VU Magazine 1991 - pagina 465

lijk groot is. "Toch weten we er over het geheel genomen thans veel meer van dan vroeger, vooral dankzij het concentreren van de behandeling in centra. Wanneer je weet hoe een ziekte verloopt en wanneer je weet dat er wèl iets aan te doen is, zolang de ziekte nog plaatselijk is - dat wil zeggen: nog geen uitzaaiing via de bloedbaan heeft plaatsgevonden dan moeten toch via onderwijs en voorlichting, met name aan studenten en artsen, betere resultaten kunnen worden bereikt." Snow zegt het in zijn werk als "bijzonder triest" te ervaren dat er van kanker een zo sterke stigmatiserende werking uitgaat. Hoewel er duidelijke resultaten zijn bereikt bij het behandelen van kanker aan bijvoorbeeld het strottehoofd, moeten de behandelaars keer op keer ervaren dat patiënten, ook al zijn ze vijfjaar geleden behandeld, er bij controle blijk van geven nog steeds angstig te zijn.

Een vroege diagnose is dus van het grootste belang. Maar er zijn oorzaken die het stellen daarvan in de weg kunnen staan. Eén daarvan is angst. "Nog al te vaak komt de patiënt pas ter behandeling wanneer de afwijking al in een ver stadium is voortgeschreden", zegt dr. Snow in zijn openbare les. "Te dikwijls ligt angst van de patiënt hieraan ten grondslag." Uit Amerikaans onderzoek blijkt, dat het begrip kanker negatiever wordt beoordeeld dan begrippen als zelfmoord, dood en pijn. Redenen voor die sombere houding ten aanzien van kanker zijn: de wijdverbreide mening dat er weinig of niets aan deze ziekte valt te doen; de sombere houding van de artsen, die overigens wel verklaarbaar is: bij hun opleiding werden zij vrijwel uitsluitend geconfronteerd met de ernstigste gevallen; tenslotte: ook succesvolle VU-MAGAZINE—DECEMBER 1991

kankerspecialisten blijven altijd geconfronteerd met grote aantallen gevallen waarin de behandehng faalt. Dat maakt dat zij de patiënten niet een absolute garantie kunnen geven voor een goede afloop. Op een vraag van VU-Magazine geeft dr. Snow te kennen dat angst voor kanker begrijpelijk is: het is een heel erge ziekte; niet alleen omdat zij veel slachtoffers eist, maar ook omdat het lijden dat aan de dood voorafgaat vaak onbeschrijf-

"Kanker is zó'n stigma, dat een belangrijk percentage van deze groep mensen niet kan geloven dat het goed met hen is. Zoiets legt een enorme druk op het werk dat je doet, evenzeer op patiënten die aan kanker hebben geleden, en niet te vergeten op iedere potentiële patiënt. Ik zie niet in waarom dit probleem niet met eerlijke getallen, met open vizier, kan worden benaderd. Er zijn natuurlijk tumoren waarvan de kans op overleving slecht ligt. Het spreekt vanzelf dat dan pessimisme gerechtvaardigd is, maar voor even zovele tumoren geldt dit niet. "Het algehele pessimisme rondom kanker drukt sterk op de sfeer waarin deze ziekte wordt behandeld. Ik geloof ook dat het leidt tot het verschuilen van medici en patiënten Dr. G.B. Snow achter de naam 'kanker'. Waarom komen patiënten vaak te laat? Omdat ze denken: er is toch niets aan te doen. Dezelfde houding kom je bij artsen tegen. "Het lijkt me erg belangrijk dat de kankerpatiënt van dit stigma af komt; dat hij - en zijn arts - beter geïnformeerd worden en daardoor een wat minder sombere kijk op deze ziekte krijgen. Gelukkig wordt daar meer en meer aan gedaan. Vooral bij jongere artsen kom je vaak een meer reële houding tegen." D 15

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen