VU Magazine 1982 - pagina 237

•K<S

,,En God zei: laat ons mensen maken. Man en vrouw schiep tiij hen. En God zegende hen en Godzeide tot hen: weest vruchtbaar en wordt talrijl<. Vervult de aarde en onderwerpt haar. Heerst over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte dat op de aarde kruipt", zo klinkt het die zaterdagmorgen 24 april in een zaal op de VU. ,,Man en vrouw"?

Mevrouw J. Passchier-Van der Blom uit Schiedam, lid ojjiix. CjooL) van het moderamen „Vrouwen VU-hulp" en tevens van de VUSA-kommissie die de kursussen organiseert, opent de dag. Haar is het geringe aantal mannen vandaag en op de kursussen niet ontgaan: „Ervaren de heren soms een grotere drempel om juist naar deze kursus te komen?", vraagt ze zich af. Aan de VUSA-kommissie zal het niet gelegen hebben. Die Zo'n negentig vrouwen en vijf mannen hebben zich stuurde immers alle aangemelden een bevestigingsdie ochtend naar de VU begeven .Een aantal vrouwen brief die als volgt begon: „De deelnemers(sters)..." vindt het jammer dat er niet meer mannen waren. Ze Op de aanmeldingsbon was zelfs uitsluitend sprake komen uit Apeldoorn, Eindhoven, Groningen en Mid- van „deelnemers ". delburg. Vier avonden lang hebben ze een VUSA- Toch verkeerde een aantal mannen in onzekerheid kursus, een nieuw initiatief van de VU-Vereniging, over de wenselijkheid van hun aanwezigheid op de over ,,Vrouwen en Samenleving" gevolgd. Nu is er kursus. Een mannelijke deelnemer aan de ingelaste kursus in Eindhoven: ,,0p onze kursus draaiden drie een gezamenlijke afsluitende werkdag. De kursussen slaan aan. Chips, vreemdelingen, erfe- mannen mee. Ons werd gezegd dat dat zelfs nog vrij lijkheid, overal komen mensen uit het land naar de veel was vergeleken met de andere kursusplaatsen. telkens wisselende kursusplaatsen. VU-wetenschap- Nu kun je dat denk ik niet zomaar aan onverschilligpers leggen nieuwe ontwikkelingen uit en diskussië- heid van de mannen wijten. Ik twijfelde of ik wel mocht ren daarover met het publiek. Leek de aanhang van meedoen, omdat uit de toelichting in de folder niet de VU-Vereniging de laatste jaren te vergrijzen, de duidelijk bleek dat mannen óók welkom waren. Ik heb VUSA-kursussen geven een heel ander beeld. Op de zelfs nog speciaal opgebeld naar de VU om daaromVUSA-kursussen maken jong en oud, geleerd en niet trent zekerheid te hebben." Overigens heeft hij zich geleerd, huisvrouwen en witte-boordwerkers, op een bijzonder goed thuis gevoeld in het overwegend nieuwe manier kennis met de VU en de samenleving. vrouwelijke kursusgezelschap. Zeer suksesrijk, in ieder geval getalsmatig, was de ,, Hoe weinig mannen er ook waren, ze deden wel f link kursus „Vrouwen en Samenleving". Dat de kursus er hun mond open", vertelt Ina Keuper, één van de vijf kwam, ging van mond tot mond, van vriendin tot kursusdocenten, „vaak onder het motto „eigenlijk vriendin en van buurvrouw tot buurvrouw. In Eindho- durf ik niets te zeggen, maar ik doe het toch". Ik denk ven moest de oorspronkelijk geplande kursus uitge- dat als het andersom was geweest, een vrouw temidbreid worden met een tweede. Het maximum aantal den van vijftig mannen, die vrouw dat niet had geinschrijvingen, veertig, was al opgehoogd tot vijftig durfd. Mannen praten gemakkelijker, zijn het gewend. Ze hebben toch altijd weer het lef. Ik bedoel dat en zelfs dit aantal werd behoorlijk overschreden. Ook kursusdocente drs. Ina Keuper was verrast over helemaal niet negatief, want de mannen hadden op het grote aantal inschrijvingen. „Het kan zijn dat de kursus meestal best positieve bijdragen." Cursusdocente men op het kursusonderdeel „feministische theoloIna Keuper gie" af kwam, omdat men graag vanuit de bijbel over feminisme wil praten." Ina Keuper veronderstelt dat veel vrouwen naar de kursus kwamen omdat met De vrouwen op de kursussen vonden de aanwezigname gereformeerde vrouwen een drempel zouden heid van mannen zelden hinderlijk. Vrouwenbeweervaren om aktief te zijn in niet specifiek christelijke ging, afzonderlijke vrouwenkafees, speciale vrouwendrukkerijen, is dat allemaal wel zo nodig, vragen feministische bewegingen. velen van haar zich af. Ook onder het vandaag aanwezige publiek zitten velen met dergelijke twijfels, zo blijkt uit de diskussies. Andere aanwezige vrouwen ,,Er staat in Genesis niet dat de vrouw kinderen moet zien daarentegen wel degelijk het nut van afzonderlijkrijgen en de man de aarde veroveren. De wijde ke vrouwengroeperingen in. wereld wacht op haar ontwikkelingen door de mens, Mevrouw Passchier schetst een beeld van de twijfedoor man en vrouw." laarsters: „Vrouwen die gelukkig zijn, vrouwen die zich thuisvoelen in haar rol, vrouwen die tevreden zijn... ze zoeken geen politieke invloed, geen openbaar optreden. Ze voelen zich ronduit gelukkig. En schudden het hoofd als zij anderen horen spreken van „bevrijding"." Een dag ais vandaag moet dan ook wel bijzonder zijn, want, aldus mevrouw Passchier, „er kan vandaag een gesprek plaatsvinden tussen de verontruste strijdbare vrouwen die zoeken naar nieuwe huwelijksbeleving, naar nieuwe vormen van samen en voor elkaar leven — én de vrouwen die haar plaats gevonden hebben, in haar rol opgaan en gelukkig zijn. Laten we een zegen vragen over deze dag." 180 vrouwenhanden en 10 mannenbanden worden gevouwen. De VU timmert weer aan de weg.

De twijfelaarsters

Wel of geen mannen?

214

VU-Magazine11 (1982)6(juni)

Het onzichtbare werk van de huisvrouw Mevrouw Passchier schetst in haar toespraak het beeld van de maatschappelijke ongelijkheid van man en vrouw. „Nog steeds wordt van vrouwen verwacht dat zij huisvrouw en moeder worden of zijn — en van man; nen dat zij een gezin gaan onderhouden als kostwin• ner. Met dit ideaalbeeld zijn we niet alleen zelf opge• voed maar het werkt ook nog steeds door in de I opvoeding van onze jonge mensen. Nu zien we : steeds meer dat de praktijk van dit ideaalbeeld af: wijkt. Nu al bestaat bijna twintig procent van de : Nederlandse huishoudens uit alleenstaande mannen : of vrouwen en er komen steeds meer één-ouderge; zinnen. Ook al denken wij tegenwoordig dikwijls dat • het met de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen I wel meevalt, toch blijkt dit al te vaak niet zo te zijn. • Vrouwen hebben in het algemeen veel minder oplei: ding dan*mannen en het doorleren van meisjes wordt ; nog altijd minder serieus genomen dan dat van jon: gens. : Moeders die na enige jaren weer willen gaan werken, ; blijken daar veel moeilijkheden mee te hebben. Haar ; opleiding is te gering of verouderd. Ze hebben onvol• doende ervaring. ' Voor vrouwen die ongetrouwd blijven, wreekt zich het ' tekort aan opleidingsstimulansen des te meer. De : ongelijkheid tussen mannen en vrouwen zien wij : eveneens als wij kijken naar de positie van vrouwen : op de arbeidsmarkt en bij de sociale voorzieningen. : Er zijn nog steeds beroepen waarin vrouwen niet ; toegelaten worden. • Vrouwen worden nog regelmatig minder betaald dan • mannen in vergelijkbare funkties en bij promotie '. worden vrouwen nog al te vaak niet meegeteld. Bo; vendien wordt van vrouwen nog vaak verwacht dat zij : wel tevreden zullen zijn met deeltijdwerk. Daarbij : wordt dan vergeten dat steeds meer vrouwen alleen: staand zijn of alleen een gezin moeten onderhou; den", aldus mevrouw Passchier. ; Vervolgens stelt ze de sociale voorzieningen aan de • kaak:,,Gehuwde vrouwen hebben veel minder recht '. op uitkeringen dan gehuwde mannen, terwijl deze ', vrouwen tijdens haar werkperiode net zo veel sociale ; premies hebben betaald als de mannen. Wetgeving ; die de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt en in ; de sociale voorzieningen verbetert, is hard nodig. De • opvattingen die bestaan ten aanzien van de rol en • positie van vrouwen en mannen in onze maatschappij ' maken dat vrijwel alles wat vrouwen doen lager gewaardeerd wordt dan de bezigheden van mannen." Met die lage waardering kun je op allerlei ogenblikken in .aanraking komen, betoogt mevrouw Passchier. „Wat staat er in het paspoort van een huisvrouw?", roept ze uit, „Juist! Geen beroep of een streep — en dat voor het belangrijke werk van miljoenen vrouwen. Als niemand zorgde voor het grootbrengen van een nieuwe generatie en als niemand zorgde voor de dagelijkse verzorging van het eten, het wassen, strijken, schoonmaken, het opvangen van vermoeide mannen, het aanhoren van kinderverhalen en -problemen enzovoort, dan zou onze maatschappij niet zo kunnen draaien als nu gebeurt. Al dat onzichtbare l en vaak niet gewaardeerde werk van huisvrouwen is ; wezenlijk voor onze samenleving.'' '' De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen vinden '. we volgens mevrouw Passchier ook terug in de denk: beelden over de aard en de natuur van de vrouw: 11(1982)6Quni)

„Zogenaamd vrouwelijke eigenschappen, zoals emotionaliteit, aandachten zorg voor anderen, tederheid, worden in onze maatschappij minder gewaardeerd dan verstandelijkheid, ambitie, opkomen voor jezelf, hoedanigheden die veeleer aan mannen worden toegeschreven.''

Vrouwen en andere mensen Corien van Oostende is de volgende spreekster. Zij is één van de twee sekretarissen van de onlangs ingestelde emancipatiekommissie aan de VU. Uitgebreid legt zij de voorgeschiedenis en de werkzaamheden van deze kommissie uit. De kommissie tracht de belangen van vrouwelijke studenten-(„zo beschrijft de geschiedeniswetenschap vaak alleen de heldendaden van mannen") en werkenden (,,een kleine dertig procent van de VU-bevolking is vrouw, tachtig procent van die vrouwen verdient minder dan de ziekenfondsgrens") te behartigen. Wat de bezoekers van „ Wat geloven we morgen?" die dag in de schoot kregen geworpen, een kinderopvang, is de medewerksters van de VU na tien jaar praten en een ludieke aktie in 1981, met een onaangekondigde kinderopvang in de bestuursvleugel, nog steeds niet gelukt. „De emancipatiekommissie heeft met klem aangedrongen op het starten van een kinderopvang", vertelt Corien van Oostende, ,,het is voor vrouwen heel lastig om aan de VU te werken als ze nog kinderen hebben. Het betekent datje altijd je moeder of schoonmoeder moet inschakelen om de kinderen op te vangen." Een ander heet hangijzer is de automatisering. Corien van Oostende: „Bezuinigingen hebben tal van gevolgen. Eén daarvan is het automatiseren en mechaniseren van eenvoudig routinewerk, dat veelal door vrouwen wordt verricht. Ik denk aan boekhoudadministratie, typistes en ponstypistes. Door de automatisering zal veel van dat soort werk verdwijnen. Er vallen geen gedwongen ontslagen, maar die funkties verdwijnen. Neemt een vrouw ontslag dan wordt die 215

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen