VU Magazine 1983 - pagina 143

Vanaf de trappen van de Ridderzaal op het Haagse Binnenhof spreekt VU-hoogleraar Egbert Boel<er op 10 maart demonstrerende studenten toe over het door hem en Goudzwaard ontwiltkeide plan voor academische arbeidstijdverkorting (foto Bram de Hollander)

i

I

B I I

vakbonden, politieke partijen en de emancipatieraad zijn vertegenwoordigd te vernemen wat het werkelijkheidsgehalte is van het plan, zoals Boeker en Goudzwaard dat in het februarinummer van VU-magazine uit de doeken hebben gedaan. Dat plan is in essentie uiterst simpel: ais iedereen met een volledige aanstelling aan enige instelling voor hoger onderwijs een werkdag (én uiteraard het bijbehorende salaris) inlevert, dan kan de pijn van het gedwongen ontslag, dat dreigt voor 3.000 medewerkers, aan hun deuren voorbijgaan en worden verdeeld over al het personeel. Het beschikbare werk over meer mensen verdelen dus. Een kwestie van rechtvaardigheid en solidariteit, aldus de plannenmakers. Maar dat niet alleen. Ook uitgaande van een gezonde portie eigenbelang is een dergelijke maatregel verkieslijk: een gedwongen ontslag kan iedereen overkomen. Nu kiezen voor korter werken mag uitgelegd worden als een keuze voor de redelijke zekerheid van een baan straks. Niet alleen omdat dit plan voorziet in een herverdeling van arbeid, maar ook omdat het vergezeld zou moeten gaan van een garantie van overheidswege, dat het personeel de eerste tien jaar niet nog eens met bezuinigingen wordt geconfronteerd. Deelt men niet, dan kiest men voor de gok: alles of niets. En dat is sneu voor de zeer velen die in deze loterij een niet zullen trekken. Dat ook in de ,,universitaire politiel<" de marges uiterst smal zijn blijkt in de ioopvandedag. Het meest enthousiast zijn de politici, M. Beinema (CDA) en J. Wallage (PvdA), hoewel de laatste het een illusie acht, dat de universiteiten de komende tien jaar buiten bereik van

vu-Magazine 12(1983) 4 april 1983

De opsteliers van het vierdaagse werkweekplan, links Boeker rechts Goudzwaard, zorgelijk luisterend naar de bezwaren: „Smalle marges van universitaire politiek" (foto Bram de Hollander)

grijpgrage vingers kunnen blijven: volgens Wallage zal in '84 nog eens 650 miljoen bespaard moeten worden. De bonden worden in hun enthousiasme voor het plan ook enigszins getemperd door twijfel aan die garantietermijn van tien jaar.De bedenkingen tegen het VU-plan komen echter in hoofdzaak van de kant van de groep genodigden uit de diverse universteits- en hogeschoolraden. Als de meningen 's middags worden geïnventariseerd lopen de verschillen niet zo zeer tussen, dan wel dwars door de afvaardigingen. Zo heeft de één bezwaar omdat het plan te ver, een ander omdat het niet ver genoeg gaat. Zo vindt de één dat het de inkomens onaanvaardbaar nivelleert, terwijl een ander dat weer niet genoeg vindt. Instemming met dit plan, maakt het verzet tegen de TVCvoorstellen ongeloofwaardig, meent men in Delft. Want — wijzend op kamerlid Beinema, „z/e eens hoe het

CDA likkebaardend staat toe te kijken!" Een ander vindt 't nu juist,,neomarxistische nep" om 't te doen voorkomen als zou taakverdeling overbodig zijn. En intussen stellen de vrouwelijke genodigden vast dat zij in dit plan onvoldoende ,,positief gediscrimineerc/"worden. Men is er niet uit aan het eind van de dag. Een ,,positieve grondhouding" bij de meesten om op 31 maart opnieuw bijeen te komen is 't enige tastbare dat rest. Solidariteit is de bodem van het plan dat Boeker en Goudzwaard ontvouwden. Maar gevoelens van solidariteit gedijen 't best op de voedingsbodem van de angst voor het eigen ontslag. De gedachte dringt zich op dat — nu men weet waar de TVC-klappen ongeveer gaan vallen — de solidariteitsgevoelens snel zijn weggeëbd. Teleurgesteld?, vraag ik na afloop aan prof. Egbert Boeker. ,,Ach nee", zegt hij, ,,ik vind je moet als VU 't voorbeeld geven en dat hebben we gedaan". En veelbetekenend: „l/Ve zullen zien!" En verderNiet alles is gezegd als op dit willekeurige moment het dagboek wordt gesloten. Zo vergadert op de avond van 1 maartóe universiteitsraad van de VU, voor de eerste maal na de bekendmaking van de voorlopige TVC-plannen. Eén van de raadsleden, prof. Bak, is tevens planoloog en sprekend namens het ,,peloton der getekenden" maakt hij ernstig bezwaar tegen het studentenaantal als criterium bij het opheffen van sociale geografie en planologie. ,, Is het gebruik daarvan soms een prélude op de totale opheffing van deze universiteit?", vraagt hij zich af. Op 4 maart komt bericht dat de taakverdelingscommissie niet op tijd klaar is en het eindrapport niet voor de 9e maart zal verschijnen. Naar verluidt is tandheelkunde het struikelblok. Zaterdag 5 maart meldt de Volkskrant dat minister Deetman gedwongen ontslagen wil voorkomen door per week een halve dag korter te werken. De medewerkers kunnen — anders dan in het plan Boeker/Goudzwaard — zelfs hun volle salaris behouden: de kosten worden betaald uit de wachtgelden die men bespaart als er geen ontslagen vallen. Zal alles dan toch nog goed komen? Op 9 maart meldt de taakverdelingscommissie dat men er nu dan bijna uit is en belooft dat het eindrapport op 14 maart in de brievenbus zal ploffen. En dat is dan precies de dag waarop deze editie van VU-magazine wordt gesloten...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen