VU Magazine 1980 - pagina 504

]ttl MAGAZINE 32 het werd hoogmoedig, het wilde Nzame niet meer aanbidden, het minachtte hem: Yeye, oh, la, yeye, God daarboven De mens op aarde, Yeye, oh, la, yeye, God is God, Mens is mens. Ieder in zijn huis, Ieder voor zich. Nzame hoorde dit üed. Hij legde zijn oor te luisteren: ,,Wie zingt daar?" ,,Raad maar, raad maar". ,,Wie zingt daar?" Yeye, oh, la, yeye . . . ,,Wie zingt daar?" ,,Eh! Ik ben het", riep Fam. Nzame werd woedend. Hij riep Nzalang, de donder: ,,Nzalang, kom". En Nzalang kwam aanrollen met groot geraas: boeoe, boeoe, boeoe .. . Het vuur van de hemel zette het bos in lichter laaie. Bij dat vuur vergeleken is een plantagebrand nog niets. Fuui, fuui, fuui, alles ging in vlammen op. Net als nu was de aarde bedekt met bossen. De bomen brandden, de planten, de bananebomen, de maniok, zelfs de groene amandelen, alles werd verzengd. Dieren, vogels, vissen, alles werd vernietigd, alles was dood. Alleen, helaas, had Nzame tegen de eerste mens gezegd, toen hij hem schiep: ,,Je zult niet sterven". Wat God geeft, neemt hij niet terug. De eerste mens werd verbrand. Wat er van hem geworden is, weet ik niet. Hij is levend, maar waar? Mijn voorouders hebben me niet verteld wat er van hem geworden is. Ik weet het niet of liever gezegd, wacht maar af... Nzame keek naar de aarde, helemaal verkoold, woest en ledig. Nzame voelde zich beschaamd en wilde het beter doen. Nzame, Mebere en Nkwa overlegden met elkaar en deden het volgende: op de zwarte met steenkool bedekte aarde brachten ze een nieuwe laag grond aan. Een boom begon te groeien, hij groeide en groeide en wanneer een van zijn zaadkorrels op de aarde viel, werd een nieuwe boom geboren. Als er een blaadje naar beneden dwarrelde, werd het groter en groter. Het begon te lopen, het was een dier, een olifant, een luipaard, een antilope, een schildpad, alle, alle soorten. Wanneer er een blad in het water terechtkwam, zwom het. Het zwom en het was een vis, een sardien, een kar-

per, een krab, een oester, een mossel, aUe, alle soorten. De aarde werd weer zoals ze geweest was en zoals ze nog is tot op de dag van vandaag. En, kinderen, dit is het bewijs dat mijn woorden waarachtig zijn: wanneer je op bepaalde plaatsen in de grond graaft, dan vind je harde, zwarte brokkelige steen en als je die in het vuur gooit, dan brandt het. JuUie weten het maar al te goed: De fluit klinkt. De olifant komt. Bedankt, Olifant-. Die steen, dat zijn de resten van de oude bossen die afgebrand zijn. Intussen beraadden Nzame, Mebere en Nkwa zich. , ,Er moet een chef komen om de baas te zijn over de dieren", zei Mebere. ,,Dat is een ding dat zeker i s " , zei Nkwa. ,,Wis en waarachtig", hernam Nzame, "we moeten weer een mens maken, een mens zoals Fam, zelfde benen, zelfde armen, maar we geven hem een ander hoofd, zodat hij de dood zal zien^". Zo gezegd, zo gedaan. Die mens, beste vrienden, was er een zoals jullie en ik. Die man was hier beneden de eerste mens, ons aller vader. Nzame noemde hem Sekume, maar hij wilde hem niet alleen laten blijven. Hei zei tegen hem: ,,Maak van een boom een vrouw voor jezelf. Sekume maakte zich een vrouw, ze kon lopen en hij noemde haar Mbongwe"*. Nzame had Sekume en Mbongwe uit twee verschillende delen samengesteld, een buitenkant, de gnoul of li-

chaam, en wat zich binnenin de gnoul bevindt, dat wat wij nsissim noemen. Nsissim produceert de schaduw, nsissim is de schaduw, beide hebben dezelfde naam. Nsissim maakt dat gnoul leeft. Het is nsissim die 's nachts rondgaat als de mens slaapt. Het is nsissim die heengaat als de mens dood is, maar nsissim zelf sterft niet. Weet je waar nsissim zich bevindt zolang ze in haar gnoul zit? In het oog. Ja, ze zit in het oog en dat kleine schitterende lichtje datje in het midden ziet, dat is nsissim. De ster daarboven. Het vuur hier beneden. De kool in de haard. De ziel in het oog, Wolk, rook en dood. Sekume en Mbongwe leefden gelukkig hier op aarde. Ze kregen drie zonen: de eerste heette Nkure (de dwaas, de slechte), de tweede Bekale (hij die nergens aan denkt) en op zijn rug droeg hij5 Mefer (hij die goed en handig is). Ze kregen ook dochters, hoeveel weet ik niet. De drie zonen kregen ook weer kinderen die op hun beurt ook weer kinderen kregen. Mefere is onze stamvader, de beide anderen zijn de stamvaders van de andere mensen. Intussen had Nzame Fam, de eerste mens, opgesloten onder de aarde met een enorm rotsblok voor het gat. Ah. die sluwe Fam. Hij groef lang, heel lang en op zekere dag was hij eruit. Wie had zijn plaats ingenomen? De andere mensen. Wie was woedend op hen? Fam. Wie probeert nog altijd hen kwaad te doen? Fam. Wie verschuilt zich in het bos om hen te doden, onder het water om hun bootjes te laten omslaan? Fam. Stil! Laten we niet zo hard praten, misschien staat hij ons af te luisteren: Houd je stil, Fam ligt op de loer, Hij brengt de mensen Hondje stil.

ongeluk.

Nzame gaf de mensen die hij geschapen had een wet. Hij riep Sekume. Mbongwe en hun zonen, hij riep ze allemaal, klein en groot, groot en klein. Hij zei: ,,Dit zijn de wetten die ik jullie geef voor de toekomst: Julüe mogen niet van elkaar stelen. Jullie mogen niet de vrouw van een ander nemen zonder ervoor te betalen. JuUie mogen niemand doden, tenzij hij jullie kwaad doet. Jullie mogen er 's nachts niet op uit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen