VU Magazine 1986 - pagina 145

begin en een goed einde. Bovendien leest het als een roman. Ze waren openhartig jegens elkaar en ze hadden boeiende medespelers, bij voorbeeld Wilhelmina, Heemskerk en Colijn. Vele problemen zijn er in terug te vinden, en zo vormen ze zelf een probleem, namelijk wie is de mens? Ik heb er 25 jaar aan gewerkt en mijn opvolger De Bruijn stond mij de laatste jaren ijverig ter zijde. Het doet bijna denken aan de Groen-Kuyper briefwisseling!" Welke belangrijke archieven verwacht u nog in de komende jaren? "Dat weet ik niet. Of soms weet ik het wel maar kan ik het niet zeggen. Want soms verwacht je een archief en dan blijkt de betrokkene het aan een ander centrum te hebben geschonken. Dat is misschien wel jammer, maar de hoofdzaak moet zijn dat de archieven bewaard blijven. We treden dan ook nooit concurrerend op. Af en toe is er ook eens een verrassing, zoals het archief van C. J. Dippel dat we onlangs kregen. Ik vind ook het ARP-archief erg mooi, dus laten alle a.r.-mensen hun archief sturen. We verzamelen werkelijk alles wat met het protestantisme te maken heeft. Helaas bezien maar weinigen een archief als een geheel. En juist dan rijst een persoon of een instituut voor je op."

U hebt voor uw interviewbundels vooral met mannen gesproken. Dat is natuurlijk niet zo verwonderlijk omdat vrouwen op het terrein waarop u zich richtte vrijwel afwezig waren. Kunt u zich voorstellen dat u nog eens een bundel maakt met gesprekken met belangrijke ARP-vrouwen? Of dat u de biografie van bij voorbeeld Gesina van der Molen zou schrijven? "Ik heb toch wel een aantal interviews gehouden met vrouwen. Majoor Bosshardt bij voorbeeld, wat een blijdschap straalt die vrouw uit! Of Freule Wttewaal van Stoetwegen, een enorm spontane vrouw. In 1970 sprak ik met dr. Marga Klompé, die nu helaas heel erg ziek is. En enkele jaren later met prof. Van Stegeren. Alsof de zon opgaat! Ik heb voor u een kopie gemaakt van het gesprek dat ik met prof. De Vogel had. U moet het maar eens lezen, het is werkelijk diep aangrijpend. Dan in 1980 prof. Schenkeveld, uiteraard een zeer kundig iemand, en Liesbeth Lenderink, een van de studenten die ik interviewde voor het eeuwfeest van de VU. Ook met ministers Gardeniers heb ik gesproken.

Een biografie van Gesina van der Molen? Waarom niet, zou ik zeggen. Hoewel je moet oppassen dat je niet over iedereen een biografie gaat schrijven en zeker nietmet als enige reden dat het een vrouw is. Je moet niet tellen maar wegen, en kwaliteit moet het belangrijkste criterium zijn. Ik zou mij hoogst ongelukkig voelen als ik gevraagd werd zitting te nemen in een commissie uitsluitend omdat ik een man ben! Maar om terug te komen op Gesina van der Molen: dat was natuurlijk een figuur van formaat. Ik heb altijd een bijzondere genegenheid voor haar gevoeld. Zij was, maar dat moet u er maar niet in zetten, degene die mij door mijn eindexamen sleepte, ondanks mijn slechte cijfers. Bij de vergadering over wie mocht slagen en wie moest zakken, zei de rector: 'er moet er helaas één zakken'. Dat was ik dus. Maar Gesina van der Molen zei: 'dat is juist de enige die slagen moet!' Zo ben ik er dus doorgerold. Op die lerarenvergadering zei ze: 'O, die mannen, en alleen maar naar cijfers kijken!' " D

Wat wilt u nog graag toevoegen aan het archief? "Alles! Vooral archieven van personen, briefwisselingen, verenigingen, notulen, dagboeken, verslagen, felicitatiebrieven, condoleantiebrieven, testamenten, rekeningen, alles! U begrijpt dat ik geen namen wil noemen om toekomstige gevers niet onder druk te zetten. We zijn allereerst een service-verlenende instelling, niet concurrerend. Het belangrijkste is dat men de archieven niet weggooit." Wat zijn uw plannen na uw vertrek bij het documentatiecentrum? "Ik ga gewoon weer studeren. De bedoeling is dat ik het derde deel van mijn dissertatie over de kabinetsformaties ga schrijven. Ook de driedelige Kuyper-biografie waar ik al even over sprak staat op het programma. Als ik het werk niet kan kan afmaken, zal mijn opvolger, dr. J. de Bruijn, het overnemen. Voorts zou ik graag een simpel boek willen schrijven over een aantal Engelse theologen zoals Anselmus, Becket, Wycliff en Bunyan. Waarom? Omdat zij alles anders doen dan wij. Velen vinden de Anglicanen halve roomsen, maar dat is echt een minder juiste gedachte. Engeland schrok van de hevige tegenstellingen bij de continentale Reformatie en heeft daarom wat voorzichtiger aan gedaan. Je hebt dus eigenlijk twee Reformaties: een op het vasteland en een in Engeland.

VU-MAGAZINE -

APRIL 1986

Abraham Kuyper met twee van zijn dochters

131

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen