VU Magazine 1989 - pagina 402

Op deze microscopische opname van een in liet laboratorium gecultiveerde T-lvTTifocyt is HIV zichtbaar als kleine ronde schijfjes met een donkere pit.

de patiënt fataal kan worden. De werkelijke doodsoorzaak bij dit soort patiënten is echter meestal een infectie van een incourant type; zoals kaposi sarcoom, een vorm van kanker waarvan, naar men vermoedt, een virus de oorzaak is, dat slechts bij een sterk afgenomen lichamelijke weerstand een kans maakt.

/=7 .#ï«'s»r'"

S

inds de mysterieuze ziekte als een veenbrand om zich heen begon te grijpen, is men in laboratoria en snijzalen koortsachtig op zoek geweest naar mogelijke oorzaken. Die werden met name gezocht in schimmel- en virusinfecties. Al weer geruime tijd gaat men er vanuit dat de ziekteverwekker gezocht moet worden onder de retrovirussen. Deze virussen hebben gemeen dat, in een geïnfecteerde cel, van hun RNA-molecuul een DNAcopie wordt gemaakt, die vervolgens in het DNA van de gastheercel wordt opgenomen. Dergelijke virussen leiden als zogenaamd 'pro-virus' een sluimerend bestaan tot zij door een of andere oorzaak plotseling geactiveerd worden.

Dit virus is, evenals het leukemievirus, in staat lymfocyten binnen te dringen om daarin langere tijd als pro-virus ondergedoken te blijven. Door nog onbekende oorzaak zal het op een gegeven moment plotseling uit z'n latente toestand ontwaken, actief worden en zich ongeremd beginnen te vermenigvuldigen. De nieuwe virussen laten de gastheercel, meestal vernietigd, achter en infecteren andere witte bloedlichaampjes. Zo wordt, met de vernietiging van steeds meer lymfocyten, het immuunsysteem steeds verder aangetast. Om na te gaan of besmetting met HIV al dan niet heeft plaatsgevonden, worden bloedmonsters onderzocht op antistoffen die het lichaam als reactie op de besmetting met HIV heeft aangemaakt. Is dit het geval dan noemt men die persoon Zo'n retrovirus is bijvoorbeeld het seropositief. Hoewel er van enig humane T-cel leukemievirus ziektebeeld op dat moment meestal (HTLV). Van belang is dat dit vi- nog geen sprake is, gaat men er vanrus witte bloedlichaampjes - lymfo- uit dat seropositieven zo een cyten - aantast die onontbeerlijk tijdbom met zich meedragen, die zijn voor de natuurlijke afweer. De vroeg of laat zal exploderen: zij worcombinatie van een sluipend ziekte- den niet alleen geconfronteerd met proces en de aantasting van het im- een sterk vergrote kans op termijn muunsysteem, heeft er daarom toe aan aids te overlijden, maar worden geleid dat het aids-onderzoek zich bovendien door anderen - niet zelvooral op dit type virus richtte. den ook door zichzelf - beschouwd Sinds 1983 gaat men er vanuit in als een risico voor hun omgeving. een nieuw ontdekt virus dat men hu- Recent uitgezonden tv-documentaiman immunodeficiency virus (HIV) res laten zien hoe tragisch en indoopte, de ziekteverwekker te heb- grijpend het leven van - veelal jonge - mensen verandert onder invloed ben gevonden; een virus dat onder van de wetenschap dat zij seroposimeer door de vooraanstaande aidstief zijn. In één klap is hun toekomstonderzoeker Luc Montagnier van verwachting tot weinig meer dan nul het Parij se Pasteurinstituut werd gegereduceerd. Want een HlV-besmetïsoleerd.

HIV stimuleert de aanmaak van anti-lichamen, en veroorzaakt dus - zij het op termijn - de eigen vernietiging.

4

ting nü betekent aids straks, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Zo lijkt het althans, volgens de huidige stand van zaken in het aids-onderzoek.

I;

n februari van dit jaar verscheen in de Proceedings of the Natio.nal Academy of Science USA een uitvoerig gedocumenteerd en geannoteerd artikel van Peter H. Duesberg, waarin het oorzakelijk verband tussen aids en HIV - niet voor het eerst maar ditmaal stevig onderbouwd - ernstig in twijfel wordt getrokken. Duesberg, hoogleraar moleculaire biologie aan de Universiteit van Calfornië in Berkeley, draagt in dat artikel argumenten aan die - indien ze juist zijn - het onwaarschijnlijk maken dat het bewuste virus de oorzaak is van aids. Mocht Duesbergs gelijk bewezen worden, dan zal dit verreikende consequenties hebben, voor zowel het zoeken naar achtergronden van de ziekte en geneesmiddelen ertegen, als voor de levensverwachting van seropositieven. Opmerkelijk is echter dat, ondanks een aangekondigde reactie in het vaktijdschrift dat Duesbergs artikel in februari publiceerde, sindsdien een doodse stilte heerst aan het front van gerenommeerde aids-onderzoekers. Zelfs de onbetwiste top van dit onderzoekscircuit - onder wie Luc Montagnier en Robert C. Gallo, de geestelijke vaders van de HlV-theorie - heeft zich totnogtoe onbetuigd gelaten. En dat is toch merkwaardig. Duesbergs stelling komt er in hoofdlijnen op neer, dat HIV welis-

VU-MAGAZINE—NOVEMBER 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen