VU Magazine 1979 - pagina 391

magame 37 wikkelen om een zo breed mogelijk publiek in te lichten over recente ontwikkelingen in hun vakgebied. Dat is nodig om zoveel mogelijk mensen in staat te stellen invloed uit te oefenen op het wetenschapsbeleid en beslissingen op technologisch gebied. (Denk in dit verband aan de brede maatschappelijke discussie over kernenergie). Tenslotte wordt in het rapport gewezen op het belang van goede cursussen in de filosofie en de geschiedenis van de wetenschap. Kennis op dat gebied stelt de mensen in staat om de hedendaagse problemen in het juiste perspectief te zien.

VU In gesprekken met vele studenten uit andere landen kwam naar voren dat daar nauwelijks of in het geheel geen aandacht aan bovengenoemde onderwerpen wordt besteed. Vaak wordt het de studenten door hun hoogleraren zelfs ontraden om hun kostbare tijd aan dergelijke zaken te verspillen! Op deze conferentie ben ik tot de ontdekking gekomen hoe uniek de situatie in Nederland (op de meeste universiteiten worden cursussen Wetenschap en Samenleving georganiseerd) en in het

byzonder aan de Vrije Universiteit is. In de faculteit der wiskunde en natuurwetenschappen wordt een aanzienlijk deel van het kandidaatsprogramma in beslag genomen door zgn. algemeen vormend onderwijs. De belangstelling voor deze colleges is het over het algemeen goed, maar zeer regelmatig zijn er ook erg kritische geluiden te horen. Gelukkig maar, want dat betekent dat het belang van dit soort onderwijs door de studenten wordt onderkend en er moet ongetwijfeld nog wel het een en ander gebeuren. De mogelijkheden zijn er in ieder geval wel aan de VU. Laten we ze goed gebruiken!

Conferentie radicaler dan ze zelf besefte! (door Medard Hilhorst, studentenafgevaardigde, technoloog en theoloog) Over de hoofdzaken bent U al ingelicht. Hier wil ik het standpunt verdedigen dat Boston t.a.v. kernbewapening en kernenergie radicaler was dan het leek, en ik zal eindigen met een losse flodder. Wat betreft de resolutie tegen kernbewapening is die radicaliteit snel aangetoond. Aanvankelijk waren er nogal wat tegenstanders van een resolutie: ,,wat halen mooie ethische oproepen uit" en ,,de resohitie moet evenwichtig zijn, we willen geen éénzijdige ontwapeningsstappen". Maar later ging deze groep toch accoord met een schijnbaar evenwichtige formulering. Alle kerken, gelovigen, wetenschappers en technologen, de regeringen, de bezorgde burgers worden opgeroepen . . . . en dan volgt een lijst taken. Twee taken getuigen m.i. van radicaliteit. De ene is ,,stoppen met de ontwikkeling en de productie van nieuwe vormen en systemen van nucleaire wapens". Daarmee valt de hele dynamiek van de bewapening weg. Een snellere oproep tot ontwapening lijkt me nauwelijks denkbaar, de lol is eraf. Bovendien is de oproep onconditioneel geformuleerd, ik lees dus: stoppen, ongeacht wat je tegenstander doet. De afgevaardigden van de derde wereld zeggen in een aparte verklaring expliciet: ,,We urge that unilateral steps he taken towards disarmament. This is the only position in harmony with the Gospel - the only way out of

the impasse in which we find ourselves." De andere oproep is al even sterk: ,,aandringen op verdere uitwisseling van wetenschappelijke en technische informatie", dat is m.i. de snelste manier om de poten onder de bewapening weg te zagen!

Moratorium Wat de kernenergie betreft, het moratorium van 5 jaar waartoe werd besloten is m.i. niet zo onschuldig als het eruit ziet. Officieel werd betoogd dat in principe alle opties, inclusief kernenergie, worden opengehouden. Maar in de praktijk betekent deze beslissing dat de hele ontwikkeling wordt stilgelegd. Dat is nogal wat als je bedenkt dat alleen al in de V.S. naast de 70 draaiende kerncentrales er zo'n 100 in aanbouw zijn. Een moratorium zet de nucleaire industrie volledig de voet dwars, zij moet het van de groei hebben. Tot dusver werkt de tijd in het voordeel van de producenten: contracten worden afgesloten, centrales gebouwd, nog even en we hoeven niet meer te beslissen of we kernenergie willen, het is er gewoon al. In geval van een moratorium is de lol eraf voor de producenten. Investeringen en werkgelegenheid worden problematisch. Geen business maar duimen draaien, geen groei maar een inzinking. En bovendien een onzekere toe-

komst: stel je voor dat mensen werkelijk energie gaan besparen, en naar een ander soort samenleving toe willen. Bostons besluit was dus radicaal, een overwinning van kernenergie-tegenstanders, waarbij de studenten 25% van het aantal deelnemers! - een belangrijke rol speelden. Een aantal zeer sterke kernenergie bepleiters formuleerde in een minderheidsstandpunt zijn bezwaren tegen een moratorium: ,,het is een verkwisting van geschoolde teams van scientists en ingenieurs en het einde van nieuw opgeleide teams". Inderdaad, een flink aantal onder hen heeft een (nucleaire) energie baan, dat snijdt in eigen vlees. Boeiend hoe deze (vrijwel?) helemaal westerse groep zich trachtte te beroepen op de derde wereld, nl. 1. sommige delen van de wereld hebben nog veel energie nodig en 2. oneerlijk om landen die nog geen kernenergie hebben er vanaf te houden. Zoals bekend sloeg dit bij de derde wereld niet aan, in grote meerderheid willen ze het spul niet omdat ze er de gevaren van inzien, de enorme kosten niet aankunnen en het maar onaangepaste technologie vinden. Tot slot een schot voor de boeg. Volgend jaar wordt er aan de VU een congres ,,Concern about Science" gehouden. Ik denk dat we aan het aantal Latijns-Amerikaanse gasten kunnen zien aan welke kant de organisatoren van de conferentie staan, van welke aard hun ,,Concern" is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen