VU Magazine 1981 - pagina 55

ne gezondheidszorg", vooral de edukatieve en situationele zorg. Relationele zorg is nog steeds het terrein van de familie zelf, zo ook de vertroostende zorg. Maar de moderne geneeskunde wint veld. D.w.z. het genezende aspékt, de therapeutische mogelijkheden. Steeds meer mensen hechten hun geloof nu aan kapsules en — beter nog — injekties. Dat dit sterk in de hand gewerkt wordt door de farmaceutische industrie ligt voor de hand. Kapitalen worden uitgegeven aan medicijnen, ook door mensen, die zich dat financieel niet kunnen veroorloven. Artsen worden goed verwend. Kongressen worden door fabrieken bekostigd, diners aangeboden. Want tenslotte moeten de artsen recepten schrijven. Kort gezegd: ook op het gebied van medicijnengebruik is er een duidelijke konsumptiedrang. Hiernaast wordt ook de produktie van traditionele kruiden gemoderniseerd en ook het gebruik hiervan neemt een grote vlucht. Wat doet de REGERING op het gebied van de gezondheidszorg? Heel veel. Soms heb ik het gevoel, dat ze alles wil doen. Volgens de wet heeft iedere burger recht op gezondheidszorg. Waarbij ook de medewerking van partikuliere instanties wordt verwacht. De basis van het systeem vormen de gezondheidscentra, verspreid over het hele land en nog steeds toenemend In aantal. Hier zijn gekombineerd: — Kuratieve zorg, poliklinisch, vaak enkele bedden. — Moeder-en kindzorg. — Immunisaties. — Hygiënische verzorging. — Gezondheidsvoorlichting. — Gezondheidstoezicht op scholen e.d. Helaas worden deze mogelijkheden tot gezondheidszorg nog niet optimaal gebruikt door het volk. Dat ziet toch nog steeds in de gezondheidscentra iets van ,,buiten". Op meerdere plaatsen worden pogingen gedaan — ook door de regering — om de dorpsbevolking rechtstreeks te interesseren, door het vormen van gezondheidskadersuithetdorpzelf. Naast de Dienst voor Gezondheid zelf zijn

Het gezondheidszorgsysteem ziet er in een schema zó uit; 1 Ministervan Gezondheid ] Algemeen inspekteur

1

Algemeen sekretaris

1. Direktoraat voor de volksgezondheid: toezicht op gezondheidscentra. 2. Direktoraat voor de zorg voor ziekenhuizen e.d. 3. Direktoraat voor bestrijding van besmettelijke ziekten. 4. Direktoraat voor kontrole op medicijnen, levensmiddelen en kosmetica. 5. Afdeling voor onderzoek. 6. Afdeling voor opleiding en training van gezondheidspersoneel. er nog andere lichamen die zich officieel bemoeien met gezondheid. De Nationale Koördinatie voor Gezinsplanning. Dit is een interdepartmentaal lichaam waarin ook partikuliere organisaties een plaats hebben, zoals de Raad van Kerken en Muhamadyah. In wezen berust de verantwoordelijkheid voor het slagen van de gezinsplanning — die de hoogste prioriteit heeft — bij het Binnenlands Bestuur, de Gouverneur, Bupati, Gamat en Lurah (dorpshoofd). Klinieken worden wel georganiseerd door de Gezondheidsdienst en in mindere mate door de andere deelnemende organisaties. De zogenaamde „PKK" of wel „opvoeding tot gezinswelzijn", een taak van de vrouwen, in de eerste plaats de vrouwen van ambtenaren van het Binnenlands Bestuur. Deze moeten motiveren en kursussen geven op allerlei gebied, speciaal voor vrouwen. Gezond leven is hierook bij inbegrepen. De artsen-opleidingen. Die staan onder het Departement voor Hoger Onderwijs. Hoewel de ,,gezondheidszorg van de gemeenschap" wordt ingevoerd als leervak is de hele tendens van de opleiding toch nog te veel op westerse leest geschoeid, vooral naar Amerikaans model: de professoren zijn specialisten, pre-klinische en later klinische specialisten. Deze worden geacht

De toekomst wordt betervia de kinderen van nu

de toekomstische artsen te vormen. Wat wordt van onze artsen verwacht? Na hun studie volgt eerst een aantal jaren burger-dienstplicht. Ze worden geplaatst in de gezondheidscentra vaak op heel afgelegen posten, waar ze alles moeten kunnen. Ze zijn opgeleid door specialisten. Maar specialisten zijn technici, geen opvoeders. Eigenlijk zouden artsen moeten worden opgevoed tot mensen die weten wat gezondheid betekent voor de gemeenschap en daarbij begrip hebben voor de zieke mens. Het is niet genoeg, dat een arts is een ,,kenner van ziekten". En het is nu

Ook bij medicijnen iserkonsumptiedrang eenmaal zo, dat een leerling de voetstappen wil volgen van de ,,guru", de leermeester. Dat betekent; ook specialist worden en...ook rijk worden. Opleiding van para-medici valt onder het Gezondheidsministerie (afd. 6) en wordt sterk geïnspireerd door de ideeën van de WHO dus sterk op de gemeenschap, op de desa gericht. De nieuwe opleiding tot gezondheidszorger heeft de oude opleidingen min of meer verdrongen. Ze moeten van alles kunnen op desa-niveau, preventief, kuratief, promotief, inklusief verloskundige hulp verlenen. Ook in partikuliere ziekenhuizen met opleiding moet dit curriculum gevoigd worden. Nu sta ik in Amsterdam te praten en niet in Surabaya. Dus moet ik de vraag verwachten: kunnen wij iets doen? Kunnen we van buiten af soms helpen? En dat is een moeilijke vraag. Ik ben overtuigd dat de problemen in de eerste plaats moeten worden opgelost door Indonesië zelf. En zelfs niet alleen maar vanaf studeertafels in Jakarta. Het land is zo enorm gevarieerd en de behoeften en mogelijkheden zijn zo enorm verscheiden. In steden andere dan in dorpen. Op Java andere dan op de andere eilanden Voor rijke en ontwikkelde mensen andere dan voor het gewone volk. In het centrum andere dan op moeilijk bereikbare plaat-

49

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen