VU Magazine 1979 - pagina 370

Doelstelling

Middelbaar Onderwijs ondernam enkele jaren geleden een dergelijke poging in het Alternatief Ambtenaren Actie-comité. (A.A.A.) (zie VU-magazine dec. '77). Ze brachten slechts de bestuurders van hun bonden in verwarring. Hoe op te komen voor leden die minder willen verdienen? Een advocaat die van zijn cliënt opdracht krijgt de belangen van de tegenpartij te behartigen, raakt ook onzeker. Is deze cliënt wel goed snik? Nog altijd weten velen in de vakbonden niet goed raad met het AAA-streven. Deze mensen gedroegen zich niet geheel zoals het hoorde. Argwanend, onzeker en soms zelfs vijandig is gereageerd op het A.A.A.-streven. Voor de hand lag om de mensen achter dit streven maar te beschouwen als ethisch-bevlogen zonderlingen die zich niet aan de spelregels hielden. Ook de mens-soort kent vreemde afwijkingen. Dit raadselachtige gedrag was duidelijk niet „normaal".

Brief Moeilijker dan het A.A.A.-streven viel een initiatief te plaatsen, dat op 28 augustus 1978 aan de VU werd genomen. Een groep van 37 VU-werknemers w.o. tien hoogleraren, die sympathiseerde met het A.A.A.-streven, zond een brief aan de Universiteitsraad, waarin gevraagd werd of de problematiek iets te maken had met de „doelstelling" van de VU of niet. Gevraagd werd de meningsvorming daarover binnen de VU op gang te brengen.,. Uit deze meningen zou daarna bij grote overeenstemming gedacht /cunnen worden aan de invoering van eigen salarisschalen voor de V.U.", aldus de brief. Gemeend werd dat daarvoor juridisch geen belemmeringen bestaan. De V.U. kan de bij het Rijk geldende salarisschalen overnemen, maar is dat als bijzondere universiteit niet verplicht, zo is ook de opvatting van dr. Jan Donner, die op 20 sept. '78 aan de VU promoveerde op 'n dissertatie over „De vrijheid van het bijzonder wetenschappelijk onderwijs". (VU-Magazine nov. '78) Of deze opvatting het zal redden voor de rechter zou overigens nog moeten blijken. Er wordt ook anders over gedacht en vrijwel vast staat dat wanneer de VU eventueel mocht besluiten tot invoering van eigen salarisschalen er 'n proces zal volgen waarin uitgevochten zal worden hoe vrij de Vrije in dit opzicht eigenlijk nog is na de honderd procent subsidiëring. Bepaalde vakbondsvertegenwoordigers zouden dat nog wel eens willen uitvechten. Zolang de VU echter precies de schalen hanteert die elders ook gelden, is er echter wat dit betreft niets aan de hand. Blijft natuurlijk het gevoel v.an machteloos onbehagen, waarvan de brief van 28 augustus '78 blijk gaf.

Het moderamen van de Universiteitsraad raadpleegde de werkgroep Doelstelling (een adviescommissie van de UR) die een ondubbelzinnig „ j a " liet horen op de in de brief gestelde vraag. „Het in staat gesteld worden arbeid te verrichten is een ontplooiingsmogelijkheid voor de mens. Het voor een ander mogelijk maken die ontplooiingsmogelijkheid te benutten is een dienst aan de naaste. En tot dienst aan de naaste roept het Evangelie ons in allerlei verbanden telkens weer op. De doelstelling van de Vrije Universiteit-die deze universiteit als christelijke universiteit kenmerkt heeft op dit standpunt dan ook inderdaad alles te maken met het onderwerp van deze notitie." (22 nov. '78) Geadviseerd werd een oproep aan de universitaire gemeenschap voor te leggen onder het hoofd „vrijwillige inkomensvermindering terwille van meer universitaire werkgelegenheid".

Bezinning Zover is het niet gekomen (al ging, zoals gemeld, één werkeenheid daartoe reeds over). Nog steeds bevindt de hele zaak zich in de fase van bezinning. Op verzoek van het Moderamen van de Universiteitsraad heeft de Commissie voor het Studium Generale thans een serie bijeenkomsten belegd, waar de hele universitaire gemeenschap gevraagd wordt mee te praten over deze problematiek. Vinden we de huidige salarisverschillen rechtvaardig? Moet e r - om meer arbeidsplaatsen te scheppen - worden genivelleerd? Bestaat de garantie dat de vrijkomende ruimte inderdaad gebruikt wordt voor het scheppen van arbeidsplaatsen? Gaat het de Universiteitsraad aan om zich als gekozen lichaam van de universitaire gemeenschap te bemoeien met deze problematiek of is het uitsluitend aan de vakbonden voor overheidspersoneel om opvattingen van werknemers te vertolken? Moet de VU eventueel de zaak met andere universiteiten samen aanpakken of moet aangestuurd worden op de invoering van eigen salarisschalen? Er blijven nog vele hete hangijzers liggen na de kernvraag wat men uit oogpunt van rechtvaardigheid vindt van de thans bestaande salarisverhoudingen. Uit het door Marianne Frantsen ingestelde onderzoek onder het VU-personeel bleek overigens dat een meerderheid tot een ander antwoord komt op de Doelstellingsvraag dan de Werkgroep Doelstelling. De slotvraag op het enquête-formulier luidde: „Zou, volgens u, het bijzondere karakter van de V.U. op de een of andere manier invloed moeten hebben op de verdeling van inkomens?" Daarop antwoordden 56 geënquêteerden met „ j a " en 108 met „nee". Twaalf gaven geen antwoord. Het bleek dat degenen die tot een kerk behoren vooral geneigd zijn het karakter van de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen