VU Magazine 1987 - pagina 411

ONTWIKKELING & MILIEU Met een beetje goede wil en een vooruitziende blik is élk econonnisch beleid altijd ecologisch inpasbaar. De praktijk is anders. Het ontwikkelen van langetermijnvisies blijkt nninder populair dan het behalen van een snel succes. Hieruit is het misverstand ontstaan dat econonnische groei en zorg voor natuur en milieu haaks op elkaar zouden staan. Toch ligt in het samengaan van economie en ecologie de enige oplossing voor de milieu- én ontwikkelingsproblemen die, bij ongewijzigd beleid, de aarde binnen afzienbare termijn onbewoonbaar zullen maken. GERTJ.PEELEN

H

et is nog niet zo heel lang geleden dat economie en milieu als keerzijden van dezelfde medaille werden beschouwd; de opvatting dat economische groei én zorg voor het milieu niet tegelijk kunnen worden nagestreefd, viel te beluisteren in beide, elkaar fel bestrijdende kampen waar men de prioriteit eenzijdig bij het ene, respectievelijk bij het andere onderdeel van deze polariserende tweevuldigheid wenste te leggen. Op dat punt waren 'groei-adepten' en 'milieufanaten' het dus eens. Het tij lijkt gekeerd. Alom hoort men nu het tegendeel verkondigen: zonder economische groei is bescherming van natuur en milieu niet mogelijk, óf - variant met een wat ander accent: - bij onvoldoende aandacht voor de grondstoffen- en milieuproblematiek zal er van economische groei, te eniger tijd maar onontkoombaar, geen sprake meer kunnen zijn. Wie moeten we nu geloven? Als steeds lijkt ook hier de waarheid in het midden te liggen. Vanwege het simpele absolutisme blijkt in dezen zowel het polarisatie- als het harmoniemodel te ongenuanceerd. Noch het stimuleren van economische groei, noch het volledig afzien daarvan leidt automatisch tot herstel van de reeds aangerichte schade en tot een vlekkeloos milieu in een wat verder ver-

12

schiet. Alleen een gecoördineerd streven naar groei die duurzaam ecologisch inpasbaar is, kan uitkomst bieden. Maar dan wèl onder de voorwaarde dat die economische groei mondiaal gespreid wordt in het kader van een rechtvaardiger wereldeconomie. Bekend verhaal? Misschien. Maar kennelijk nog onvoldoende - of misschien wel te vaak - gehoord. Van een concreet, gestructureerd beleid op mondiaal niveau is in ieder geval nog geen sprake. Of het zou het feit moeten zijn dat de Verenigde Naties, uitgerekend in het Orwelljaar 1984, een commissie instelden ter bezinning op de vraag naar de samenhang tussen ontwikkeling en milieu. Deze IVorW Commission on Environment and Development (WCED), die voor het eerst bijeenkwam in oktober van datzelfde jaar, publiceerde in april 1987 een rapport, getiteld Erom one eartli to one world, waarin de problemen en hun samenhang in kaart zijn gebracht. Het rapport dat eind oktober, begin november in de algemene vergadering van de Verenigde Naties wordt besproken, bevat bovendien aanbevelingen - variërend van zeer concreet tot tamelijk abstract - die de lidstaten geacht worden ter harte te nemen. Maar wellicht zal daar nog wel het grootste probleem blijken te liggen. VU-MAGAZINE - NOVEMBER 1987

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen