VU Magazine 1981 - pagina 75

Het Rijke Reformatorische leven in Pélla, lowa

Yer not mutch, if yer not Dutch Het is al laat in de middag als ik vanuit het Noorden het stadje Pella in lowa, hart van de Amerikaanse Mid-West, binnenrijd, De zon is net ondergegaan in het glooiende agrarische landschap, maar het is nog net licht. Gelukkig maar, ik zou voor geen goud de belevenis hebben willen missen van die plotselinge confrontatie met een stukje Nederland dat sinds 1847 de verder zo karakteristiek Amerikaanse kontreien heeft opgefleurd. Al bij de eerste kruising in het stadje doemt een molen op, ergens in een tuin voor een huis waarvan de bewoners duidelijk hun best hebben gedaan om zo onvervalst mogelijk hun Nederlandse afkomst te laten blijken. Maar het molentje is nette klein om echtte lijken en weer te groot om in Madurodam thuis te horen. Een kniesoor die daar op let, vind ik. Denamen langsdeweg, van winkeliers en huisbewoners, maken hetfeest der herkenning nog groter. De,,VanWijks", ,,VanderZees"en ,,Vermeers" zijn nietvan de lucht. Het Neerlands bloed vloeit nog wat sneller door mijn aderen. Peter van Deutekom

Als ik het plein in liet centrum opdraai, is de sensatie compleet. Op een ruim grasveld, omgeven door v^^at struikgewas en verse bloembedden, torent een massief gevaarte, twee enorme pilaren met een soort dwarsverbinding boven aan elkaar verbonden. Op een steenworp van het enorme ding staat alweer een molen, een redelijk grote dit keer, waarvan de wieken zelfs nog draaien. Ik moet even uitstappen om van m'n verbazing te bekomen en het tafereel in me op te nemen. Het plein, Garden Square heet het, is omgeven door een allegaartje van Nederlandsachtige geveltjes. Klok, trap, schouder, lijst, alles bij elkaar. Zaanse Schans, Friesland en Amsterdam verenigd. Het pilarenbouwsel blijkt een monument te zijn, Tulip Tower genaamd. Bovenaan het rood-wit-blauw van onze nationale driekleur, op de overspanning het koninklijk wapen met Je Maintiendrai. De molen die toch een paar slagen te klein is om natuurgetrouw te zijn, wiekt nog steeds, hoewel er geen zuchtje wind te bespeuren valt. Er is nog iets curieus aan: de wieken malen tegen de richting van de wijzers van de klok in. Het hotel waar we overnachten, heet het Dutch Mill Motel. Boven de deur naar de lobby hangt een bordje ,,vriendelijk wei-

vu-Magazine 10 (1981) 2 (februari)

Het Scholte-huis in Pella

69

i

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen