VU Magazine 1989 - pagina 25

Genoeglijk samenzijn met literaire collega's ter gelegenheid van Gerrits vijftigste verjaardag. Staand v.l.n.r. Gerrit Kamphuis, Achterberg, Ellen Warmond, A. Marja, Juliette Hoornbeek, Maurits Mok, A. Ronald Holst. Op de voorgrond v.l.n.r. Paul Rodenko, Bert Bakker, Mies Bouhuys en J.B. Charles.

zijn leven, allengs op te drogen in haar bedding. De existentiële noodzaak tot dichten, die juist bij Achterberg zo'n grote rol had gespeeld, was niet meer. Achterberg bleek een saaie, onopvallende burgerman geworden. En een en ander versterken de indruk dat zijn sexuele dritten, zijn agressie en zijn lust tot doden, én zijn tomeloze drang tot het schrijven van dat éne, dat volgende vers, aan een en dezelfde bron ontsproten. p geen moment in zijn verdere leven heeft Achterberg onomstotelijk blijk gegeven van enig schuldgevoel over de doodslag van zijn hospita en het verwonden van haar dochter. Hijzelf beschouwde die daden als eigenlijk niet door hemzelf gepleegd. Het kwam hem voor alsof een ander op dat ogenblik bezit van hem had genomen en daarvoor verantwoordelijk was. En Achterberg was niet meer dan het op afstand bestuurde instrument van een sinister noodlot. Niet hij, maar de dubbelganger uit Dostojevski's gelijknamige (en door Achterberg stukgelezen) boek, was de schuldige. VU-MAGAZINE—JANUARI 1989

23

Achterbergs weduwe voor het huis in Leusden. In de avond van de 17e januari 1962 overleed de dichter voor de garage van dit huis. Foto Bert Nienhuis

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen