VU Magazine 1984 - pagina 35

en die van een vorige generatie te meten. Het zou onkritisch zijn mijn eigen denkbeelden als norm te stellen. Daarmee zou ik ze ook onrecht doen. Wat mij opvalt bij huidige studenten is, dat de ouders weer in de lift zitten: ze hebben meer bewondering voor hun ouders die 't moeilijk hebben gehad. Dat was bij de generatie van '60 anders. Ik zal 't niet meemaken, maar waar ik benieuwd naar ben, dat zijn de kinderen van die zestigers; hoe die, nu zeg maar 15-jarigen, zullen denken en doen. Wat die kinderen gaan zeggen, ook over hun ouders, dat\s spannend! Maar ook dan zullen de sociale wetenschappers te lui zijn om dat te onderzoeken. De sociale wetenschap is de grootste desillusie in mijn leven. Dat zijn luiaards, allemaal!!! Die hebben namelijk geen contact met concrete feiten. Daar zijn ze bang voor. Die kunnen niet eindeloos kijl^en..., hebben alleen maar geleerd te tellen en te meten! 't Luie positivisme hebben ze geleerd, maar niet hoe hun ogen te gebruiken, hun oren, hun liartl 't Brengt niks voort! Er is niet één sociaal-wetenschappelijk boek in de laatste twintig jaar geschreven, dat echt interessant is. Ik daag je uit om 't mij te tonen...! Er is niet één sociaal-wetenschappelijke studie bij voorbeeld naar het samenwonen van homofiele paren. Niet één naar een ernstig hedendaags probleem alsjeugdsuïcide... Niet één!

Wat betreft de houding van de kerken tegenover de problemen van de hedendaagse jeugd: er is van de kant van de jeugd een ontzettende geremdheid die niet au serieux genoeg te nemen is. De twijfel aan de authenticiteit van de kerken is zó groot en zó fundamenteel. Ik merk wel, dat in gesprekken, ontmoetingen en ook in brieven — ik schrijf er gemiddeld zo'n acht per dag — een besclieiden godsdienstige woord, een bescheiden verwijzing naar de geloofstaal, bijna niemand onberoerd laat, ook de hedendaagse jongeren niet. Want daar wordt bijna altijd met aandacht op gereageerd. Maar de massieve prediking en verschijningsvormen van de kerk raken blijkbaar niet meer dat gevoel. Als men mij zou vragen vanuit een kerkelijk orgaan — bisschoppen of synodes — hoe 't dan zou moeten, dan zou ik gewoon zeggen, dat ik dat niet weet. Of liever: ik weet lieel goed waarom een huidige synode of episcopaat volstrekt niet betrouwbaar overkomt. Die vertrouw ik zelf ook niet, dus dat kan ik me heel goed indenken. Maar dan komt de vraag: kun je 't menselijkerwijs, vergen van ambtsdragers dat ze beter zijn dan ze nou zijn? Dat zou ik niet kunnen eisen. Ze beginnen echter pas aan te spreken als ze wél beter zijn. Dat weet ik wél. Als ze doorschijnend z(]U in hun volstrekte eerlijkheid. Maar voorlopig is bijna iedere roman nog eerlijker dan een kerkelijke tekst! n

„Het echte gevaar zit in de ideoiogieën" Hans, 25 jaar, studeert sociologie. Is in zijn achtste jaar. Koos criminologie als specialisme, „het is minder abstract en meer op het directe beleid gericht". Belangrijkste aktiviteit op dit moment: zanger/gitarist van de popgroep „The Dutch". Stond onlangs met de single „This is Welfare" in de hitparade, is druk bezig met saxofoonles want „ik heb last van schorheid doordat ik te weinig zangles nam, maar nu ik saxofoon speel moet ik wel oefenen in ademhalen." Niet godsdienstig opgevoed. Politieke voorkeur: PSP of PvdA.

f

,,lk ben heel pessimistisch. In heel veel opzichten. Ik vind het moeilijk om er één uitte pakken, maar ik denk dat de bewapeningswedloop toch wel een van de belangrijkste is. Het veroorzaakt doemdenken, of mensen die het, zoals ik, helemaal niet meer zien zitten. Persoonlijk, of in je eigen kringetje kun je er nog wel wat van maken maar op wereldschaal is het hopeloos. Meedoen aan demonstraties heeft helemaal geen zin meer. Met The Dutch hebben we op 29 oktober op het Malieveld gespeeld, maar ik ben heel sceptisch over de zin van die demonstratie. Die Faber zegt nu wel dat het ontzettend veel nut heeft gehad, maar als je dat afmeet aan het al dan niet plaatsen van die dingen, dan is dat maar de vraag. Ik denk dat voor veel mensen het al dan niet plaatsen van nieuwe kruisraketten een soort testcase is geworden, voor hun vertrouwen in de democratie en politiek in het algemeen. Ik zou dan ook tegen de regering willen zeggen dat de beste remedie tegen doemdenken en apathie gewoon het niet-plaatsen van de kruisraketten is. Zo laat je aan veel mensen, met name jongeren, zien dat politieke participatie wei

VU-Magazine1 3(1984)1 januari 1984

degelijk zin heeft en gevolgen kan hebben voor het beleid. Want wat dat betreft is er weinig reden tot optimisme. En verder is er ook nog genoeg aan de hand om je zorgen over te maken. Nederland is één gifbelt. Ondernemers en particulieren hebben blijkbaar de ruimte om afval te lozen waar ze maar willen. Op dit moment wordt er in België bij voorbeeld veel geloosd. Dat zijn voor mij allemaal tekenen aan de wand. Maar weet je wat het is, de argumenten van de kant van de vredesbeweging zijn vaak ook niet helemaal zuiver. Een tijdje geleden stond ik in het VARA tvprogramma, Je ziet maar'. Daar hadden ze een item over hoe slecht het gebruik van kernwapens is. Beel-

21

I

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen