zegt, groeit de bostulp (Tulipa sylvestris) in het bos op beschaduwde plaatsen. Hij is echter niet zo gemakkelijk in leven te houden, doch is zonder veel moeite in de handel verkrijgbaar. Het sneeuwklokje (Galanthus nivalis) hoeft hier eigenlijk niet genoemd te worden; iedereen kent deze tere lentebode wel. Plant ze in groepjes, dicht tegen elkaar aan. Ze zullen zich snel vermenigvuldigen zowel door klisters als door zaad. Tenslotte nog de wilde narcis (Narcissus pseudonarcissus). die het jarenlang goed zal doen, ja zich zelf zal uitbreiden, mits ze niet wordt gestoord. Op een walletje onder lichte schaduw van heesters doen ze het best.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen