VU Magazine 1983 - pagina 405

benaderingen van het bestaansrecht ontoereikend zullen zijn... De ideële rechtvaardiging blijft dus een klemmende eis. terwijl daarnaast alles wat additioneel beschermt aandacht moet krijgen". Over bezinning: „De bezinning op karakter en taak van de Vrije Universiteit kreeg in die vier jaren een extra stimulans. Bv. aan de hand van het uitgebrachte rapport van het Bezinningscentrum kan die verdergaande bezinning bevorderd worden. Het meest urgent lijkt thans bezinning op de mogelijkheden tot concrete realisering. Het zal een geweldige extra inspanning blijven, maar ik heb wel eens de indruk dat de bereidheid om mee te doen groeiende is".

Over de Vereniging: ..Het vele dat de Vereniging en haar mdividuele bestuursleden van de Universiteit doen. is maar bij weinigen bekend. Ik Hcht hier de organisatie Vrouwen VUhulp er nog eens uit. Wat ik daarvan gezien heb deze jaren dwong respect en dankbaarheid af'. Ook teleurstelling klonk door in de rectorale rede: , J n die gevallen dat men van de VU vertrok, om de werkzaamheden elders onder betere materiele condities voort te zetten, ontmoette dat bij mij soms onbegrip. Niet als het een bevordering inhield, bv. de benoeming tot hoogleraar elders, wel als dit niet het geval was en betrokkene zich bij ons met name had geprofileerd als toegewijd aan het karakter van de Vrije Universiteit. Dan doet het pijn — als ik dit zo eens mag zeggen — als men dan (vaak met name om materiële redenen niet het salaris betreffende) vertrekt, nog een woord van verontrusting over de ontwikkehng achterlatend, en zich er niet meer bij ons voor wil inzetten. Als wij op deze manier niet meer op onze achterban zouden mogen rekenen, wat dan?"

Dankzij voorzieningen gehandicapten

VU-gebouwen worden toegankelijker In 1978 werd door het CoËege van Bestuur van de VU de werkgroep „Voorzieningen Gehandicapten VU" geïnstalleerd, een werkgroep die tot taak kreeg zowel in materieel als in immaterieel opzicht situaties te scheppen waardoor gehandicapten in vergeHjkbare posities zouden komen met niet-gehandicapten. In 1979 heeft de werkgroep een rapport uitgebracht waarin per VU-gebouw wordt aangegeven hoe de zaken staan met betrekking tot de toe- en doorgankelijkheid. Ook een werkplan heeft inmiddels het ücht gezien. Het enthousiasme van Vrouwen VU-Hulp waarmee deze organisatie tijdens haar jubileumactie geld voor VU en AZVU bijeenbracht, is inmiddels in materiële voorzieningen omgezet. Niet altijd is zo'n voorziening zichtbaar en spectaculair. Wat bij voorbeeld te denken van het project „wijziging tuinhekken VU". Wel duidelijk waarneembaar ~ al was het alleen maar door het lawaai van het hak- en breekwerk — was de bouw van een hft bij de grootste collegezaal van het hoofdgebouw. Voor ingewijden de KC-07. Die zaal beslaat qua hoogte drie verdiepingen en je kon er alleen maar in door middel van een trap op of een trap af Ontoegankeüjk dus voor mensen in een rolstoel. Met de komst van die personenheffer. zoals dat in het vakjargon van de werkgroep heet. was het probleem opgelost.

Hoe het één in verband staat met het andere moge uit het volgende voorbeeld blijken. Aan de voorzijde van het hoofdgebouw bevindt zich een aantal gereserveerde parkeerplaatsen voor invahden. Afgezien van het feit dat die parkeerplaatsen te smal zijn, worden ze voortdurend ingepikt door nietgehandicapten. Achter het gebouw, op het binnenterrein werden nu acht invalidenparkeerplaatsen aangelegd. De gehandicapte automobilisten kregen een parkeerpas en kunnen nu hun auto daar stallen. Die achteringang heeft echter geen hellingbaan, maar een hoge betonnen trap. Daar moest dus een rolstoellift komen. Met behulp daarvan kan men het bordes bereiken, maar hoe ga je vervolgens met een rolstoel door een draaideur? Die moest dus worden vervangen door een electrische schuifdeur.

Het hoofdgebouw heeft echter air-conditioning en een schuifdeur geeft bij het openen onderdruk, dus: een luchtsluis en nóg een electrische schuifdeur! De kosten? ƒ 165.000,-. Maar hetiser allemaal gekomen! Niet alleen aan het hoofdgebouw wordt gewerkt. Ook andere VU-gebouwen worden van aanpassingen voorzien. Ook een aantal panden in de binnenstad is van de nodige aanpassingen voorzien, zoals het studentenpastoraat in de Van Eeghenstraat en het gebouw Koningslaan 31-33. Dat dit allemaal kan is voor een groot deel te danken aan de inzet van Vrouwen VUhulp. In het kader van de voorzieningen gehandicapten zijn daar door de andere WO-instellingen weleens jaloerse opmerkingen over gemaakt. Natuurlijk heeft de VU zelf ook in financieel opzicht een bijdrage geleverd, eerlijk is eerlijk. En ook mag op deze plaats wel een woord van waardering gesproken worden met betrekking tot de Dienst GITM. Dat is de dienst die de zorg heeft voor het bouwen en verbouwen aan de VU. Zij hebben met hun soms krappe personeelsbezetting deze extra klussen toch maar geklaard. Het ziet er naar uit dat er schot begint te komen in wat we allemaal zo graag willen: de VU toegankelijk voor iedereen. De belangrijkste vraag echter is, wat de gehandicapten er zelf van vinden. Daarover hoop ik een volgende keer te berichten. J. van der Hoeden Werkgroep „Voorzieningen Gehandicapten VU" Inlichtingen: J. v.d. Hoeden, tel. (020)5 48 26 71 W.H. Temmink, tel. (020) 5 48 42 59.

Personenheffer bij grote collegezaal {KC-07) in het hoofdgebouw 7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen