VU Magazine 1980 - pagina 164

1 ^ magazine 50 singen voor: subsidiëring en afschaffing van het huidige distributiestelsel. ,,We zitten nu in de rare situatie dat mensen met een twee keer modaal inkomen in een woning zitten die gebouwd is voor Jan Modaal en lager. Niemand kan deze mensen dwingen om door te stromen, als ze daar al de kans toe krijgen met ons distributiestelsel en z'n inschrijvingsproblematiek. Dikwijls kunnen ze niet worden ingeschreven in de gemeente van hun keus. Ik zeg: schaf dat allemaal af. Laat het de mensen maar onderling uitzoeken. Wat we nu doen kost ook miljarden". - U bent dus voor afschaffing van de huurbescherming. (waardoor mensen niet zomaar op straat kunnen worden gezet. De ,,haves" worden daarmee inmmers beschermd tegen de ,,have-nots".) ,,Nee, de huurbescherming wil ik best handhaven, maar de bouw op zich zou ik vrijer willen laten, zowel in het gebouwde als in de prijs. Ik denk dat er voldoende korrekties in de markt zelf zitten om mensen die er de boter wat al te bruin uit willen bakken een tik op de neus te geven"".

Een grove onbillijkheid VU-magazine gaat eens na waarom de huurbescherming er ooit gekomen is. Ze werd na de oorlog ingevoerd wegens het woningtekort naar aanleiding van die oorlog. De besluitvorming in die jaren was in handen bij een groep die ,,belang" had bij de uitschakeling van een liberaal marktmechanisme om de oudere generatie te beschermen tegen de jongere. Maar om nu, vijfendertig jaar later, jezelf nog steeds te beschermen met een beroep op de oorlog . . . Ter Hennepe is het ermee eens dat het zo ooit begonnen is, maar: ,,Het heeft nu een andere funktie gekregen. Eén van de stellingen uit m"n proefschrift luidt: ,,Het huur- en woningsubsidiebeleidis meer een onderdeel van het inko^ mens-, loon- en prijsbeleid dan van het volkshuisvestingsbeleid''. Duidelijk is in ieder geval dat het effekt van deze maatregelen was dat de oudere generatie zich beschermde tegen nieuwe generaties, die zich op de markt aandienden. Ter Hennepe verkondigt die stelling al jaren: ,,Dat vind ik een grove onbillijkheid. Als je ziet dat een oudere generatie in prachtige vooroorlogse woningen zit tegen vaak een miniem buurtje en dan wellicht nog onderverhuurt tegen een veelvoud daarvan ..."" -Die mensen wonen gratis, of verdie-

Dr. A. G. ter Hennepe

nen er nog aan! ,,Ja, terwijl jonge mensen, nog aan de start van hun loopbaan, dus met een laag inkomen, verschrikkelijk duur moeten gaan wonen. Dit is een grote maatschappelijke onbillijkheid. Maar die haal ik eruit met mijn voorstel: laat de woningmarkt vrij, dan gaat die vooroorlogse woning ook omhoog'". Heel konkreet komt deze onbillijkheid naar voren in het bedrijf waar je werkt: je chef woont spotgoedkoop, met de huurbeschermingswet in de hand, terwijl jij je als ondergeschikte je blauw betaalt en veel slechter woont. ,,Ik heb het meegemaakt" vertelt Ter Hennepe, ,,dat een direkteur waaronder ik werkte mij ertoe aanzette om dichter bij het werk te gaan wonen. Ik kon een woning huren voor een prijs die het drievoudige was van wat ik tot dan toe betaalde. M'n direkteur bekeek mijn salaris en vond de huur geen bezwaar: ,,U kunt het makkelijk betalen*". Zelf woonde hij voor rond de honderd gulden in de maand. Mijn woning kostte f 500,-'.

Een generatiekonflikt We kunnen dus spreken van een niet meer normaal funktioneren van de markt. ,,Bovendien werkt dit stelsel in de hand dat mensen te lang blijven zitten en niet doorschuiven, ondanks alle doorstromingssubsidies"". Daarbij speelt gehechtheid aan de omgeving zeker ook een rol. Ter Hennepe is het daarmee eens, maar: ,,Ik krijg wel 'es de indruk dat een heleboel gehechtheid gebruikt wordt als schijnar-

gument voor: het is zo lekker goedkoop"'. Door dat niet goed meer funktioneren van de markt, wordt het generatiekonflikt nog eens aangescherpt. Tegen die achtergrond moeten we ook het krakersoproer in Amsterdam begrijpen. Ter Hennepe heeft daarom begrip voor de krakers, al betreurt hij dat één en ander uit de hand gelopen is. ,,Die jongens hebben mijn sympathie. Een gemeentebestuur in een land waar de centrale overheid verklaart dat jongeren vanaf achttien jaar woongerechtigd zijn. vervolgens niet aan de bak laat komen en intussen prima bewoonbare panden laat leegstaan voor lange tijd, naast een schrikbarend afnemende nieuwbouw, een gemeentebestuur dat weigert jongeren als woningzoekende in te schrijven, moet niet gek opkijken als het op een gegeven ogenblik met barrikaden gekonfronteerd wordt. Dan zou ik als jongere ook mee gedaan hebben". Ook hier zien we dat het marktmechanisme niet heeft gewerkt. ,,Dat wil zeggen: het heeft amper een kans gekregen, het is uitgeschakeld". Dat roept de vraag op of we nog wel kunnen spreken van een markt. ,,Formeel wel, want er is sprake van een prijs, hoe dan ook berekend. Maar de markt is wel zó ernstig verstoord dat informatie uit die markt zinloos is en ons niets meer zegt". Wat we er nog van merken lijkt op de laatste stuiptrekkingen.

Nog niet de helft Een voormalig staatssekretaris: ,,Iedere Nederlander van achttien jaar en ouder heeft recht op een zelfstandige woning". Dat wordt dan een eenvoudig rekensommetje. Tel alle Nederlanders boven de 18 jaar op en bereken het aantal huizen. VU-magazine rekende het na: op 31 dec. 1978 waren er 4.672.000 huizen (leegstand op 31 oktober van dat jaar: een kleine honderdduizend) voor zo'n tien miljoen Nederlanders van boven de achttien jaar. Nog niet eens de helft van de bevolking kan dus gebruik maken van het hierboven omschreven recht, hoewel velen - al dan niet gehuwd - samenleven. Ter Hennepe denkt overigens dat het nog iets ingewikkelder ligt: ook ,,alleenstaanden" vragen niet allen om een zelfstandige woning. ,,Ik heb een zoon van 18 die er niet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen