VU Magazine 1981 - pagina 300

De Kerkzaalvluchtelingen van de VU

Is er nog wel 'n toekomst voor christenen In Turkije? Het is alweer een vertrouwd beeld geworden: elke morgen vanaf begin mei krijgt wie de draaideuren van het VU-hoofdgebouw gepasseerd is, een gestencild Kerkzaal-bulletin aangeboden. Het wordt bij toerbeurt door een VU-medewerker geredigeerd, VU-studenten (SRVU) stencillen het 's avonds en jongens en meisjes uit de Kerkzaalvluchtelingen reiken het uit. Nu alweer vanaf 22 april verblijft een groep christenen uit Turkije in de kapel boven op het VU-hoofdgebouw. Hoelang dit zal duren? De vraag wordt steeds vaker gesteld, niet het minst door de vluchtelingen zelf. Niemand weet het antwoord. Op 23 juli is er weer een vervolggesprek tussen de Raad van Kerken en Justitie. Tot zolang zullen er dus in ieder geval in diverse kerkgebouwen in ons land groepjes christenen uit Turkije vertoeven, al lijkt de vrees te wijken dat de politie doorgaat met het oppakken van mensen. De VU herbergt verreweg de grootste groep. Deaanwezigheid van de vluchtelingen in de Kerkzaai drukte de VU-bevolking met de neus op twee vragen: (1) Wat voor asielbeleid voert Nederland in feite? (Justitie weigert de christenen uit Turkije als vluchtelingen te erkennen). En (2): Wat is er eigenlijk aan de hand in Turkije, dat zoveel christenen naar Europa vluchten? In de verwarring van de eerste dagen, wisten ook verreweg de meeste mensen, die aan de VU werken van niets. Het zijn geen vragen, die leven voorde gemiddelde Nederlander. iVlaar anders wordt het wanneer je dag in dag uit recht tegenover een groep mensen staat, mannen, vrouwen en kinderen, die niet meer weten waar ze het op deze aardbol moeten zoeken. En die in zo'n uitzichtloze toekomst blikken, dat alle vraagstukken waarmee Nederlanders kampen, vergeleken daarbij luxeproblemen lijken. Na enkele dagen kwam de voorlichting op gang. En nu, een paar maanden later, mag gesteld worden dat de overtuiging groeiende is dat deze mensen in ieder geval niet teruggestuurd mogen worden naar Turkije. Nederland zal ze óf zelf moeten opnemen, óf een emigratieland ergens op de wereld voor hen vinden. De Raad van Kerken is met dat laatste bezig. Wat willen de vluchtelingen zelf? ,,Voor ons is alles aanvaardbaar, behalve Turkije", zeggen ze. De eerste schok, die de VU-bevolking opliep, was de knauw, die toegebracht werd aan het traditionele beeld van Nederland als toevluchtsoord voor verdrukten en vervolgden. Duitsland, 274

uitreiking Kerkzaai bulletin elke morgen bij de ingang van 't VU-hoofdgebouw

... en ook afgevaardigden van de PvdA

België en Frankrijk bleken in de praktijk een aanzienlijk ruimhartiger beleid te voeren ten aanzien van christenen uit Turkije dan Nederland. En ook wie nog weinig van de achtergronden van de problematiek wist, kreeg het gevoel dat dit in ieder geval geen pas gaf. ,,Schaam ik me Nederlander te zijn?" vroeg R. Kaptein (secretaris van de raad voor herderlijke zorg van de hervormde kerk) in een emotioneel artikel in Trouw van 28 april. ,,Dze mensen worden (...) als vee opgejaagd. Zij worden 's nachts van hun bed gelicht, naar de gevangenis gebracht, vandaar op het vliegtuig gezet. Gezinnen met kleine kinderen, maar ook jongens van achttien jaar die In Turkije dienstplichtig zijn en daar onmiddellijk worden opgepakt, jonge meisjes, die alleen worden teruggevlogen naar dat land. Bij zo'n razzia, vroeg In de morgen, worden de telefoons die In de omgeving voor deze mensen bereikbaar zijn, afgesloten. Om daar aan te ontkomen, wordt bulten, in het bos, geslapen. Wat gebeurt er allemaal? (...) Wat moeten eigenlijk die ambtenaren, die dit beleid uitvoeren, van zich zelf denken? Hoe moeten ze zelfrespect bewaren, mensen blijven? En was dat nog maar alles. Waar blijven we als volk? Hoe gaat het met ons zelfrespect? Dat loopt allemaal natuurlijk nog wel los zolang we er niets mee te maken hebben, deze mensen niet ontmoeten. Zodra dat wél het geval is, komen ondertussen deze vragen. Wat zijn we als volk waard als deze dingen In onze naam aan deze weerloze mensen worden gedaan?" vu-Magazine 10(1981)7 Guli)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen